De mysterieuze zending – deel 2

And the story continues.

Ik had verwacht dat ik vandaag zou kunnen schrijven: “Hoera! Het is een dode rat!” of “Het waren maar telefoonboeken” of “Amaai, ik heb een tabletcomputer gekregen van een wilde weldoener,” (een mens mag dromen 😉 ). Niet dus. De mysterieuze zending is nog steeds een groot mysterie.

Deze ochtend stond ik gezwind op, ontbeet ik en trok ik mijn kleren aan om vervolgens naar het postkantoor te wandelen met mijn papiertje in de hand. Er stonden twee wachtenden voor mij en terwijl de meneer van het postkantoor bezig was met hen, keek ik naar de pakjes die verspreid op de grond stonden. Dat rode pakje daar, klein, maar fijn. Of dat grote, bruine pak daar, dat zag ik ook wel zitten.

Toen het mijn beurt was, begroette ik de meneer vriendelijk en gaf hem mijn papiertje. Hij scande de barcode in en begon door het kantoor te lopen, van doos tot doos, van pakje tot pakje. Een dikke twee minuten hield hij zich daarmee bezig. Even bleef hij wat langer stilstaan bij een grote doos en mijn hart begon wat sneller te staan, want ik had geen idee hoe ik die doos ooit thuis zou krijgen. Maar toen liep de meneer naar het kopieermachine en nam een kopie van mijn papiertje. Dat klopte niet, dacht ik. Dat doen ze nooit. Nooit. De meneer liep terug naar het loket.

02-zending

“Ik snap het niet goed,” zei hij en draaide het computerscherm naar me toe. “Hier staat dat het is afgeleverd om 15u12.” Ik zag inderdaad het e-tracker scherm staan, waarop ik zelf had gelezen dat het pakket verzonden was vanuit Jemelle. De rest van de gegevens had ik natuurlijk niet bekeken. En ja, hoor, daar stond dat de zending in ontvangst was genomen op 4 februari 2013 om 15u12. Dat maakt het alleen nog vreemder, want op 4 februari, afgelopen maandag, was ik zelf heel de dag thuis. Ik zweer op mijn communiezieltje dat ik geen pakje in ontvangst heb genomen. Maar op het briefje staat dat de postbode op 5 februari aanbelde. Hoe kan ik dan een pakje al op 4 februari in ontvangst hebben genomen?

“Normaalgezien moet dit stickertje er ook af zijn,” zei hij terwijl hij naar het stickertje in de rechteronderhoek van het papiertje wees. Hij zuchtte even diep. “Schrijf hier je telefoonnummer op en dan hoor ik maandag eens of ze hier iets van weten,”
Een minuut later stond ik buiten en liet ik een nogal luide “Waddefok?!” horen. Gelukkig was het zaterdagochtend en waren er niet al te veel mensen in de buurt. Tegelijk moest ik er ook wel een beetje om lachen, want geef toe, dit is wel nogal een verhaal aan het worden.

Onderweg naar huis, bedacht ik me dat er misschien een van de buren het pakje in ontvangst heeft genomen, maar dan zouden die dat toch al lang zijn komen afgeven, niet? Maar waarom zit er dan een papiertje bij mij in de bus? En de postbode kan geen grapje hebben uitgehaald, bedacht ik me ook. Mijn voornaam staat in het vakje van de geadresseerde en die voornaam staat niet op onze brievenbus.

Soit. Ik snap er niets meer van, maar het zal zich op de een of andere manier wel uitklaren. En anders ontploft mijn hoofd wel van de nieuwsgierigheid. Yup.

11 thoughts on “De mysterieuze zending – deel 2

  1. Kijk eens goed rond je huis of in de tuin! Onze postbode zet vaak pakketjes af aan de achterdeur ontdekten wij onlangs, daar lagen 2 pakjes te wachten 🙂

  2. Iel! Wordt spannender! Pas op je hart! Pfff….dit is niet goed voor onze gezondheid, jij met je hart en ik begin ongeduldiger te worden……

Comments are closed.