As we speak

Omdat ik volop met andere dingen bezig ben, lukt het me de laatste tijd niet zo goed om toffe blogstukjes te verzinnen. Zo gaat dat dan. Jawel. Dus dan moet je even de mosterd ergens anders halen. Ik vind de As We Speak stukjes van Tales from the Crib altijd zo leuk, dus besloot ik er ook eentje te maken.

Lezen: Ik ben momenteel een boek met een gigantisch lange titel aan het lezen namelijk You Can Buy Happiness (and It’s Cheap): How One Woman Radically Simplified Her Life and How You Can Too. Dat klinkt verschrikkelijk zelf-hulpig, maar het valt allemaal wel mee. Tammy Strobel vertelt hoe zij er zelf toe gekomen is om haar leven te vereenvoudigen, spullen weg te doen en uiteindelijk in een tiny house ging wonen. Ik blijf het iets ontzettend interessants vinden, het vereenvoudigen van je leven en dit boek leest alsof je een blog aan het lezen bent. (Foto: Tammy Strobel)

Luisteren: De afgelopen week heeft het album van Ed Sheeran hier eigenlijk min of meer non-stop zitten spelen. Ik ben de man per ongeluk op Spotify tegengekomen en ik vond z’n muziek wel wat hebben. Vooral het liedje Small Bump is een schoontje. In eerste instantie had ik niet helemaal door dat het over een miskraam ging, tot ik naar de tekst begon te luisteren (en het ook even voor alle zekerheid googlede). Het is een triestig, maar een mooi liedje.

Leren: Na het lezen van I just like to make things, besloot ik dat ik me eigenlijk wel wat verder wilde verdiepen in de wonderlijke wereld van surface pattern design. Ik stootte op een online cursus die behoorlijk wat geld kostte, maar besloot te investeren in mijn toekomst en er voor te gaan. Intussen is de cursus twee weken bezig en ik heb mij er volledig op geworpen. De focus ligt héél hard op bloemen en bloempatronen, maar dat is niet zo mijn ding. Dus besloot ik walvissen te maken. Walvissen zijn zoveel leuker dan bloemen.

Vloeken op: De switch van het winteruur naar het zomeruur. Serieus. Wie heeft dat uitgevonden? Mijn lijf en bioritme zijn niet gemaakt voor zo’n switch. Ik heb daar altijd een dikke week problemen mee, maar daarna komt dat wel weer goed. Dus ik hoop dat ik deze week iets meer mens en ietsje minder zombie ben.

Nadenken over: Hoe we ons huis verder willen aanpakken, want jawel, in het begin hadden we tienduust ideeën voor wat we er mee wilden doen en nu weten we het precies niet meer zo goed. Sowieso wordt het project van 2014 de zolder. Daarin stond tot voor kort een huisje dat diende als extra kamer. Dat huisje is intussen uitgebroken en nu hebben we één gigantische zolderruimte. Maar dan is de vraag: delen we die in twee of behouden we die grote ruimte? Wat willen we eigenlijk maken van die ruimte? Steken we een extra dakraam bij en wat doen we met de trap? En dan heb ik het nog niet over de rest van het huis en de vragen die daar bij komen kijken.

Genieten van: De lente en alle prachtige bloesems! Ok, ok, bloempatronen zijn dan misschien niet zo mijn ding, maar ik vind the real deal wel geweldig om naar te kijken. Magnolia’s blijven mijn favorieten, maar zaterdag kwamen we de bloesems op de rechterfoto tegen en die waren ook prachtig. Ik heb absoluut geen idee welke plant het is. Dus als je de komende tijd met mij ergens rondloopt en ik begin spontaan “Oooh” te roepen en te wijzen naar een hoop bloemen of bloesems: dat is volstrekt normaal.

Uitkijken naar: Het etentje met een paar ex-collega’s. Ha! Ze zijn al een tijdje ex-collega’s en werken nu samen in hetzelfde bedrijfje. Ik mis ze wel een beetje, die twee, dus ik kijk er dan ook serieus naar uit om hen even terug te zien, wat bij te praten en lekker te eten.