Linda van Uitgeverij De Geus volgt mijn blog al een tijdje. Toen ik het artikel schreef over Waarom Vlamingen wél e-booken lusten, reageerde zij er op als boekenmensch en dat op zich vond ik al helemaal fantastisch. Een paar weken geleden mailde ze me om te vragen of ik niet deel wilde nemen aan hun blogtour voor het boek Verbroken Beloftes van Jenny Offill. Ze stuurde een recensie door van De Correspondent en ik was meteen verkocht.
Het is moeilijk om een korte inhoud te geven van het boek. Je kan het eigenlijk samenvatten in een paar woorden: het leven zoals het is. Aan het begin van het boek is het hoofdpersonage een zeer ambitieuze jongedame die een kunstmonster wil worden. Ze schrijft haar eerste boek en wil nog duizend en één andere boeken schrijven. Maar uiteraard neemt het leven een andere wending. Ze ontmoet een man en krijgt een kind. Hoewel het in het begin even zoeken is met dat kind en haar nieuwe taak als moeder, is ze algemeen gezien best wel gelukkig met het leven zoals het is. Totdat de man vreemd gaat.
Bij sommige vrouwen lijkt het zo gemakkelijk, de manier waarop ze hun ambities afwerpen, als een dure jas die niet meer past.
Ergens deed dit boek me denken aan een impressionistisch schilderij. Ja, ik ga mijn eigen kunstmonster even aan het woord laten, ja. Alvast mijn oprechte excuses. Op impressionistische schilderij zie je het onderwerp nooit duidelijk door de techniek die wordt gebruikt. Je moet zelf een stapje naar achter nemen of je ogen wat dicht knijpen om te zien wat het schilderij nu net afbeeldt. Of je moet je eigen verbeelding gebruiken om het onderwerp aan te vullen zodat het iets wordt dat jij kan begrijpen. Dat gevoel had ik ook heel hard bij dit boek. Je moet zelf zaken aanvullen om het te begrijpen. Andere keren wordt dan weer duidelijk waar het hoofdpersonage mee worstelt door hoe ze naar zichzelf verwijst: als ik-personage in het begin of als ze/de echtgenote als het slecht begint te gaan in haar relatie.
Een paar nachten later hoop ik stiekem dat ik een genie ben. Hoe is het anders mogelijk dat geen enkele hoeveelheid slaappillen mijn brein weet te vellen? Maar ‘s ochtends vraagt mijn dochter wat een wolk is en kan ik geen antwoord geven.
Het hele verhaal is eigenlijk opgebouwd uit korte paragrafen. Paragraaf één kan absoluut niets te maken hebben met paragraaf twee en paragraaf drie kan dan misschien terug slaan op paragraaf één, maar dat is niet altijd het geval. Het zijn snippers die samen toch een geheel vormen en als je je verbeelding wat gebruikt, dan kan je de leegtes opvullen en dan begrijp je het geheel. Het feit dat het boek bestaat uit loshangende snippers geeft het iets poëtisch. Hierdoor is het alles behalve een traditioneel boek met personages die een naam hebben, dialogen en lange beschrijvingen. Ik vermoed dat het hierdoor wel eens Literatuur met een grote L zou kunnen zijn, maar het blijft ontzettend toegankelijk, vlot leesbaar en herkenbaar. Om eerlijk te zijn, er zijn veel paragrafen die ik wilde onderstrepen of die ik wilde posten op Goodreads. Paragrafen die ik prachtig geschreven vond, paragrafen die ik interessant vond en paragrafen waarmee ik heb moeten giechelen.
‘s Nachts in bed houden ze elkaars hand vast. Als de echtgenote heel voorzichtig is, lukt het haar dit te doen en tegelijkertijd stiekem haar middelvinger naar haar echtgenoot op te steken.
Ik, als liefhebber van willekeurige feitjes, vond het ook helemaal geweldig dat veel van de paragrafen gewoon willekeurige feitjes waren. De openingparagraaf op zich is al een willekeurig feitje. Ha!
Antilopen zien tien keer beter dan wij, zei je. Zo begon het, ongeveer. Dat betekent dat ze tijdens een heldere nacht de ringen van Saturnus kunnen zien.
Om eerlijk te zijn is het nogal moeilijk onder woorden te brengen wat ik net vond van dit boek. Prachtig. Een pareltje. Grappig en tegelijk triest, wat een vreemde combinatie is, die op de een of andere manier werkt. Een aanrader eigenlijk. Dat zeker. Maar het waarom, daar ben ik nog niet helemaal uit. Daarvoor ga ik het boek nog wat moeten laten bezinken, denk ik. Of misschien zelfs nog een keer opnieuw moeten lezen. Volgens mij ga ik er veel meer uit halen als ik het nog een keer lees. Ik ben Linda dus heel heel heel dankbaar dat ze mij uitkoos om mee te doen aan de blogtour voor dit boek anders had ik het waarschijnlijk nooit gelezen en dat zou ik jammer hebben gevonden.
Blijkbaar zal Jenny Offill dit weekend ook in ons land zijn. Ze spreekt op zondag 29 maart in Brussel tijdens het Passa Porta Festival over Verbroken Beloftes. Stiekem had ik er graag bij geweest om meer te weten te komen over wat er allemaal achter dit boek schuilt, maar helaas zijn er al andere verplichtingen die dag. Het lijkt me de moeite om haar over haar werk bezig te horen.
Verbroken Beloftes werd uitgegeven bij Uitgeverij De Geus. Het boek is verkrijgbaar in de betere boekhandel voor €18,95 of online als e-boek.
Ik heb het ook gelezen. De manier waarop je een verhaal krijgt uit het doodgewone dagelijkse leven vind ik super. Je kijkt met het hoofdpersonage mee. Het verhaal doet eigenlijk weinig ter zake: het is een greep uit het leven van een gewone vrouw die dingen ervaart die ons allemaal kunnen gebeuren. Het is de uitwerking van dit thema dat me zo aanspreekt. Mooie schrijfstijl ook.
Ik ben weer in de leesmodus nu.
Dat klinkt interessant. Die komt op mijn lijstje om te lezen. Dank voor de review!
Dat is nu precies een boek waarvan ik weet dat ik het heel goed ga vinden en bij deze staat het genoteerd op mijn lijst.
Al heb ik deze maand nog geen enkel gewoon boek gelezen, maar wel al een hoop graphic novels 🙂 (dankjewel).
Het is inderdaad een heel impressionistisch boekje…. en ik hoop haar morgen zeker te spotten op Passaporta!
Bedankt voor de review! Staat op mijn leeslijstje 🙂