Aan het begin van de maand maakte ik een vlog waarin ik opsomde welke boeken in wilde lezen. Dit vlog kan je hier bewonderen en het lijstje staat ook in dat blogbericht. Dit “wrap up” filmpje is nogal lang geworden, dus heb ik het lijstje in het kort ook nog eens onder het filmpje gezet. Ik wil uiteraard geen twintig minuten van jullie kostbare tijd zomaar inpalmen. Jikes!
In totaal las ik deze maand tien boeken en vier graphic novels. De graphic novels liet ik weg uit het filmpje omdat het alleen al door de boeken bijna twintig minuten was, maar ik lijst de titels hieronder ook mee op.
- Het noodlot van Charlie Beale van Robert Goolrick
- Anna and the French Kiss van Stephanie Perkins
- Isla and the Happily Ever After van Stephanie Perkins
- A Monster Calls van Patrick Ness
- De Boekhandelaar van Chris Ceustermans
- If I Stay van Gayle Forman
- Where She Went van Gayle Forman
- Unspoken van Sarah Rees Brennan
- Still Yours van Amy Patrick
- Muchachas van Katherine Pancol
En de graphic novels
- Saga van Brian Vaughan en Fiona Staples
- Blauw is een warme kleur van Julie Maroh
- Ergens waar je niet wil zijn van Brecht Evens
- Ode to Kirihitio van Osamu Tezuka
En ik las ook het eerste deel uit de graphic novel reeks van The Walking Dead, alleen weet ik niet of moet wachten tot ik al die strips heb gelezen om ze dan als één boek te tellen of dat ik ze gewoon per exemplaar tel. Graphic novels zijn trouwens de max als je ziek in bed ligt en je niet langer dan een uur kan wakker blijven, zo blijkt.
Van de boeken verschijnen ook nog geschreven recensies voor diegene die niet twintig minuten naar mijn kop willen kijken. Ik neem het jullie zeker niet kwalijk. Het is een lang filmpje.
Waw, kan jij geen boekenprogramma krijgen op tv ofzo. Het werkt nog meer aanstekelijk als ik het je hoor vertellen dan als ik het lees, echt waar.
oh, die blauw is een warme kleur ligt al maanden in mijn kast, maar het is er nog altijd niet van gekomen. Ode to Kirihitio van Osamu Tezuka heb ik ook gelezen, ik vond het geweldig maar zijn message to adolf vond ik nog beter.
Ik word al bijna terug emotioneel als ik aan A monster calls terug denk. Zijn trilogie is ook leuk, maar heel anders.
En ik zou u toch maar eens terug aan the hunger games zetten 🙂
Ik was vanmorgen te laat op mijn werk omdat ik per se jouw vlog helemaal in een keer wilde bekijken! Bedankt voor het leuke begin van mijn dag!
A Monster Calls! Liefde! (tranen, inderdaad!)