Nummertje 81 op de Life List was zo een kleine moeite, maar zou een grote impact kunnen hebben op iemand anders z’n leven. In België ben je automatisch een orgaandonor als je sterft tenzij je familie hier tegen bezwaar aantekent. Als je plots komt te overlijden, dan vermoed ik dat vele mensen zoiets hebben van: “nee, ge komt met uw fikken niet aan het lichaam van mijn pas overleden moeder/vader/zoon/dochter/echtgenoot/echtgenote/…”. Begrijpelijk wel.
Langs de andere kant kan die ene gezonde nier of die niet-rokers longen van die net overleden geliefde iemand die al maanden en maanden en maanden op een wachtlijst staat een volledig nieuw leven geven. Ik wil niemand die kans ontnemen. Dus trok ik afgelopen woensdag naar het gemeentehuis. Eindelijk. EIN-DE-LIJK. Ik heb deze beslissing jaren geleden gemaakt, maar pas nu nam ik de tijd om het ook officieel op papier te laten zetten. Gemeentehuizen ook en hun bizarre openingsuren. Ik ben dus nu officieel orgaandonor. Na mijn dood mogen alle organen die nog enigzins in een goede staat zijn gebruikt worden om een ander leven te redden.
Dat wil dus niet zeggen, beste orgaanmaffia die al dan niet toevallig meeleest, dat u mij nu van kant moet maken om mijn organen te oogsten, ok? Ik wil nog even leven. Dank u.
Proficiat! Ik ben het ook al een hele tijd van plan, maar ik ben er nog niet aan toe geraakt. Moet je daar op voorhand een formulier voor invullen of zo, of kun je alles gewoon ter plaatse regelen?
Ik ben het ook al even. Mijn vriend dacht eraan toen we ons gingen registreren na de verhuis. Twee vliegen in één klap! Je kan alles meteen daar invullen (wij toen toch).
Wij hebben dat vorig jaar ook in orde gebracht 🙂
Geweldig! Ik wil dat ook doen. Maar dan moet ik ooit eens naar la Wallonie gaan op een weekdag.
Ik heb dat dit jaar ook in orde gebracht, na een bijscholing over orgaandonatie en toen ik in het gemeentehuis was, herinnerde Geert Hoste (zoals hier: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLCVE_20111014_002) mij aan mijn plan.
Ik kan me niet inbeelden dat mijn familie (60% ervan zijn verpleegkundigen) zullen protesteren over orgaandonatie. Ik heb het al duidelijk genoeg gezegd. Maar ge weet nooit, hé. Met die officiële toestemming is er geen twijfel meer mogelijk.
Als ontvanger van twee donorlongen en promotor van orgaandonatie ben ik uitermate blij dit te lezen!
Tof dat je het op je blog plaatst en dat bij de reacties nog donors aanwezig zijn! Een welgemeende dank je wel!
Greet, donor worden kan je door het donorregistratieformulier in te vullen (ter plaatse) op je gemeentehuis bij de dienst bevolking.
Proficiat! Ook ik heb me dit jaar officieel laten registreren als orgaandonor, zodat er geen twijfel meer is mocht het ooit zover komen.