De Blogboek vragen – deel 1

Een paar maanden geleden kreeg ik een mailtje van Kelly van Tales from the Crib. Ze was volop bezig aan haar Blogboek en ze vroeg of ik misschien deel wilde uitmaken van de bloggerspool. De bloggers uit deze pool zouden kort aan bod komen na elk hoofdstuk en zouden zo hun ervaringen delen. Ik begon net niet in het rond te stuiteren toen ik die mail kreeg. Uiteraard zag ik dat keihard zitten!

Ze stuurde me een lijst vragen door en zou me telefonisch interviewen. Ik denk dat ik uiteindelijk een dik uur of anderhalf uur met Kelly aan de telefoon heb gehangen. Dolle pret om al die vragen te beantwoorden. Omdat die antwoorden misschien wel interessant konden zijn voor als je zelf een blog wil beginnen, dacht ik ze hier even verder uit de doeken te doen. Dus deze week ga ik aan de slag met de orginele vragen. Iedere dag pak ik vier vragen aan en hopelijke krijgen jullie zo misschien ook een beter idee van het hoe en het wat en en het waarom van mijn blog.

Waarom ben je begonnen met bloggen en wat was je plan?
Ik ben sinds mijn elfde een fervent dagboek-schrijver. Jawel. Sinds mijn elf. Een Mickey Mouse dagboek met een slotje er op. Dat was het eerste dagboek. Daarna volgden nog vele schriftjes en boekjes, al dan niet voorzien van een slotje. Op mijn veertiende ontdekte ik de wondere wereld van het internet. Zo gaat dat als uw papa informaticus is en allerlei rare dingen doet met computers. Dan leer je al eens iets nieuws bij over technologie.

Door wat rond te klikken ontdekte ik een site waarop je zelf een soort van online dagboek kon aanmaken. De sites daar waren absoluut niet zoals de blogs die je nu kent. Tegenwoordig zijn blogs allemaal berichten onder elkaar. Toen was ieder bericht één aparte pagina. Reacties kon je niet achterlaten onder het bericht zelf, maar moest je in een soort van gastenboek op een andere pagina neerpennen. En ja, ik schreef in het Engels. Ik was toen ook behoorlijk actief op een paar internationale message boards en dan leek het me interessanter om te schrijven in het Engels. Mijn Engels was niet geweldig, dat zeker niet, maar het was wel ok en ik denk dat het schrijven van deze eerste blog zeker heeft bijgedragen tot het ontwikkelen van mijn gevoel voor deze taal. I luv mahself some Iengliesh.

Blijkbaar schreef ik mijn eerste bericht daar midden november 2001. Tweeduizend en één! Dat wil zeggen dat ik zestien was en dat ik dus intussen DERTIEN jaar aan het bloggen ben. Dat is bijna de helft van mijn leven. Mind. Blown. Een plan had ik niet bepaald. Ik vond het concept van een dagboek of mini-columns op het internet wel leuk. Ik vond het ook tof dat ik bijvoorbeeld verhalen en tekeningen zoals die rare roze olifant in een autootje hier boven (2004) online kon delen met andere mensen. Maar het was zeker nooit het plan om dertien jaar later nog steeds korte teksten op regelmatige basis op het internet te gooien. Ik schreef graag, wilde mijn Engels oefenen en vond het internet leuk. Tot zover mijn plan.

Hoe vond jij je focus? Hoe wist je waarover je wel en niet wilde schrijven?
Ik denk dat ik nog altijd niet veel focus heb, maar dat is ok, ik ben een chaoot en ik amuseer mij.

Dames, heren, als jullie één ding moeten onthouden, onthou dan dit: bloggen moet leuk zijn en leuk blijven, anders hou je het geen dertien jaar vol.

Vraag me niet om dag in, dag uit alleen maar over één thema te bloggen of ik word zot, denk ik. Vraag me vooral niet om dag in, dag uit te bloggen rond een onderwerp waar ik absoluut niets mee heb. Dan mag je me afvoeren in een dwangbuis naar de dichtsbijzijnde psychiatrie (en die is niet heel erg ver, gelukkig). Uiteindelijk schrijf ik over zaken die mij interesseren omdat ik daar natuurlijk het liefst mee bezig ben en dus ook het liefst over schrijf. Er zijn veel zaken die mij interesseren, dus ik probeer het zelfs nog te beperken, kwestie van jullie niet te overrompelen met mijn enthousiasme.

Je kan trouwens keihard aan mijn blog merken waarmee ik het meeste bezig ben in een bepaalde periode. Momenteel ben ik bijvoorbeeld heel veel bezig met boeken en dat merk je ook: allerhande filmpjes, enthousiaste recensies,… Ik moet mij dan ook echt inhouden om niet iedere dag over datzelfde thema een bericht te plaatsen. Dat lukt niet altijd even goed (zie vorige week), maar bon, ik doe mijn best. Eerlijk waar!

Hoe ontstond jouw lezerspubliek? Wat heb je gedaan om dat te doen groeien?
Mijn lezerspubliek (jullie dus! Hoi!) is organisch ontstaan. Ik heb daar nooit moeite voor gedaan om extra mensen te lokken naar mijn blog. Als er mensen kwamen en ze lazen mee, leuk. Als er geen mensen kwamen en niemand las mijn blog, sja, ietsje minder leuk, maar ik zou wel blijven verder doen.

Daarnaast denk ik dat mijn lezerspubliek vooral is gegroeid omdat jullie, mijn dierbare lezertjes, weten wat jullie kunnen verwachten van mij en van mijn blog. Ik probeer met de regelmaat van de klok een berichtje te plaatsen dat typisch Kathleen is. Er is een schema (maandag-woensdag-vrijdag-zondag) waarop ik berichtjes plaats en ik schrijf alleen maar over onderwerpen die mij interesseren. Die veranderen gelukkig niet iedere dag. Creatief zijn, boeken, koekjes,… Het zijn constanten in mijn leven en dus ook op mijn blog. Consequent zijn heeft er zeker voor gezorgd dat ik in de Grote Verbeelding Enquête heel vaak las dat mensen mij al héél lang volgden. Er was zelfs iemand die me al sinds mijn IJsland blog volgde. Dat is tien jaar geleden, mensen! Talking about loyalty.

Waarover gaat jouw blog? Wat zijn jouw onderwerpen?
Mijn blog is verdeeld in vier categorieën. Die zien jullie hier boven staan. Die vier categorieën gebruik ik nu al een aantal jaren en dat lijkt te werken.

• Gebeurd zijn dag dagelijkse gebeurtenissen en berichten die niet in de andere categorieën passen.
• Gemaakt is alles wat creatief is. Dat kan gaan van illustraties en tekeningen tot naaisels en schrijfsels.
• Gelezen heeft uiteraard te maken met was ik gelezen heb. Tot voor kort waren dat voornamelijk boekrecensies, maar nu duikt daar ook af en toe een vlogje op.
• Gegeten zijn alle berichten die voor de innerlijke mensch zijn. In deze categorie verschijnen voornamelijk recepten. Dit is trouwens de categorie waarin het minste berichten verschijnen, denk ik.

Vier categorieën is niet veel, maar het is wel duidelijk, vind ik. Ik hou het ook graag persoonlijk en niet te serieus. Soms zou ik wel eens wat ernstigere blogberichten willen schrijven, maar als ik dat dan probeer, dan voelt dat niet aan als iets dat van mij komt. Ik probeer het nu af en toe te doen zoals bijvoorbeeld met dit blogbericht en daar zijn heel wat toffe reacties op gekomen, dus misschien zet ik die trend wel heel voorzichtig verder.

Ziezo. Dat was deel 1. Wat hebben we hieruit geleerd? Kathleen was al op jonge leeftijd een mega-nerd en deelt al net iets te lang haar hele leven met het volledige internet. Of toch een deeltje van haar leven, want uiteindelijk zien jullie hier maar het tipje van de ijsberg. Soit. Deel 1. Woensdag verschijnt deel 2.