Vorig jaar ergens begin augustus, sneuvelde mijn handtas. Al jaren liep ik rond met de handtas van mijn grootmoeder. Het was een zeer praktisch model: drie vakken, net groot genoeg om een boek in te transporteren en daarnaast meer als genoeg plaats voor allerlei rommeltjes. Door de drie vakken bleef het al bij al overzichtelijk. Toen het lint voor de derde keer doorknapte, zag ik het echter niet zitten om er opnieuw mee naar de schoenmaker te gaan om het te laten maken. Het was tijd voor iets nieuws, besloot ik.
Dus liep ik eerst een paar maanden rond met een zelfgemaakt misbaksel, waarin deze kat haar denkbeeldige jongen nooit terugvond. Ik was het beu om iedere ochtend te rommelen achter mijn sleutels of achter mijn gsm of wat dan ook, maar ik vond gewoon geen praktische handtas. Hoge eisen en zo. Ondertussen was ik natuurlijk wel op zoek naar de perfecte handtas, maar die vond ik niet. Ik had de Cambridge Satchels gezien en zo een wilde ik wel, dat leek me een handige handtas, maar ik wilde er geen 130€ voor ophoesten. Bij een handtassenwinkeltje had ik een gelijkaardig model gezien, maar niet in de juiste kleur. Ik wilde namelijk een gele handtas en eens ik iets in mijn hoofd steek, dan is het nogal problematisch om dat er terug uit te krijgen.
Het was pas in december dat ik op een pracht van een handtas stootte. Via Plutomeisje kwam ik terecht bij de webshop Hippeschoentjes die net een nieuwe lijn handtassen hadden ingeslagen van een Own Stuff. Het was liefde op het eerste zicht, vooral met die gele handtas. Alleen twijfelde ik over de prijs. Mind you, mijn eerste handtas was die van mijn grootmoeder. Ik had nog nooit een handtas gekocht. Jawel, dames en heren, zevenentwintig en nog nooit een handtas gekocht. Daar slaag enkel ik in, vermoed ik. Ik durfde het gevraagde bedrag niet te geven aan een handtas die ik nog nooit had gezien en waarvan ik de kwaliteit niet kende.
Diezelfde week kwam ik een andere leuke handtas tegen, waarvan de prijs me redelijk leek. Ook een praktisch modelletje. Niet te veel gedoe. Ik kocht die handtas en was er blij mee, maar de gele handtas van Own Stuff die bleef door mijn hoofd spoken. Ik twijfelde zo hard of ik die toch ook niet moest kopen. Een paar dagen later zag ik deze blogpost bij Riet verschijnen en zonk de moed me een beetje in de schoenen. Je kan toch moeilijk dezelfde handtas kopen als iemand die je geregeld ziet? Toch? En ik had net een nieuwe handtas en uiteindelijk kan je er maar een tegelijk gebruiken, dus waarom nog een tweede overwegen? Jawel, een gigantisch luxeprobleem, dat was het. Dus zette ik me er over.
Maar iedere keer ik Riet zag binnenkomen op het Stiksel met die handtas werd mijn liefde alleen maar groter. Die kleur, dat model. Ik onderwierp haar handtas aan een grondige inspectie en stond versteld van de kwaliteit van de tas en het formaat was gewoon ideaal. Afgelopen Stiksel, was ik uiteraard weer aan het staren naar haar handtas (Sorry Riet) en het was toen dat ze zei dat er een kortingscode was voor Valentijn op die handtassen. Interesting! Heb ik al gezegd dat Riet een toffe is? 😉
Dus de handtas werd besteld in het geel en arriveerde gisteren. Ik heb gekwijld, ik heb onnozel gegiecheld en ik heb dat ding geknuffeld. En toen heb ik heel voorzichtig gemeld aan Riet dat ik dezelfde handtas heb gekocht als zij en daarbij heb ik ook beloofd die handtas nooit mee te nemen naar het Stiksel. Kwestie van niet met de verkeerde handtas naar buiten te gaan natuurlijk. 😛
Brr, over die prijs zou ik ook twijfelen. Maar dit meisje heeft dan ook nog nooit een handtas gekocht. En dan al zeker geen lederen 😉 ‘t Is inderdaad wel een leuk model – en dé “ik ben vandaag zo vrolijk”-kleur 😉
Moh, ik heb die in het oranje! En ik heb ze ook net vermeld in mijn laatste blogspot 😀 En bovendien heb ik ze ook afgekeken van Riet…
Hey, mijn sjakosh. Mijn portie vrolijkheid in duistere dagen, je gaat er geen spijt van hebben
Ik wilde altijd al een deel van een tweeling zijn. Een handtastweeling, fijn. 😉
Wat mooi … mag het ook een drieling worden? 🙂
jij bent niet de enige fan… Stiekem hoop ik op zo een verjaardagscadeau…
Hihi, Riet!