Het eerste boek van 2013 is ook al weer een feit. Eigenlijk heb ik drie kwart van Wonder door R.J. Palacio gelezen in 2012, maar ik las het uit in 2013 en het is dat wat telt volgens Goodreads. Ach ja, een twijfelaar dus, maar wel een heel mooi boek, dat staat vast.
Auggie is tien als hij voor het eerst naar een echte school gaat. Daarvoor gaf zijn moeder hem thuis les omdat hij vaak moest geopereerd worden. Auggie werd namelijk geboren met een genetische afwijking waardoor zijn gezicht niet helemaal juist ontwikkeld werd. Of om het met zijn eigen woorden te zeggen: “Whatever you’re thinking, it’s probably worse.”. Naar een gewone school gaan brengt dus de nodige uitdagingen met zich mee, want tienjarigen zijn niet de makkelijkste. Maar er zijn altijd mensen die zich niets aan trekken van wie je bent en hoe je er uit ziet en dat leert Auggie met vallen en opstaan.
Het is een warm boek waarbij je desondanks alle moeilijkheden die Auggie moet doorstaan, toch blij van wordt. Hij geeft niet op, de mensen die hem graag zien geven ook niet op en de mensen rondom hem leren hem te aanvaarden voor wie hij is. Het is een mooie boodschap die in een vlot geschreven boek wordt gebracht. Meer moet een boek soms niet zijn.
Oh, klinkt goed!