Twee weken Blij met Mij

Twee weken geleden vertelde ik jullie dat ik ging deelnemen aan het vastenproject Blij met Mij. De hoogste tijd om jullie eens te laten weten hoe het er nu mee staat.

De opdrachten zijn tot nu toe interessant geweest hoewel ze voornamelijk inspelen op je denkpatronen. Hoe zie je andere mensen? Wat vind je positief/mooi aan jezelf? Hoe behandel je je lijf? Het is fascinerend om te zien hoe die dertig dames in de Facebook groep tegelijk heel verschillend antwoorden en toch min of meer hetzelfde zijn op vele gebieden. Soms leer ik meer uit hun antwoorden, dan uit mijn eigen antwoorden. Dus het hele groepsgebeuren dat er aan vast hangt, is een dikke plus.

Er waren tot nu toe nog maar een paar doe-opdrachten en daar heb ik blijkbaar het meeste aan. Omdat ik merk dat dat voor mij het beste werkt, heb ik collega Kir ingeschakeld om mij een wekelijkse doe-opdracht te geven. De Kir-opdracht. De eerste week was dat “doe op vrijdag een kleedje aan”, wat ik ook deed en ik ging er mee naar het werk. De tweede week was dat “doe vrijdag zichtbaar make up op”. Daarbij had ik een klein logistiek probleem wegens geen make up in huis. Ergens in de donkerste krochten van mijn badkamerkastje moet nog wel een verdwaalde lippenstift ronddwalen, maar ik vermoed dat het niet echt een goed idee is om make up te gebruiken die al twee of drie jaar (of langer?) niet meer gebruikt is. Dus deed ik mijn Baby Lips lippenbalm op en die geeft ook een beetje kleur af. Niet dat die kleur nog aanwezig is tegen dat ik aan kom op kantoor, maar details. Details!

Deze week is het de bedoeling dat ik met een juweeltje naar het werk ga. Nog een klein logistiek probleem. Ik heb érgens een leuke ketting met een vogeltje er aan. Ergens. Ik weet alleen niet helemaal waar ik die heb gelaten. Misschien moet ik maar eerst even mijn chaos aanpakken voor ik Blij met Mij verder aanpak? Of is dat probleem-ontwijkend gedrag?

Ik deed voor de make up opdracht wel een poging om iets zichtbaar make up achtig te kopen. Mijn doel was een lippenstift kopen bij de Hema, die een keer dragen en dan weer negeren voor de rest van mijn leven. U weet wel hoe dat gaat. Ik heb één keer rond het make up eiland in de Hema gecirkeld en ben toen met een halve paniekaanval de winkel terug uitgestormd. Ayup. Dat was vorige week dinsdag. Gisteren ondernam ik poging twee en besloot ik het anders aan te pakken. Het make up eiland werd geanalyseerd: wat staat waar? Wat interesseert mij? Welke kleuren zijn nu al volledig uit den boze? Ik denk dat ik tien minuten allerhande potjes en dergelijken in mijn handen heb gehad. Een paar producten werden zelfs “geswatcht” zoals die beautybloggers zo mooi kunnen zeggen. Uiteindelijk ben ik opnieuw met lege handen naar buiten gegaan, maar er kwam in ieder geval al geen paniekaanval meer aan de pas. Oef. Vooruitgang. Misschien dat ik volgende week dinsdag er daadwerkelijk in slaag iets make up achtigs te kopen. Wie weet. To be continued.

Het blijft nog steeds moeilijk om aandacht te besteden aan mijn uiterlijk. Het is niet iets wat natuurlijk bij mij komt. Ik voel de nood niet om mij mooi te presenteren, wat eigenlijk wel nogal tegenstrijdig is met de rest van mijn bestaan. Ik maak dag in, dag uit, het internet een beetje mooier door websites te ontwerpen, ik maak zelf graag mooie dingen: illustraties, kaartjes, teksten, noem maar op en ik kan ben eindeloos gefascineerd door “mooie” dingen: illustraties, kunst op zich, foto’s en films die knap in beeld worden gebracht,…

Aandacht besteden aan het lijf op zich, dat begint te beteren. Ik probeer rekening te houden met vermoeidheids- en stresssignalen, wat al iets is. Hoewel Het Vriendje toch onlangs nog moest komen zeggen dat het nu echt wel tijd was om te gaan slapen terwijl ik nog aan het werken was voor Fanny&Laura. Oeps. De bokes met choco zijn ook weer even gebannen uit het dieet en het lijf reageert daar bijzonder goed op. Zoals ik eerder al schreef is de ontdekking van de afgelopen twee weken yoga. Yoga en mijn lijf zijn vriendjes, zo blijkt. Binnenkort kan ik terug beginnen fietsen en dat zal ook geapprecieerd worden. Dus het hele “verzorg uw lijf eens wat beter,” gedeelte, begint langzaam maar zeker te komen. Ik moet er moeite voor doen, maar het lukt.

Wat ik ook merkte tijdens de afgelopen twee weken is dat ik misschien niet meer zelfvertrouwen uitstraal, maar wel meer toegankelijkheid. Ik weet niet of dat het juiste woord is, maar ik vind niet meteen een beter woord, dus zullen we het bij toegankelijkeheid houden. Ik ben zo een van die mensen met een veel te betrouwbaar uiterlijk/uitstraling. Daardoor word ik op regelmatige basis aangesproken door mensen die me de weg vragen of die opeens hun levensverhaal beginnen doen op het openbaar vervoer. Been there, done that, meer dan eens. Ik merk dat de afgelopen twee weken het aantal “onverwachte interacties” (laten we ze zo noemen) ontzettend is gestegen. Er was de mevrouw in de supermarkt, de jongeman in de Greenway én de mama van Nina waarvoor ik het geboortekaartje maakte sprak me zelfs aan op straat. Ik weet niet of dat een rechtstreeks gevolg is van Blij met Mij, maar ik vind het alleszins niet erg. Oh! En er was Roel die me zag lopen op straat, daarna mijn vorige bericht over Blij met Mij las hier op mijn blog en mij een bijzonder lieve mail stuurde. Ha! Hij werd meteen uitgeroepen tot Held van de Dag, de Roel. Ik ben niet de allerbeste in small-talk, maar het waren allemaal fijne “onverwachte interacties”, zowel fysiek als digitaal.

Dan blijft de vraag: barst ik al uit mijn voegen van het zelfvertrouwen? Helaas niet, nee, maar dat was te verwachten. Twee weken is niets. Dus ik ga lekker verder doen met Blij met mij. Op naar de volgende twee weken en blijven gaan met die banaan.

6 thoughts on “Twee weken Blij met Mij

  1. Oef ja dat verzorgen van het lijf. Ik heb wel make up maar gebruik eerlijk alleen mascara om mijn net uit bed kop iets te verfraaien. Zonder vragen mensen duidelijk meer of ik me wel goed voel. Als ik nog eerlijker ben vind ik het juist jammer als mensen zich verschuilen achter een dikke laag make up. Zo te horen ben jij super goed bezig in ieder geval. Als ik je zag zou ik je aanspreken maar die kans is werkelijk nihil vanwege onze afstand…. Liefs, een dikke knuffel en ga zo door!

  2. Make-up en ik zijn ook geen goeie combinatie 🙂 Ik heb geen make-up en nooit gebruikt, wel enkele keren geprobeerd in mijn puberjaren maar het is absoluut niks voor mij. Puur natuur!

    en wie is de Roel??? 🙂

  3. Goed bezig! Ik herken mij in de make-uphorror (zonder paniekaanvallen gelukkg). Ik zou het bij lipgloss en mascara houden en die snelsnel kopen (wegens ook te oud, hier).

  4. Kreeg ik maar paniekaanvallen in winkels met make-up, dan had ik er vast niet zoveel van liggen. 🙂 Succes ermee!

  5. Lieve Kathleen, waarom dan ook meteen lipstick?! Dat is wel een beetje in het diepe vanaf een meters hoge duikplank haha. Ga voor oogschaduw en mascara, of lipgloss. Gaat een stuk minder snel ‘verkeerd’. Zelf dacht ik jarenlang dat mijn gezicht make-up ‘nodig had’. Sinds kort kies ik elke ochtend bewust of ik er zin in heb/het vind passen bij de dag. Beide uitkomsten worden overigens gewaardeerd: een hele goede ontdekking. Goed voor jezelf zorgen is jezelf het gunnen om aandacht aan te besteden en niets forceren 🙂

Comments are closed.