Gebeurd

Allerliefste zestienjarige ik

Ik beken, ik heb uw dagboeken gelezen. Wacht, wacht, laat me uitspreken. Je weet zelf hoe vergeetachtig we zijn, hoe we dingen kunnen meemaken, grote dingen, kleine dingen en ze dan gewoon vergeten tot iemand zegt: “Weet je dat nog?” en je dan minutenlang naar die persoon staart met een vragende blik tot je jezelf genoodzaakt ziet om te bekennen dat je het niet meer weet. Ja, dat vergeetachtige, dat gaat blijkbaar niet weg. Ik heb van horen zeggen dat het alleen maar erger wordt met het ouder worden. Dat gaat nog heel wat doldwaze momenten met zich meebrengen. Oh boy. Ik kijk er alvast naar uit.

Soit. Ik moet een brief naar jou schrijven omdat ik meedoe aan een soort van blogchallenge rond positiviteit #boostyourpositivity. Jaja! Je blogt nog altijd! Wie had dat gedacht, hé? Bloggen wordt trouwens helemaal mainstream, dus gewoon mee doorgaan. Schaamteloos blijven verder doen. Bloggen gaat ongelofelijk veel deuren voor jou openen. Je gaat er niet rijk van worden, dat helaas niet, maar je gaat er zoveel leuke mensen door leren kennen en door die mensen raak je zelfs aan jobs en zo. Maar bon, dat was dus niet wat ik wilde zeggen. We wijken af.

Ik doe dus mee aan die challenge en ik was een beetje vergeten wie je was, mijn zestienjarige ik. Soms hoor ik mezelf wel eens zeggen dat ik in mijn hoofd nog altijd zestien ben, terwijl ik nu eigenlijk dertig nader. Ja, we worden oud. Ze hebben helaas nog steeds niets gevonden waarmee ze de tijd kunnen stil zetten of het verouderingsproces kunnen tegen gaan. Botox zou helpen, maar dat zie ik niet zo meteen zitten. Jij zou het ook maar niets vinden, believe you me. Er zijn wel een paar andere coole snufjes op de markt. Iedereen loopt tegenwoordig met een mini-computertje-slash-telefoon-slash-camera rond in z’n broekzak en er bestaat zoiets als een e-reader waardoor je een halve bibliotheek kan meenemen in de vorm van een dun boek. De toekomst is zo slecht nog niet.

Anyhow. Ergens zijn we nog steeds dezelfde, hoor. Geen paniek. Op je bijna-dertigste ben je nog altijd een even grote geek. Je kijkt nog altijd even graag films, vooral die met superhelden en fantasy elementen en oeh animatiefilms, je leest nog steeds massa’s boeken en ben je klaar voor het grote nieuws? Je wordt dus wel degelijk webdesigner. Hell to the yeah! Blijf dus vooral prutsen aan die oerlelijke fansites en blogdesigns. Blijf prutsen met Paint Shop Pro en Illustrator. Echt. Doen. Over een paar jaar ga je daar de vruchten van plukken. Geek zijn, dat zit blijkbaar in ons systeem in gebakken. En toch ben je op je bijna-dertigste een heel ander persoon. Misschien maar goed ook, anders zou ik een serieus probleem hebben en zou het de hoogste tijd zijn om eens een gespecialiseerde dokter op te zoeken. Een neuroloog of misschien zelf een psychiater of zo. Soit.

Eén van de eerste dagboekfragmenten die ik las deden mijn wenkbrauwen de hoogte in schieten. Je had helemaal geen nood aan een vriendje, schreef je. Dat was fijn voor je leeftijdsgenoten, maar jij wou het gewoon niet. Punt. Je had andere prioriteiten blijkbaar. Iets maken van je leven voor je je zou settlen. Tip van de dag! Dat is misschien nog niet zo’n slecht plan. Eerst jezelf leren kennen en ontdekken wat jij wil in je leven, je talenten verder uitwerken en een netwerk van kennissen en vrienden opbouwen, dat is een behoorlijk strak plan. Goed, over een jaar of vier, vijf ga je wel even wanhopig zitten snakken naar een vaste relatie, maar je redt je wel hoor. Maak je geen zorgen. De dag dat Het Vriendje in je leven verschijnt, zal je weten hoe laat het is, want dat is hoe ons hartje werkt.

Jij weet nu al zo goed wat je wil, dat merk je zo uit de dagboekstukjes die jij schrijft, en dat moet je vooral zo houden. Volg je eigen dromen, volg je eigen stem en maak je eigen verhaal waar. Laat andere mensen je niet zeggen hoe je moet zijn en wat je moet doen. Als zij willen uitgaan en zich willen bezatten, dan is dat hun ding. Als jij dat niet wil doen, dan is dat zo. Laat je nooit wijsmaken dat dat “raar” is, dat je “anders” bent. Je bent gewoon wie je bent. Iedereen is gewoon wie hij is. Of zij is.

Jij bent wat stiller dan de rest en dat zal altijd zo blijven. Je bent wat rustiger, wat gevoeliger, wat naïever en zorgzamer, je bent de grootste introvert die je ooit zelf zal tegenkomen,… Hoewel je soms zal denken dat je meer als de anderen moet zijn, luider en opener en socialer, moet je vooral leren beseffen dat wat jij hebt en wie jij bent ook zo zijn voordelen heeft. Veel voordelen zelfs. Het is niet omdat iederen zus en zo is, dat jij dat ook moet zijn. Het zou maar saai zijn moest iedereen hetzelfde zijn en hetzelfde doen. Bewandel je eigen pad en als het nodig is, dan moet je je eigen pad maar maken. Moeilijk lukt ook.

Misschien zou je af en toe wat meer moeten geloven in jezelf. Je kan goed tekenen, je hebt een goed stel hersenen, je leert snel, je hebt massa’s talenten,… Je hebt het altijd moeilijk met de complimentjes in ontvangst te nemen die mensen je geven. Ik stel voor dat je nu al begint met wat meer in jezelf te geloven en in je eigen kunnen te geloven, want neem het van mij aan, daarmee beginnen op latere leeftijd is niet altijd even evident. Pfoeh.

Oh en als we het dan toch even over werkpuntjes hebben: meid, je bent lang niet zo lelijk als je denkt. Goed, een modellencarierre staat je inderdaad niet te wachten *spoiler*, maar bekijk jezelf eens goed in de spiegel. Doe dat voor een keer. Je bent geen gedrocht. Boerka’s en papieren zakken zijn niet aan de orde. Wees eens wat vriendelijker voor jezelf, want opnieuw, dat is iets wat niet zo evident is om te leren op latere leeftijd. Believe you me, been there, done that. Ik probeer er nog dagelijks aan te werken, maar als jij dat nu eens zou beginnen doen, dan moet je bijna-dertig-jarige ik… uhm… je weet wel… je er niet meer op wijzen omdat het eigenlijk allemaal al gebeurd is en het space time continuum heeft net mijn hoofd in de war gebracht. Ge-wel-dig.

Je dromen zijn belangrijk voor jou en dat is nog iets wat niet echt veranderd. Ik ben nog steeds een ontzettend grote dromer met behoorlijk wat ambities. Naïef is misschien de juiste term, maar toch. Toch! De hoogste tijd voor nog een sneak peek! Er komen een paar zeer grote dromen van jou uit. Je mag een jaar na je zesde middelbaar in het buitenland gaan studeren met AFS. Ik zeg nog lekker niet naar welk land je gaat, want die zeer spontane keuze zal je waarschijnlijk even hard verbazen als dat het mij toen deed, maar het gaat een van je beste keuzes ooit zijn. Het zijn net die dromen en die ambities die je nieuwsgierigheid voeden en die je zaken laten uitzoeken. En ik ben blij dat je een koppig mens bent, want je hebt je nooit laten wijsmaken dat je iets niet zou kunnen. Of misschien ben ik die momenten ook weeral vergeten. Je weet nooit met die vergeetachtigheid.

En goh, je gaat je ups kennen, je gaat je downs kennen. Dat is het leven. Ik zou je kunnen waarschuwen voor alle mindere momenten die je te wachten staan, maar je moet er door. Ik ben er door geraakt, ik ben er sterker uit gekomen. Eén van de moeilijkste periodes van je leven ligt al achter je, als dat een troost mag wezen. Zo moeilijk als toen zal je het nooit meer hebben. Het wordt alleen maar beter en beter en beter en ik kan je zeggen dat je bijna-dertig-jarige ik best wel een tevreden mensch is.

Doe zo voort, jongedame. Je bent goed bezig.

Liefs,
Je bijna-dertig-jarige ik

You Might Also Like

  • gerhilde maakt

    Mooi! Best een moeilijke opdracht, wel goed dat je toen een dagboek bijhield. 🙂

  • trijnewijn

    mijn zestienjarige ik zou jouw zestienjarige versie zo’n toffe gevonden hebben… Het is een heel mooie brief geworden.

  • Sandra

    Het valt mij erg op dat bij vele brieven naar onze jongere ikken men een soort van opluchting ook wel heeft van. Alles komt goed…maar we hadden dat beter toen geweten. Ik heb drie grotere dochters van bijna 18, bijna 15 en 13 en ik heb me voorgenomen tegen hen te zeggen dat alles goed komt hoor…als ze weer eens over hun uiterlijk en mooi en lelijk bezig zijn.

    Oja. En ik heb weer wat puntjes kunnen schrappen van de Book Challenge. Ik vind graphic novels de max en heb een nieuwe liefde ontdekt. Zo enthousiast ben ik dat ik je vernoemd heb op mijn beide blogs ;-).

  • Upje

    Het is inderdaad toch zot hoe bijna iedereen zichzelf maar lelijk vond etc, hé. Bestaan er eigenlijk zestienjarigen die zichzelf best wel ok vinden? Ik begin het me af te vragen.
    Hoe dan ook, dit is een hele mooie brief, vind ik … ! Een hele wijze ook …

  • Louize

    Er zijn zo van die blogpost die blijven plakken…. Deze is er één van. Ik hou van je humor en luchtige teksten. Het is fijn om te volgen.

  • Joke

    Heel mooie brief! Ik vond mijn dagboek van mijn 16-jarige ik ook terug en af en toe schrik je toch wel van al die gedachtenkronkels op paier… Ik voelde me meteen weer 16 (in ‘t echt nu

  • Greeun

    Zo’n mooie brief! En ook wel herkenbaar, zowel voor de 16-jarige als de 31-jarige ik! 😉

  • Blogger Lovin #2 | Zwartraafje

    […] NMBS-brief neerpende. Een tijdje terug schreef ze opnieuw een brief maar dit keer naar haar Allerliefste zestienjarige ik. Die brief zette me zelf ook aan het denken. Wat zou ik tegen mijn jonge én onzekere (nog […]

  • Pin It on Pinterest