Soms gaat het snel

Woensdag hadden we twee afspraken om huizen te bezichtigen (een bekende titel en een bekende openingszin, niet?). Het zit zo, die huizenjacht van ons, die lag een beetje stil. In de buurt van Leuven iets betaalbaars vinden, bleek moeilijk en eigenlijk hadden we niet zoveel zin in “moeilijk”. Dus focusten we ons even op andere dingen. Maar toen begon plots de zotste week van ons leven.

Zondag 16 september
‘s Avonds krijg ik een mailtje van vriendin S. met daarin een verwijzing naar twee listings op Immoweb bij hen in de buurt. Het Vriendje en ik besluiten beide huizen eens te bekijken. Huis 1 had onze voorkeur. Een oud huis, waar wel wat werk in leek te zijn, maar een huis met zoveel potentieel. Het andere huis, laten we dat makkelijkheidshalve Huis 2 noemen, zouden we gewoon even bekijken omdat het in dezelfde straat lag. De foto’s spraken ons niet zo aan, hoewel de beschrijving toch wel interessant was.

Maandag 17 september
We maken een afspraak bij het immokantoor voor Huis 2. Woensdag om 18u mogen we een kijkje nemen, maar we willen vooral een afspraak proberen vast te krijgen voor Huis 1.

Dinsdag 18 september 
Telefoon van de eigenares van Huis 1. Of we woensdag kunnen komen. Ja, hoor. We plannen de afspraak aaneensluitend aan de andere afspraak. En dan beginnen de zenuwen toch een beetje.

Woensdag 19 september
We rijden na het werk naar de twee huizen. Naar goede gewoonte zijn we iets te vroeg bij Huis 2, het eerste huis dat we gaan bekijken die avond. Geen spoor te bekennen van de Immoman, maar we bellen toch alvast aan. De eigenares van het huis laat ons binnen en we babbelen een beetje over koetjes en kalfjes: de buurt, waarom ze gaan verhuizen, etc. Na tien minuten stelt ze voor om alvast aan de rondleiding te beginnen. Op dat moment komt de Immoman binnen met nog een koppel. Hij neemt dat koppel voor z’n rekening, wij gaan verder met de eigenares. En het huis is in het echt een pak groter dan het op de foto’s leek. En gezelliger. En beter afgewerkt. En… interessant.

Daarna trekken we naar Huis 1, onze favoriet. Al snel blijkt dat onze favoriet héél veel onderhoud nodig heeft: volledig nieuwe elektriciteit, dubbele ramen, nieuwe verwarming,… Vriend M. (echtgenoot van vriendin S.) hadden we opgetrommeld om mee naar dit huis te komen kijken omdat we hier echt in geïnteresseerd waren. Hij bevestigt ons vermoeden en zegt dat er écht véél te veel werk in is en dat we het beter kunnen laten voor wat het is. Intussen hebben we hem natuurlijk verteld over Huis 2.

We trekken onze stoute schoenen aan en bellen opnieuw aan bij Huis 2. We vragen aan de eigenares of we nog eens mogen kijken, dit keer met vriend M. Ze heeft hier geen bezwaar tegen. Vriend M. laat weten dat het een goed huis is en dat we er geen spijt van zullen hebben als we er een bod op zouden doen.

Moest het aan mijn buikgevoel hebben gelegen, ik had die avond nog een bod gedaan, maar alleen op buikgevoel afgaan is soms een beetje gevaarlijk. Het Vriendje en ik bespraken de hele situatie met vriendin S. en vriend M. en we stelden een plan van aanpak op. We zouden proberen vrijdag nog eens te gaan kijken met de mama van Het Vriendje en haar man. Die laatste heeft heel lang in de bouwsector gewerkt en heeft dus verdomd veel ervaring heeft met huizen. Ik bel die avond met de immoman om een afspraak vast te leggen voor vrijdag, maar helaas heeft hij een feestje vrijdagavond. Hij zou wel proberen via de eigenaars zelf iets te regelen.

Donderdag 20 september
Donderdagochtend heb ik belachelijk veel getelefoneerd, meer dan ik ooit in heel mijn leven op een ochtend heb getelefoneerd. Het begon met een telefoontje van de eigenares van Huis 2. Ze had mijn nummer via de Immoman en ze liet weten dat vrijdag paste. En oh ja, dat een ander koppel een bod had gedaan, maar dat dat veel te laag was en dat ze daar niet verder op in gegaan waren. Interessante info en de druk om snel te beslissen werd daardoor ook een beetje verhoogd. Jikes.

Vervolgens werden er afspraken gemaakt tussen ons en de mama van Het Vriendje. Het Vriendje en ik besloten dan dat het misschien ook geen slecht idee was om nog eens te horen bij de bank hoeveel we konden lenen zodat we een gestaafd bod konden maken. Aangezien het zo druk was op het werk voor mij, ging Het Vriendje alleen naar de bank en briefde mij die avond. We hadden een goed budget en we konden een aantrekkelijk bod doen, hetzij niet de vraagprijs van het huis.

Vrijdag 21 september
Voor de derde keer naar Huis 2 gaan kijken en beseffen dat het echt een goed huis is in een rustige buurt met winkels binnen wandelafstand en een goede verbinding met het openbaar vervoer richting Leuven. Als ik mijn benen goed insmeer zou ik zelfs met de fiets naar het werk kunnen gaan. De mama van Het Vriendje en haar man bekeken het huis, stelden vragen en toen we daarna alles bespraken bij pot en pint, gaven ze ons hun zegen.

Een uur na onze derde bezichtiging van Huis 2 deden we ons bod. De eigenares zei ons dat ze binnen de vijf minuten ging terug bellen.

Na de vijf langste minuten van mijn leven en een zeer intensieve staarwedstrijd met mijn gsm, kwam dan het verlossende telefoontje.

Het bod was aanvaard. Jawel.

Soms gaat het gewoon snel

En toen moest ik even wachten met het heugelijke nieuws op mijn blogje te zetten omdat de mama en de papa op reis waren en ik het hen liever persoonlijk wilde vertellen, dan dat ze het hier moesten lezen. Vandaar dus. 😀

37 thoughts on “Soms gaat het snel

  1. Feestje! Wel een spannend verhaal. 🙂 Chance dat de titel mij op voorhand kalmeerde, anders was ik meteen naar de laatste zin gescrolld om te zien hoe het afliep!

  2. Waar? Heel dicht bij mij! *knipoog* We zullen die “winkels op wandelafstand” alvast samen gaan verkennen, inclusief het hobbywinkeltje aan de overkant! Enne… Dat huis, is dat inclusief de kerstverlichting die daar nog hangt? 🙂

  3. Amai, zo’n spannend verhaal! Ik hield me eraan om niet meteen tot het einde door te lezen, hoewel dat op een bepaald moment toch moeilijk was. Gelijk een spannend boek, op het puntje van mijn stoel!

    Proficiat!

  4. Proficiat! Nu ben ik wel eens curieus waar dat huisje gelegen is! Maar ik weet zeker dat jullie er een supergezellig huis van gaan maken!

  5. O wat leuk en zo herkenbaar, wij hadden dit 10 jaar geleden ook. De woning van voorkeur bleek het echt niet te zijn en de woning waar we ook maar even gingen kijken was het helemaal.

    Wij keken elkaar aan toen we nog geen 2 minuten binnen waren en wisten dat dat huis het moest worden !

    Jullie hebben vast de juiste keuze gemaakt. Veel geluk in jullie nieuwe woning !

  6. Super! Betekent dat dan dat er in Leuven binnenkort en super tof appartement vrijkomt? En dat jullie op zoek zijn naar iemand om dat over te nemen?
    Ahum

  7. Amai dat is inderdaad ineens heel erg snel, wij blijven tot nu toe altijd steken in de al-de-werken-gaan-teveel-kosten-fase 😉 Een hele dikke proficiat, supertof zeg!

  8. Proficiat Kathleen en Vriendje !
    Veel plezier met inrichten en aankleden, en er een gezellige thuis van te maken. Vele groeten.

Comments are closed.