Ik weet eigenlijk niet meer helemaal waarom ik dit boek heb gekozen of waar ik het ben tegengekomen. Vermoedelijk stond het gewoon bij de suggesties die Amazon maakt op basis van mijn vorige aankopen of zoekopdrachten. Maar de korte inhoud en vooral ook de titel sprak me ontzettend aan. Wat wil je nu ook met een titel als Please Ignore Vera Dietz.
Vera is een achttienjarige high school student/pizza leverancier. Ze heeft altijd geprobeerd om niet te verschijnen op de radar van andere mensen. Het liefst van al heeft ze dat niemand aandacht aan haar besteed en dat ze zo onopgemerkt door het leven kan gaan. Maar doordat ze onder de radar wil blijven, heeft ze nooit kunnen vertellen aan haar buurjongen Charlie wat ze voor hem voelde. Niet toen ze nog goede vrienden waren en al zeker niet nadat hij met een foute bende begon op te trekken. Charlie stierf in verdachte omstandigheden en er zijn nog steeds heel wat vragen rond zijn dood. Vera weet meer, maar ze weet niet zeker of ze zijn naam wel wil zuiveren.
En eindelijk zat mijn gevoel nog eens juist, na zoveel boeken waar ik me moest doorworstelen de laatste tijd. Dit was inderdaad een fijn boek! Het is vlot geschreven. Het ene hoofdstuk is vanuit het standpunt van Vera zelf, het andere vanuit het standpunt van Charlie, dan weer eentje vanuit het standpunt van de vader van Vera die graag flowcharts gebruikt voor alles en geloof het of niet, er zijn ook enkele hoofdstukken geschreven vanuit het standpunt van een pagode. Jawel. U leest dat goed. Een pagode. Zo’n Chinees tempelachtig gebouw. Een pagode. Met objecten die “praten” score je bij mij alleen al massa’s punten. Soms maakt zo’n switch van vertelstandpunten het ingewikkeld om een verhaal te volgen of om een idee te krijgen van de persoonlijkheid van de personages, maar dat was bij dit boek helemaal niet het geval. Vooral Vera kon me bekoren, want ze blijkt een behoorlijke straffe madam te zijn en zo heb ik mijn hoofdpersonages graag.
Er zit heel veel in dit boek. Net zoals in Longbourn komen er heel veel onderwerpen aan bod zoals huiselijk geweld, drugs en alcohol gebruik bij jongeren,… Daar waar ze bij Longbourn een beetje bij de haren getrokken leken, zijn ze hier vrij natuurlijk in het verhaal verwerkt. Door die onderwerpen is het best een zwaar boek met momenten, maar tegelijk is de schrijfstijl licht en humoristisch. Een moeilijke balans, maar het is A.S. King gelukt. Chapeau!
Ik heb genoten van dit boek. Het was dan ook uit op een paar dagen tijd. Lalala.
Please ignore Vera Dietz is helaas nog niet verkrijgbaar in het Nederlands. Hopelijk maakt een of andere uitgeverij er binnenkort werk van!
Oh deze wil ik! Ik ga hem meteen op mijn lijstje zetten. Helemaal niet erg dat hij niet in het Nederlands is, ik lees toch altijd Engels 🙂
Klink goed!
Tip gepind! 🙂