Gemaakt

Het Prinsesje en De Posttrollen

Aan de vooravond van het weekend kom ik af met een kortverhaal. Een kortverhaal begot. In ver vervlogen tijden postte ik regelmatig eens een kort of een iets langer verhaal op het internet. Het kon me allemaal niet schelen of het goed was of niet, wie het las, wie het niet las en wat hun reacties er op waren. En toen werd ik opeens wat onzelfzeker.

Dus tijd om er maar weer eens verandering in te brengen. De sites waar ik vroeger mijn verhalen plaatste zijn er al lang niet meer, jammer genoeg, maar uiteraard is er nog altijd mijn dierbare blogje. Hoera! Ik moet ook toegeven dat het lang geleden was dat ik nog een keer een verhaal heb geschreven. Een echt verhaal met een begin, een midden én een einde. Dat laatste is soms moeilijk. Ahum. Soit. Het verhaal ontstond uit frustraties. Zoveel frustraties. Ik ga er niet verder over uitweiden. Lees gewoon het verhaal en u zal het helemaal begrijpen. Denk ik. Hoop ik.

En omdat het niet altijd even evident is om een belachelijk lange tekst op een scherm te lezen, zette ik de tekst ook om naar de meest gangbare e-reader bestandstypes. Je kan een zip bestand downloaden met daarin het kortverhaal in epub formaat, mobi formaat of pdf. Zet vervolgens het passende bestand op jouw e-reader en klaar is kees. Dan kan je het verhaal eender waar en eender wanneer lezen. Hip hoi!

>>> [download id=”4″ format=”1″] <<<

Heb je geen e-reader? Geen paniek! Je kan de pdf gewoon openen met Acrobat Reader op je computer en zo lezen. Let wel: het verhaal telt meer dan drieduizend woorden en is ongeveer vijf A4’tjes lang. Het is lang. Lezen op een scherm is niet zo fijn, vind ik zelf. Dus. Zeg niet dat ik u niet heb gewaarschuwd, hé!

Disclaimer: Ja, er staan fouten in dit verhaal ook al heb ik het verschillende keren nagelezen. Helaas ben ik niet een of andere neurotische taalkundige die alle mogelijke regeltjes over leestekens en wat nog allemaal kent. Dit is ook de eerste keer dat ik een ebook vormgeef en het is nog niet optimaal. Ik moet nog uitzoeken hoe ik stukken op een nieuwe pagina kan laten beginnen en zo. Klinkt allemaal evident, maar dat is het helaas niet, zo blijkt.
Dus… Het is wat het is.

You Might Also Like

  • appelstien

    Leuk seg!
    En ja, ik begrijp u. Vol-léé-dig. Ik zou het verhaal kunnen herschrijven met mutualiteiten-, kindergeld-, belastingen-, en nog meer soorten trollen. Aargh.

  • Juffertje in het Groen

    Heel herkenbaar! Volgens mij mogen die zelfs niet aanbellen wegens te veel inspanningen en mogelijk tijdverlies. Vreemd is ook dat als ze al eens een pakketje in de brievenbus steken, er al standaard een sticker bevestigd is met daarop de vermelding ‘niet aanwezig’.

  • Elke

    Aaah, mijn hart! Ik word WILD van zo’n situaties!! En intussen heb ik mezelf enige assertiviteit aangeleerd, dus ik zou lekker wel vlak voor sluitingstijd zijn gegaan om daar even lastig te gaan doen als zij. Zij blijven herhalen dat dat niet gaat; ik blijf ijzig kalm herhalen wat ik wil. Eens kijken wie eerst buigt dan… Hahaaa! Maar misschien ben ik dan ook eerder een heks dan een prinses 😉

  • Alfonsiene

    Pijnlijk herkenbaar 🙂

  • Dorien

    Na een paar vergelijkbare ervaringen met pakjes en zo, heb ik de laatste keer een briefje gehangen aan de klep van mijn brievenbus met daarop: “beste postbode, ik ben thuis, als het pakje niet in de bus past, bel gerust aan” en dat heeft hij toen ook gedaan. En ik ben blij dat mijn postpunt een Carrefour is. Voor courante zaken werkt dat heel vlot.

  • Literasa

    Leuk verhaal! Ik heb hetzelfde met de mutualiteit en de (Franse) belastingen! Heel vervelend allemaal. Maar de aanhouder wint. Ik neem ook altijd zoveel mogelijk bewijsmateriaal mee om dingen aan te kaarten. Je zou bvb je twitter RO kunnen afdrukken of tonen aan de loketbediende. Just saying.

  • Pin It on Pinterest