Enkele weken terug was ik praktisch iedere avond aan het tekenen en toen moest ik mij even focussen op het live krijgen van de prachtige site van Ann, waardoor ook het tekenen even stopte. Ik heb misschien al een keer gezegd dat tekenen mijn zen is en blijkbaar overdrijf ik daarmee niet eens. De afgelopen week liep ik rond als een zombie. Moe. Moe. Moe. Ik weet zelfs niet hoe ik me door de eerste helft van de week heb geslagen. En toen besloot Het Vriendje gisterenavond het plafond te schilderen (deel drieduizendzevenhonderdenzoveel) en bleef ik aan mijn bureautje zitten. Ik maakte een bladwijzer die al lang in mijn hoofd zat met een tekening die ik (uiteraard) inkleurde met mijn teergeliefde Copic markers. Het was de bedoeling die naar een van de snailmailvriendinnetjes op te sturen, maar ik vond het resultaat zo leuk dat ik de bladwijzer ga houden. Ik heb net het nieuwe boek van Juliet Marillier gekocht in boekvorm en niet op de kindle, dus sja, dan heb ik natuurlijk een bladwijzer nodig. Ah ja. Het snailmailvriendinnetje in kwestie krijgt wel een andere.
Deze ochtend werd ik wakker voor de wekker, fris als een hoentje. Mijn concentratievermogen was niet dat, maar hey, wat wil je op een vrijdag. Maar ik voelde me alleszins al terug wat meer mens en wat minder zombie en dat lieve mensen, deed deugd.
By the way, eerdergenoemde Ann met haar prachtige site, die doet een hele hoop superleuke give-aways: een kookboek, een leuk schriftje, een set beautyproducten en veel meer. Dat allemaal om te vieren dat ze een prachtige site heeft. Ik zou zeggen, ga uw kans even wagen.
Oh, ik kan wel geloven dat je de zelf wilt houden, hij is mooi! kheb dat ook vaak, dat ik iets maak voor iemand anders en dan zelf wil houden omdat ik er zelf verliefd op ben geworden. 😀
Lijkt me ook een superleuk kadoo: een gepersonaliseerde ‘boekesteek’ zoals wij dat hier noemen 🙂 Zit ie al in de webshop?
Oehh, dank voor de reclame :-). En sorry voor het zombie-gevoel!
weer heel mooi natuurlijk!