Ik ga behoorlijk zuinig om met de boeken van Rainbow Rowell. Ze heeft er nog niet zo heel veel geschreven. Drie om exact te zijn. En nummer vier, Landline, verschijnt pas ergens in juli. Juli! Nog zo lang wachten! Attachments en Fangirl had ik intussen al verslonden, maar Eleanor&Park had ik even laten liggen. Ik spaarde dat boek voor als ik ooit echt een shot Rainbow Rowell nodig had en eindelijk was het zover.
1986. Eleanor is nieuw en op haar eerste schooldag, wordt ze meteen voor de leeuwen gegooid op de schoolbus. Iedereen heeft op die bus al een vaste plaats en niemand wil dat “de nieuwe” naast hen komt zitten. Tot Park teken doet dat ze naast hem moet gaan zitten. De eerste weken negeren ze elkaar min of meer. Eleanor leest stiekem mee in zijn stripverhalen en van zodra Park dit merkt, begint hij haar zijn strips uit te lenen. Langzaam maar zeker groeien de twee meer en meer naar elkaar toe. Bij Park kan Eleanor even al haar problemen thuis met haar stiefvader vergeten.
Rainbow Rowell is echt the queen of dialogue. Er zijn schrijvers die voor geen meter dialoog kunnen schrijven, maar zij, zij kan dat als de beste. Daardoor raas je door haar boeken en zijn de personages opeens zoveel realistischer, omdat ze een stem hebben. Dit boek is qua verhaal op zich niet echt vernieuwend. We hebben allemaal wel al boeken gelezen over geweld binnen het gezin en eerste liefdes en toch springt dit boek er uit. Ik weet niet hoe dat net komt. Komt het echt door de dialogen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat het een boek was dat ik niet opzij kon leggen en waar ik opnieuw met volle teugen van heb genoten. Oh Rainbow. ♥
En dan is het nu dus wachten tot juli. Zucht.
Kath, dankje om dit te delen. Klinkt als een mooi en vooral heel echt boek, over echte mensen in het echte leven die toch iets moois voelen en beleven. Ik neem de schrijfster op in mijn leeslijst!
groetjes, Nele