De baas werd een paar weken geleden papa van een flinke dochter. Er ging een envelopje rond waarin bijdrages gestoken konden worden om een kadootje mee te kopen, maar achter de schermen werden er andere plannen gesmeed. De “meiden” staken de koppen bij elkaar en besloten een kadootjesmand samen te stellen.
Mijn collega grafisch vormgeefster maakte een prachtig aquarel schilderijtje gebasseerd op een van de instagram foto’s die de baas van zijn dochtertje had gemaakt, collega Kir stak een geweldig tof jurkje in elkaar voor de kleine meid, er werden leuke prentenboekjes en een muzikale knuffelaap gekocht. Ik besloot een lappendekentje met ruiten te maken omdat op het geboortekaartje onder andere ruiten stonden. En toevallig past dat ook helemaal binnen het Scandinavisch interieur waar de baas helemaal voor gaat. De laatste nieuwe collectie van Ikea gezien? Ruiten. Yup. Het schoonste behangpapier van Ferm Living? Ruiten. Yup. Ik koos voor een gouden paspel om het helemaal af te maken. Mijn innerlijke IJslander zei me dat ik dat moest doen. Dus da’s ook keihard Scandinavisch. En lekker feestelijk, dat ook.
Een ruitenlappendeken dus. Om u een idee te geven: een typisch Emma&Mona dekentje, dat kost mij een uur van begin tot einde. Letterlijk. Een uur. Een ruitenlappendeken afgewerkt in Emma&Mona stijl, dat kost mij minstens drie avonden en een middag. Drie avonden én een middag. Als het zelfs al niet meer was. Ik vond een tutorial van hoe je zo’n ruitenlappendeken moest maken (lang leve Pinterest) en dat werd allemaal goed uitgelegd, daar niet van, maar miljaar, daar kruipt tijd in en een mens moet daar geduld voor hebben. Twee dingen die niet altijd even aanwezig zijn bij mij. Vooral met het tweede durf ik al eens problemen hebben.
Het dekentje viel kleiner uit dan een standaard Emma&Mona dekentje, ja. En de ruiten komen niet allemaal even goed overeen, nee. En de afgeronde hoeken zijn niet allemaal even… afgerond. En toch, toch vind ik dit een van de mooiste dingen die ik tot nu toe genaaid heb en ik overweeg om iets gelijkaardigs te maken als dekentje voor bij ons in de zetel. Nah!
Ik ben niet zo’n fan van ruiten, maar dit ziet er zo tof uit! En dat gouden paspelleke is schoooooon! Man toch, ‘t is te hopen dat dat kind inziet hoeveel tijd daar heeft in gekropen 😉
Die wil ik ook wel, eens kijken of ik daar ook zoveel geduld voor weet te vinden. Mooi gemaakt!
Oooh, zo schoon! Ik ben helemaal fan van die ruiten. Afgelopen week liepen we in Eindhoven de Ikea binnen. Dochter Fee heeft pas de ruiten van Ferm Living in haar kamer, duur, maar ongelofelijk schoon gerief! Je wordt gewoon blij als je die kamer binnenloopt.
Echt prachtig! Ik vind het alleen wat zot, ik zou er nooit geduld voor hebben, dus Respect man, veel Respect!
Keischoon!
Heel schoon!
Kei mooi!
Het is echt prachtig! Die kleurenpracht!
Wow, dat heb je mooi gemaakt!
Waaw, da’s magnifiek! Geduld, daar heb ik ook te weinig van, maar ge ziet dat het loont. Echt chapeau, hoor, leuk idee, mooie kleurtjes, mooi gemaakt.
Keihard onder de indruk. Van je werk, van je geduld, van je skills en van je prachtige foto. Echt!
Wauw wat een mooi dekentje! Kostte waarschijnlijk engelengeduld maar wel met resultaat!
En ‘de baas’ is er heel erg blij mee, en de flinke dochter waarvan sprake indien mogelijk nog meer. Dikke dankjewel, van zo’n collega’s word ik toch een beetje gelukkig 🙂
Tsja, het is schitterend! De pin is mij ook bekend en heel even heb ik tijdens mijn zwangerschap getwijfeld om aan de gang te gaan. Maar ja… ook ik ken mezelf en geduld is niet een van mijn sterkste punten 😉
Die bazen hebben toch maar geluk! ;))
Mooi quiltje! Ruiten aan elkaar zetten is inderdaad niet eenvoudig. Je mag de naden immers niet laten overeenkomen. De afstand tussen de naden moet dezelfde afstand zijn als de breedte van je naad. KLinkt ingewikkeld, ik weet het. Als het je interesseert, toon ik het eens op een Stiksel (als ik er nog geraak).