“Goed als ik je nu al een verjaardagskadootje geef?” vroeg Het Vriendje me dinsdagavond. “Dan kan je er morgen al wat van genieten,” voegde hij er snel aan toe. Ik keek hem bedenkelijk aan en knikte. Normaalgezien ben ik tรฉ goed in het raden van kadootjes. Vooral als Het Vriendje me zelfs maar een piepkleine tip geeft. Nu wist ik niets. Helemaal niets. Iets waar ik tijdens mijn vrije woensdag al van kon genieten? Nee. Geen idee.
Hij kwam buiten met een plastiek zak. “Ik ga beginnen met het eerste deel,” zei hij, “Maar ze zijn wel niet echt ingepakt,”. Mijn hersenen begonnen op volle toeren te werken. Een kado dat uit meerdere elementen bestaat. Maar wat? Was er iets dat ik wilde dat uit meerdere elementen bestaat? Ik deed mijn ogen dicht en stak mijn handen uit. Toen ik ze opende lag daar een kartonnen verzendingsdoosje met het adres van zijn werk er op. De perfecte afmetingen voor een cd. Ik opende een doosje en haalde er… The Very Best of the Backstreet Boys uit! Oh HELL YEAH! Uiteraard schoot mijn dertienjarige ik meteen in een giechel die niet meer te stoppen was. De Backstreet Boys begot. Pure jeugdsentiment voor mij. Daarna volgde een gelijkaardig doosje: Westlife Greatest Hits. En nog een doosje: Five Greatest Hits. En nog een: Boyzone. En het laatste: N’Sync (Boe! N’sync, BSB all the way). Ja. Ja. Mijn innerlijke dertienjarige kende dinsdag een hoogdag.
Ik moet u niet vertellen dat het bakvisgegiechel nog wel even bleef door gaan. Het Vriendje zat een beetje verbaasd naar me te staren en begreep het precies allemaal niet zo goed. “Dit is een fokking goed kado!” grijnsde ik terwijl ik de cd’s naast elkaar op de tuintafel legde. “Het was eigenlijk als een grapje bedoeld. Eigenlijk. Ik wist niet goed of je het leuk zou vinden,” zei hij nog steeds verbaasd om mijn enthousiast gegiechel. “Niet leuk vinden? NIET leuk vinden?!” brulde ik, “Dit is een keigoed kado gewoon,”. Hij keek me stralend aan van de overkant van de tafel. Het Vriendje is een held. Het mag gezegd worden. Hoeveel vriendjes ondersteunen het bakvisgehalte van hun vriendin? Hoeveel?! Niet veel, me dunkt.
En ja, woensdag heb ik al die cd’s beluisterd, ja. Een voor een. Ja. En meegebruld. Hard. Bakvisgewijs. Dat komt hier niet meer goed, de komende dagen, ik voel het aan mijn klein teentje. Yup.
Everybody get up! Singing: One.. two.. three… four… five! ๐
Ik wil graag mee komen doen! Wie bezorgt ons nog een lading Fancy’s en Joepies?
Doet mij denken aan taferelen waarbij ik ons terras als podium gebruikte…
Waar heeft hij die CD’s gevonden seg?
De max! Ik word er precies ook een beetje nostalgisch van!
*gaat op zoek naar haar cd van five*
Zaaaa-lig!! Ik zoek ze ook nog regelmatig op Spotify ๐
Lang leve het jeugdsentiment! Laat je gaan!
Ik dacht dat je je 18 voelde. Je zit er dus nog 5 jaar naast!!! ๐
Geniet van al dat jeugdsentiment; het maakt de zomer alleen maar nog vrolijker!
haha ๐ Ik denk dat ik daar ook veel liedjes nog van kan meezingen! Vooral die van BSB ๐
5ive rules ๐
Wat leuk! Mijn vriendje ondersteund de bakvis in mij ook heel erg goed, een greep uit de cadeau’s van de afgelopen jaren: Een playdough-ontbijt-set, snowman in a box (een doosje met een wortelneus, een hoge hoed, een sjaal en drie knopen), een the best of Robbie Williams CD en een hele grote hondenknuffel. Hm, misschien ondersteund hij meer het kind dan de bakvis in mij…