De mysterieuze zending – the final episode

Dus… Ik had mijn telefoonnummer achtergelaten bij de meneer van de post en uiteraard hoorde ik de dagen die daarop volgde niets van hem. Mannen. Pfuh. Ik besloot mijn stoute schoenen aan te doen en opnieuw terug te gaan naar het kantoor deze ochtend. Dit keer zat er een jongevrouw aan het loket. Er waren -thank god- geen wachtenden achter mij, dus kon ik uitgebreid het hele verhaal doen. Vriendelijk, maar kordaat. Papiertje voor een zending in de brievenbus, geen pakje te bespeuren, ook geen pakje bij de buren, maar het staat wel als afgeleverd. Ze bekeek het papiertje en trok een wenkbrauw op. Ze besloot toch even te kijken of ze niets vond, maar net als haar voorganger kwam ze met lege handen terug.

“En kan je mij misschien zeggen wie de afzender is?” probeerde ik.
Ze schudde haar hoofd.
“Nee, maar wat je wel kan proberen is naar onze klantendienst bellen. Die zijn vandaag ook bereikbaar,”. Ik knikte en nam het kaartje aan. Klantendienst, it was.

Thuisgekomen maakte ik het me comfortabel in de zetel, telefoon in de aanslag. Ik heb een bloedhekel aan telefoneren, maar mijn nieuwsgierigheid wint het meestal van die bloedhekel. Na even wachten kreeg ik een vriendelijke man aan de lijn waar ik de situatie aan uitlegde.
“Vreemd,” zei hij, “Dan moeten we een klacht aanmaken,”
“Goed, maar kan u me zeggen wie de afzender is van deze zending?” onderbrak ik hem snel, want dat was eigenlijk hetgeen ik het liefst van al te weten wou komen. Een klacht kon mij eerlijkgezegd gestolen worden.
“De post,” antwoordde hij.
“De post?” herhaalde ik verbaasd en staarde even voor me uit.
“Heeft u onlangs zegels besteld of zo?” vroeg de meneer aan de andere kant.
“Uhm… ja, maar die zijn gewoon aangekomen,” antwoordde ik nu met een diepe denkrimpel in mijn voorhoofd. Ik maak al eens gebruik van de e-shop van de post om postzegels te bestellen, want dan moet ik niet aanschuiven aan de loketten. Je vindt je bestelling meestal binnen de twee dagen in je eigen brievenbus. Die e-shop van de post is echt een gemak voor de werkende mens, het mag gezegd worden.

De meneer legde uit dat er op elke zending van postzegels ook trackingnummers staan en hij vroeg ik of toevallig nog de briefomslag waarin die zegels waren toegekomen had liggen. Packrat Verhetsel had die briefomslag inderdaad nog niet weggegooid. Hoe kan het ook anders? Anders zou ik hier niet naar mezelf verwijzen als Packrat Verhetsel. 😛
“Wacht even he,” zei ik terwijl ik naar boven liep en de briefomslag vond bovenop mijn printer samen met nog een verzameling omslagen, tekeningen en wat nog niet.
“Er staat normaalgezien ook een barcode op die briefomslag,”.

Langzaam begon ik de cijfertjes onder die zending voor te lezen. Exact dezelfde cijfertjes die die op mijn papiertje stonden. Lieve dames en heren, dat “er wacht een zending op u” papiertje dat mij nu al twee weken in de ban hield, was een vergissing en sloeg terug op een pakje postzegels dat ik onlangs had besteld. Jawel. In plaats van teleurgesteld te zijn dat het geen dode rat, een geheim recept voor bier of een leuk kadootje was, was ik dolgelukkig dat het mysterie was opgelost. Ook de man aan de andere kant van de lijn moest hartelijk lachen om de situatie. Ik bedankte hem uit de grond van mijn hart en wenste hem nog een zeer prettig weekend. Mijn held van de klantendienst.

Dus, beste lezertjes, wat hebben we geleerd vandaag? De klantendienst van de post doet héél goed zijn werk en mijn hoofd gaat niet ontploffen door de nieuwsgierigheid. Hoera!