Toen Burial Rites van Hannah Kent op mijn radar verscheen wist ik dat ik het gewoon moest lezen en liefst zo snel mogelijk, als het even kon. Het is een historische roman die zich afspeelt in IJsland en die gebaseerd is op waar gebeurde feiten. Wat wil je nog meer? Winning combination, dat staat vast.
1829. Aan de vooravond van haar executie wordt Agnes Magnúsdóttir ondergebracht bij een gewone IJslandse familie in het noorden van het land. Deze familie zal gedurende enkele maanden samenleven met de veroordeelde crimineel en dat is niet helemaal naar de zin van alle familieleden. Terwijl Agnes daar woont krijgt ze regelmatig bezoek van de jonge priester Toti, een priester die ze zelf heeft mogen kiezen, maar niemand weet exact waarom zij hem heeft gekozen. Hij probeert haar te begeleiden in deze moeilijke tijden, maar dat blijkt niet altijd even evident te zijn, want er komen heel wat zaken uit haar verleden naar boven.
Verwacht je niet aan een boek vol actie. Het is behoorlijk traag en er gebeurt vrij weinig in het hele boek. Normaalgezien wil ik graag wat actie in de boeken die ik lees, maar hier was dat absoluut niet nodig. Het is een boek dat zich vooral focust op de personages en hoe zij zich ontwikkelen in deze situatie. En je wordt ook voort gedreven door de vraag: “Is Agnes nu schuldig of onschuldig? Gaat ze worden ge-executeerd of niet?” en om het antwoord te weten te komen op die vraag moet je blijven verder lezen. Het feit dat het ook zo geweldig vlot is geschreven, helpt natuurlijk ook wel serieus.
De manier waarop Hannah Kent IJsland, de inwoners en het land omschrijft is trouwens perfect. De donkere sfeer die in het boek hangt, de no nonsense mentaliteit van de moeder van de familie, de iedereen-kent-iedereen mentaliteit,… Alles is gewoon ZO IJslands en al die typische IJslandse dingetjes, soms zelfs details, zijn perfect gebracht. Dat komt waarschijnlijk omdat de schrijfster, net als ik, een jaartje uitwisselingsstudent is geweest in IJsland. Pas als je langere tijd in een bepaald land hebt gewoond kan je op die manier, met zoveel gevoel voor detail, over een land schrijven, denk ik. En voor de liefhebbers van taal: er staan zelfs IJslandse gedichten in. Jawel. Ik verstond er zelf niet meer zo veel van, maar gelukkig stonden de vertalingen altijd op de volgende pagina. Oef. Kent heeft haar research heel goed gedaan en heeft dat allemaal in een prachtig staaltje fictie gegoten.
En best wel grappig: toen ik al die plaatsen die vermeld werden, begon op te zoeken op Google Maps, bleek dat ik een vallei verder vrijwilligerswerk had gedaan op een schapenboerderij in IJsland. Ik kon me zo het landschap voor ogen halen. De boerderijen zijn uiteraard geen turfboerderijen meer, maar ik had een soort van IJslands Bokkenrijk bezocht, dus ook over de huisjes had ik een vrij helder beeld. Misschien kwam het door die zaken dat ik het zo’n geweldig boek vond, maar ik denk dat heel wat mensen dit boek zouden weten te appreciëren.
Burial Rites is vertaald in het Nederland onder de titel “De Laatste Rituelen” en uitgegeven door Uitgeverij Cargo. Het boek is verkrijgbaar in de betere boekhandel. Voor wie liever niet leest (foei!): er is sprake van een verfilming met de geweldige Jennifer Lawrence in de hoofdrol. Daar ben ik ook wel benieuwd naar.
Wow, dit is duidelijk een aanrader. Komt op mijn lijstje van boeken en films
Oei, dagje te vroeg 😉
Dit boek staat ook op mijn ‘want to read’ lijst. Gaan mensen die nog nooit in Ijsland zijn geweest, echter niks missen?