Een tante van mij heeft al zo lang ik me kan herinneren een handop van een heks. Die pop heeft een zeer expressief gezichtje, een lange haakneus en er steken een hoop grijze, pluizige haren onder een punthoed uit. Je kan je hand in haar hoofd steken en zo haar mond bewegen. Tegelijk zijn haar handen een soort van handschoen. Dus met één hand kan je haar mond bewegen en met een andere hand kan je één van haar handen bewegen. Die pop heeft me altijd gefascineerd.
Toen ik een gelijkaardige pop tegen kwam in een plaatselijke speelgoedwinkel heb ik eens heel goed gekeken naar het ticketje. De merknaam stond sinds die dag in mijn geheugen gegrift: Living Puppets. Zeer toepasselijke naam, dat staat vast. Dit soort handpoppen wordt heel vaak gebruikt in kleuterklassen als klaspop. Op het internet ontdekte ik dat het een prized possession is voor vele kleuterjuffen. Ik overwoog twee minuten om kleuterjuffrouw te worden, want ik wilde een uitvlucht om zo’n pop te kopen. Als dertig-jarige is het misschien een beetje not done om zomaar een handpop te kopen. Dan gaan mensen zich wat vragen stellen over uw mentale gezondheid en aanverwanten. Helaas ken ik mezelf goed genoeg en staat het dagelijks entertainen van een twintigtal kleuters niet bepaald op mijn prioriteitenlijstje. Respect aan iedereen die het doet, maar nope… Niet mijn ding. Met de mentale gezondheid is overigens ook niets mis. Voor zover ik weet.
Iedere keer ik in die ene speelgoedwinkel kwam waar ze die poppen verkochten liep ik minstens tien minuten met zo’n pop op mijn hand rond. Jawel. Volledig ongegeneerd. Het gezelschap dat bij mij was tijdens zo’n winkelbezoekje daarentegen: volledig gegeneerd. Ze zakten nog net niet door de grond van plaatsvervangende schaamte terwijl ik daar met een onnozel stemmetje tegen een pop stond te praten. Of deed ik nu de stem van die pop na? Hoe zat het eigenlijk? In ieder geval, het was behoorlijk foute boel. Dus werd het de hoogste tijd om zo’n pop te kopen zodat ik mijn onnozel stemmetje thuis ook kon oefenen en nog beter kon worden in algemene handpopperij.
Klein detail: die poppen zijn niet bepaald goedkoop te noemen. Pfoeh. Dus iedere keer ik in de speelgoedwinkel was, zette ik de pop braafjes terug. Ik nam dramatisch afscheid (wat voor nog meer plaatsvervangende schaamte zorgde bij mijn gezelschap, dat spreekt voor zich) en nam ik mezelf voor dat ik ooit, OOIT zo’n pop zou kopen. Ik heb gespaard, lieve mensen. Iedere maand werd er een centje dat ik kon missen opzij gezet en heel het “koop eens een veel te dure pop”-gebeuren werd ingecalculeerd in YNAB zoals het hoort. Uiteindelijk had ik het bedrag bij elkaar gespaard en kon ik de pop van mijn dromen kopen. Ein-de-lijk.
En zo geschiedde. Ik kocht Tanni eind januari op Amazon.de waar de poppen opvallend goedkoper waren omdat Living Puppets ein Deutsch merk is. Dat was mooi meegenomen. Toen ik Tanni enkele dagen later uit de doos haalde waarin ze werd geleverd was het liefde op het eerste zicht. Die groene kraaloogjes, die rosse vlechtjes, die fleurige broekkousen,… What’s not to love?! Eindelijk kon ik ongegeneerd onnozele stemmetjes doen in de veilige omgeving van mijn eigen woonkamer. Zo moest niemand nog door de grond zakken van plaatsvervangende schaamte.
Behalve dan misschien Het Vriendje. Die snapt nog steeds niet helemaal wat me zo aantrekt in die pop. Om eerlijk te zijn, ik weet het zelf ook niet helemaal, maar ik negeer dat gewoon. Desondanks dat hij het maar raar vindt en hij Tanni een beetje eng vindt, doet meneer toch mooi mee. Hij zette ze al een paar keer terwijl ik weg was in een positie bijvoorbeeld onder een dekentje met een laptop op haar schoot. Als ik dan thuis kwam van het werk was dat altijd even lachen, gieren, brullen en dan worden er uiteraard ook meteen Instagram foto’s van gemaakt. Ah ja. Zijt daar maar zeker van. Tanni deed me nog maar een keer beseffen wat een geweldig vriendje ik heb. Het Allerbeste Vriendje Ooit! Want geef toe, hoeveel vriendjes zouden mee onnozel doen met een handpop?
Soit. Conclusie: ons Tanni, ze mag blijven. En Het Vriendje ook. Yup.
Super van Het Vriendje! Misschien kan je eens een vlogje maken met Tanni? 😉
Hahahaha geniaal verhaal, en I love die laatste foto! Zo mooi aan ‘t poseren, die Tanni!
hihi wat grappig! 🙂 En fijn dat je Vriendje er ook aan meedoet, stiekem dan toch 🙂
Ik vind het tof, echt waar! Toch niks om je over te schamen?
Ma zo’n lieveke (en ook wel een ondeugende precies)! Filmpje, filmpje, filmpje!!! 😀
Tanni ziet er wel een leuke ontdeugende huisgenoot uit!
Die oogjes, en die kleurige kousenbroek het ziet er inderdaad een ondeugende uit!
Ik zou ze in het oog houden hoor …
toffe pop!!!
Ik vind Bizkit ook regelmatig in zulke posities terug als ik ‘s avonds thuiskom, onder een dekentje met de zapper bv. Of met de post in zijn pollen. 🙂
Ik vind dat soort poppen eigenlijk ook een beetje eng, maar als ze dan elke dag in een andere houding zit als je thuiskomt, dan vind ik het héél leuk. Go Vriendje van Kathleen!