Ik ben tegenwoordig echt obsessed met tegeltjes. Echt. Ook Londen en zijn vloeren moesten er aan geloven.
De vloer van het restaurantje Comptoire Libanais. Zalig restaurantje met een zeer kleurrijk interieur en overheerlijk eten. Meer moet dat niet zijn voor mij.
De vloer van Anthropologie in King’s Road. Moest de portofeuille het toelaten, ik zou die winkel leegkopen, inclusief de vloer. Helaas gaat dat niet, dus maak ik maar foto’s van hun vloer. Sja.
Tegeltjes in het Victoria and Albert museum. Daar waren we vrijdagavond en de laatste vrijdag van iedere maand is er altijd iets speciaals te doen in het museum. In dit geval stond de hele avond in het teken van David Bowie (er loopt een tentoonstelling over de man). Daardoor liep ik de afgelopen dagen te pas en te onpas Space Oddity te zingen. Niet dat dat iets te maken heeft met de tegeltjes, maar toch.
En dan waren er ook nog die tegeltjes in de wc van Camden Eye, de pub waar we zondag even iets aten. Dat waren tegeltjes met een zebra-motief, maar ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik neem mijn fototoestel meestal niet mee naar de wc. Vandaar dat ik van die tegeltjes geen foto heb, helaas.
Ik neem mijn fototoestel altijd mee naar de wc. Zo ook in Amsterdam, recent. Het is het verlengde van mijn arm, op reis. En anders ook een beetje.
Ik heb London ook in muren. Tegeltjes, dat zal voor een andere keer zijn, maar schoon. Schoon.
da’s nog eens origineel, overal tegeltjes fotograferen 🙂