Het is al weer even geleden dat ik nog wat boekrecensies hier op de blog gooide. Heel mijn systeem met updaten en blogberichten inplannen is behoorlijk om zeep, dus dit is een kleine inhaalbeweging. Hopelijk geraakt dat allemaal van zelf weer op orde. Pfoeh!
Joyland – Stephen King
Ik heb intussen al een paar Stephen King boeken achter de kiezen en wat mij daar steeds aan opvalt is hoe moeilijk het is om niet mee gezogen te worden in zijn verhalen. Het is gewoon onmogelijk. Hij wordt niet voor niets een meesterverteller genoemd en dat werd nogmaals duidelijk in dit boek.
Joyland is niet een van King zijn enge boeken, maar dat maakt het niet minder aangenaam om te lezen. Het is een beetje een coming of age verhaal waarin Devin Jones besluit om in een pretpark te gaan werken nadat hij is gedumpt geweest door z’n vriendinnetje. Hij voelt zich zo thuis in de wereld van het pretpark dat hij besluit zijn studies te onderbreken om nog langer daar te blijven werken. Langzaam maar zeker leert hij meer en meer over de geschiedenis van het park en als blijkt dat er enkele jaren voorheen een moord is gepleegd in het spookhuis van Joyland, besluit hij dat eens verder te onderzoeken.
Ik was halverwege het boek toen ik opeens tijdens Het Vriendje zei: “Eigenlijk is er in dit boek nog niets gebeurd, maar de manier waarop Stephen King schrijft en de forshadowing, doet u gewoon verder lezen,”. Zelf vond ik het niet z’n beste boek dat ik tot nu toe van hem heb gelezen (dat blijft Carrie), maar het was een schoontje waar ik heel hard van heb genoten.
De dag dat ik doodging – Tania Bongers
Dit boek heeft zo ontzettend lang op mijn te-lezen-lijstje staan blinken. Dus toen ik zag dat het goedkoper kon kopen tijdens het e-boekenfestival, besloot ik er volop voor te gaan.
Tania is maar enkele weken zwanger als er opeens bloedingen optreden waardoor ze meteen naar het ziekenhuis moet. Daar blijkt dat ze baarmoederhalskanker heeft. Er wordt meteen gecheckt of er geen uitzaaiingen zijn en eens dat dat uitgesloten is, wordt er besloten om een zeer stevige behandeling in gang te zetten. De zwangerschap moet onderbroken worden, zo besluiten de dokters, maar Tania wil en zal alles doen om haar kindje te behouden.
Het was een aangrijpend en heftig verhaal. Zoiets zou niemand mogen overkomen, dat staat vast, maar ik had eigenlijk veel meer verwacht van dit boek. De schrijf- en vertelstijl vielen wat tegen. Het is een soort van dagboek en alles komt nogal hakkelend over. Nochtans zie ik heel wat mensen op Goodreads schrijven dat ze het een prachtig boek vonden dat heel vlot geschreven was.
Ik ben niet bang – Niccolo Ammaniti
Dit korte boekje werd gekozen als tweede boek voor het leesclubje uit Leuven en eigenlijk heb ik dit boek heel graag gelezen, maar kan ik nog steeds niet helemaal uit aan het einde. In mijn hoofd ging het op een bepaalde manier, maar na het bespreken van het boek tijdens het leesclubje, bleek het helemaal anders te gaan. Verwarrend!
Tijdens een snikhete zomerdag ontdekt Michele een jongetje dat opgesloten zit vlakbij de verlaten huis. Michele wil het jongetje graag helpen, want hij is ook nog maar negen, net als hij. Maar Michele kan bij niemand terecht met zijn geheim. De volwassenen in het piepkleine gehucht waar hij woont doen allemaal vreemd en lijken zich van hem niets aan te trekken.
Ik vond het een fijn boek. De setting werd geweldig gebracht. Je kon de bloedhete zomer in Italië voelen en ruiken. De personages waren interessant en het verhaal viel best te pruimen… tot op het einde. Toen had ik een flashback naar The Boy in the Striped Pyjamas en nog een paar boeken en films waarin the good ol’ switcheroo werd toegepast.
En dan nu vanaf volgende week terug braafjes iedere zondag een recensie. Ayup!
Stephen King is geweldig. Ik lees hem al meer dan 20 jaar. Ik zal er binnenkort eens iets over bloggen. Ik ben echt een fan van hem hoewel hij uiteraard ook een paar minder boeken heeft. Ook Koontz is goed en een gelijkaardig auteur. Het zouden dezelfde mensen kunnen zijn !
Ik schrijf sinds september 1991 elk boek op dat ik lees. En misschien moet ik daar ook eens iets over bloggen (want ondanks mijn veelvuldig geblog heb ik dat nog nooit gedaan!). Het zit nog altijd in dezelfde zwarte map!! En dat sleur ik dus al 24 jaar met me mee.
Groetjes