Gelezen

Making Faces

Making Faces - Amy HarmonMaking Faces van Amy Harmon stond al een kleine eeuwigheid op mijn te-lezen-lijst in Goodreads. Het heeft na twintigduizend reviews nog altijd 4.44 sterren (op vijf). Absurd gewoon. Dus ik moest en ik zou dat boek lezen, want ik wilde weten wat er zo geweldig aan was.

Ambrose Young (what’s in a name, right?) is de held van zijn middelbare school. Hij is knap, populair en is de beste worstelaar. Hij krijgt een studiebeurs bij een goede universiteit omdat hij zo’n geweldige atleet is, maar Ambrose besluit die beurs niet te nemen. In plaats daarvan sluiten hij en zijn beste vrienden zich aan bij het leger en samen trekken ze naar Irak. Tijdens een rit van de ene stad naar de andere ontploffen er een paar mijnen (of bommen) waardoor zijn vrienden sneuvelen. Ambrose keert zwaargewond terug naar huis. Hoewel hij zich probeert te verbergen voor de andere inwoners van het dorp omdat hij zich verantwoordelijk voelt voor de dood van z’n vrienden en zich schaamt over zijn zwaargewonde gezicht, is er toch één iemand die tot hem kan doordringen. Fern, een stil, verlegen meisje dat vroeger altijd een crush had op Ambrose.

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: het is zo voorspelbaar als je denkt dat het gaat zijn. Ja. En toch heb ik zo hard genoten van dit boek. Het is een soort van moderne versie van de Schone en het Beest en we weten intussen allemaal dat dat mijn favoriete sprookje is. Hervertellingen en aanverwanten vallen dus standaard in de smaak bij mij. En het is zeker niet alleen het feit dat het een variant is op de Schone en het Beest dat dit boek me aansprak. De personages waren geweldig. Ik denk dat ik nog maar een paar boeken ben tegengekomen waarvan de personages zo echt leken. Bailey bijvoorbeeld heeft mijn hart helemaal gestolen met zijn optimisme desondanks alles. Bailey was stiekem mijn held. En Fern was klein, ros en schrijft verhalen. Herkenbaarheidsfactor: twintigduustmiljoen. 😉

Er waren een paar elementen die me tegenstaken waardoor ik het boek zelf geen vijf sterren gaf. Normaalgezien geef ik vijf sterren aan boeken die ik zeker nog eens opnieuw ga lezen en ik vermoed dat de kans zeer groot is dat dat wel het geval zal zijn bij Making Faces, maar… ja. Het is een uber-Amerikaans boek. Vaderslandliefde in overvloed en soms gaat het er zelfs een tikkeltje over. Uiteraard dat dit boek dan goed scoort bij de gemiddelde Amerikaan die iemand kent die gevochten heeft in Irak. Ik vermoed dat het die vaderlandsliefde is die voor die gigantische score op Goodreads zorgt. Vermoedelijk is het ook daardoor dat het boek nog niet vertaald is in het Nederlands.

Maar zoals ik eerder al zei, ik heb genoten van dit boek. Heel hard genoten. Ik kon het niet opzij leggen. Het spookte constant door mijn hoofd. Ik moest verder lezen. Wie dus even nood heeft aan een ietwat voorspelbaar boek dat vlot leest, waarin je helemaal opgaat en waarbij je niet te hard moet nadenken, dan is dit een aanrader.

Het boek is helaas niet te vinden in het Nederlands, maar je kan onder andere op Bol.com het boek of het e-boek kopen in het Engels.

You Might Also Like

  • Hanneke

    Klinkt als een leuk boek voor tussendoor!

  • Karlijn

    Ga ik zeker lezen!

  • Karlijn

    Ken je trouwens de boeken van Jamie Mc Guire en Colleen Hoover?

  • Kathleen

    @Karlijn Ik heb al veel gehoord over Colleen Hoover, maar heb nog niets van haar gelezen. Ooit kom ik er wel toe. Jamie McGuire zegt me helemaal niets, dus ga ik die nu meteen googlen. 😉

  • Inge

    Dit boek staat al eeuwen op mijn To Read-lijstje en nu dat ik dit zo lees ga ik er zo snel mogelijk werk van maken.
    Colleen Hoover is top, ze kan je echt doen ‘voelen’. Al haar boeken zijn super maar mijn persoonlijke favoriet blijft het eerste boek dat ik gelezen heb, nl. Hopeless.

  • Lisa

    Wat leuk, deze heb ik vorig jaar ook gelezen! Ik vond het ook een tof boek, maar op een gegeven moment vond ik het helaas wel ietsje langdradig worden en de twist op het einde was echt %$#%#$^% :’)

  • Pin It on Pinterest