Carrie

Het zijn niet altijd tienerboeken die op mijn nachtkastje liggen of die op mijn Kindle staan. Nee. Ik lees regelmatig eens een boek dat te maken heeft met zelfontplooiing of een boek waaruit ik weer wat kan bijleren voor mijn job. Maar laten we eerlijk zijn, content strategy is niet meteen iets waar de gemiddelde mens in geïnteresseerd is, dus over die boeken schrijf ik dan ook geen recensies. Af en toe is het ook eens tijd voor een fictieboek dat in de bibliotheek onder ‘volwassenen’ wordt geklasseerd ook al is het eigenlijk een boek over tieners. Carrie van Stephen King bijvoorbeeld.

Nadat ik On Writing had gelezen van Stephen King (dikke aanrader trouwens voor iedereen die al eens graag wat fictie schrijft) besloot ik dat het nu toch eens de hoogste tijd werd om een van zijn fictie boeken te lezen. Carrie, zijn debuutroman, leek me wel iets waar ik mijn tanden in wilde zetten. En boy oh boy, wat een geweldig boek! Carrie is een buitenbeentje. Ze hoort er niet bij. Wanneer ze tijdens het douchen na een les lichamelijke opvoeding haar eerste maandstonden krijgt en niet weet wat er gebeurt, wordt ze uitgelachen door de andere meisjes. Maar die eerste bloeding, die zorgt er voor dat er een oude kracht terug naar boven komt. Haar kracht om objecten met haar geesteskracht te besturen. Een van de meisjes die haar heeft uitgelachen in de douches voelt zich schuldig en vraagt haar vriend om Carrie mee te nemen naar het eindejaarsbal. Tijdens dat bal worden Carrie en haar date tot Prom King en Queen verkozen. Wanneer ze op het podium staan om gekroond te worden, worden er een paar emmers varkensbloed over haar gedumpt. En dan breekt de hel los…

Ik heb het wel voor van die paranormale toestanden. Het Vriendje en ik zijn niet voor niets de hele reeks van de X-Files aan het bekijken. Het verhaal zou op zich zeer geschikt zijn voor een X-Files aflevering. Gewoon Mulder en Scully er op los laten en bam! Maar dit boek is geschreven ver voor dat de populaire reeks op de televisie verscheen. Zelf vond ik het een geweldig boek, vooral de opbouw er van. Het verhaal wordt niet door een persoon vertelt, maar door meerdere personages en soms komen er zelfs wat interviews en persberichten aan bod. Dat zorgt dus voor heel veel afwisseling en een interessante opbouw naar de climax.

En sja… nu zie ik mij genoodzaakt om nog meer boeken van King te gaan lezen. Het moet gewoon. De Carrie film staat intussen ook op mijn te-zien-lijstje.