Op naaigebied is het hier nogal stil de laatste tijd. Mijn stoffen zitten nog altijd opgeborgen in dozen, mijn naaimachine staat in zijn bak en vraag me even niet waar mijn overlock staat. Ik vrees dat ik dit jaar niet zoveel zal naaien als ik zou willen, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik mij nooit meer creatief uitleef. Dat gebeurt nu op andere manieren. Manieren die minder plaats in nemen bijvoorbeeld.
Zo ben ik via via in het hele snailmail gebeuren terecht gekomen. Je weet wel, je wordt plots toegevoegd aan een Snailmail Facebook groep en voor je het weet doe je om de twee, drie dagen een brief op de post. Of bestel je postzegels via de online shop van de post met alle gevolgen van dien. Of ken je intussen de lichtingsuren van de verschillende brievenbussen op weg naar je werk vanbuiten. Ja, dat snailmailen, dat ligt me wel. Vroeger had ik ook een pennenvriendin of twee en hoewel er niet zo vaak werd geschreven, was het toch altijd fijn om een brief te ontvangen. Of een kaartje. En nu een brief ontvangen van een van de de dames met wie ik “snail”, dat is altijd een waar feestje. Het is namelijk nooit gewoon een velletje papier volgeschreven met anekdotes en wat nog niet. Nee, nee. Het zijn kleine meesterwerkjes op zich waar kleine kadootjes in verwerkt zitten: een zakje thee, een leuke magneet, toffe papiertjes,… Je kan er natuurlijk zo ver in gaan als je wil.
Ik amuseer me er wel mee. Kaartjes maken voorzien van tekeningen die ik heb ingekleurd met mijn Copic markers, nadenken over wat voor leuks ik bij mijn brieven kan steken, uitzoeken hoe ik papier moet plooien om een zakje in een bepaalde vorm te maken waar ik iets in kan krijgen, papier ontwerpen om enveloppes uit te vouwen en de brieven zelf schrijven natuurlijk. Iedere avond als ik thuis kom, werp ik een blik in de brievenbus en als er dan een brief in zit, dan is het feest. Even neerzitten, een brief lezen en je helemaal verwonderen over het feit dat iemand zo veel tijd en energie heeft gestoken in zo een leuke brief helemaal voor jou alleen.
En dat snailmailen is natuurlijk ook zeer goed voor lifelist item nummer 5, beter bekend als “100 brieven of postkaarten met de hand schrijven en versturen“. Dit jaar alleen al zit ik aan zes handgeschreven brieven. Niet slecht. Helemaal niet slecht.
Leuk leuk! Ik doe sinds kort ook aan “snailmailen”… Deze dingen zien er wel heel leuk uit. Wil je misschien met mij ook eens post wisselen?
Awel ja, ik ben het met u eens. Ik mis het brieven schrijven wel, hier zo aan de andere kant van de wereld. Binnenkort misschien toch maar eens kaartjes opsturen!
Jouw naaimachine en de mijne verdienen even hun welverdiende rust;) je bent lekker bezig Kathleen! Lief kaartje ook!
Groetjes van moi,
Thea
Hihi! ik dacht wel dat je het leuk zou vinden! Dat doet er mij aan denken dat ik dringend eens moet gaan antwoorden 🙂