Bird Box

Bird Box van Josh Malerman was een van de genomineerde boeken in de categorie “Horror” voor de Goodreads Choice Awards 2014. Aangezien ik mijn oude liefde voor horror terug heb ontdekt de afgelopen maanden, besloot ik er mijn tanden in te zetten en boy oh boy oh boy!

Het begint allemaal met een nieuwsbericht uit Rusland waar een man zomaar opeens een vriend vermoordt en daarna zelfmoord pleegt. Langzaam maar zeker duiken er steeds meer van die nieuwsberichten op en het fenomeen verspreidt zich over heel de wereld. Al snel werken televisie, internet en vele radiozenders niet meer en weet niemand wat er aan de hand is. Eén ding staat vast: de mensen zien iets voor ze gek worden en zichzelf en anderen rondom zich van kant maken. Malorie is net na de uitbraak van dit rare verschijnsel naar een safe house gereden waar ze het weet te overleven met een groep jonge mensen. Alle ramen en deuren zijn afgesloten met matrassen, doeken en wat nog niet. De vraag is alleen of ze daar wel veilig is in dat huis en hoe het leven van haar ongeboren kind er zal uitzien in deze nieuwe wereld.

Ik heb ontzettend genoten van dit korte boek. Het telt helaas nog geen driehonderd pagina’s, maar een boek moet niet dik zijn om je helemaal mee te slepen. Dit is er zo eentje. Vaak zat ik op het puntje van mijn stoel of leefde ik veel te hard mee met de personages. Het ene hoofdstuk volgde Malorie in het heden wanneer ze probeert te ontsnappen uit het huis met haar kinderen. De andere hoofdstukken spelen zich af in het verleden en laten zien hoe Malorie bij het safe house terecht is gekomen en hoe ze daar overleeft met haar huisgenoten. Deze afwisseling zorgde zeker voor een flinke portie spanning en het was een perfecte combinatie met de korte, strakke zinnen die Malerman gebruikt.

Eén opmerking die ik vaak in de Goodreads reviews zag verschijnen was dat je niet te weten komt wat het gevaar nu eigenlijk is. Misschien is dat een beetje een spoiler, maar soit. De personages gaan naar buiten, maar ze zien nooit wat hen aanvalt of als ze het zien, dan gaan ze dood en kunnen ze het uiteraard niet navertellen. Zelf had ik absoluut geen probleem met het niet weten. Daardoor blijft het verhaal ook vrij realistisch en kan je je inleven in de situatie waarin de personages zich bevinden.

Stiekem zou ik het niet erg vinden moest de auteur een vervolg schrijven op dit boek. Normaalgezien heb ik het niet op sequels en series die uitgemolken worden, maar dit boek liet nog veel vragen onbeantwoord. Ze moeten niet persé beantwoord worden, maar moest er toevallig een vervolg op de markt komen, dan zou ik dat weten te appreciëren, vermoed ik.

Tip: best niet lezen als je alleen thuis bent, want opeens begin je schrik te krijgen van je eigen ramen en vooral je eigen reflectie in die ramen. Been there, done that. Ahum.

Vanaf 13 januari ligt de Nederlandse versie van dit boek onder de titel De Kooi in de betere boekhandel en dan is de e-boek versie ook op verschillende sites te verkrijgen uiteraard.