In december trok ik met de zus naar het Boekenfestijn in Mechelen. Het was ontzettend lang geleden dat ik nog een keer naar zo’n Boekenfestijn was geweest. Misschien maar goed ook, want ik kwam thuis met acht boeken. Dat viel eigenlijk best wel mee. En eindelijk, ein-de-lijk, las ik ook een van die boeken. Peter Nimble and his Fantastic Eyes zat me al maanden aan te staren vanaf de boekenkast en eindelijk zette ik me er aan.
Peter Nimble is een tien-jarige blinde jongen. Voor zij die het niet weten, blinde kinderen zijn blijkbaar de beste dieven. Peter is dan ook een meesterdief. Wanneer hij op een dag inbreekt in de woonwagen van een rondtrekkende verkoper, ontdekt hij een doos met daarin drie paar magische ogen. Wanneer hij het eerste paar, het gouden paar, insteekt, wordt hij op magische wijze getransporteerd naar een eiland ver ver ver weg. Daar ontmoet hij Sir Tode, een ridder die deels kitten, deels paard en deels mens is en professor Cake die Peter een briefje geeft met daarop een zeer mysterieus raadsel. Samen met Sir Tode trekt Peter op avontuur en gaat hij op zoek naar een gezonken koninkrijk.
Ik weet dat ik absoluut niet het doelpubliek ben van dit boek, maar ik heb er zo hard van genoten. Er zitten veel woordspelingen in en er zit een over the top, absurde humor in verwerkt waar ik helemaal dol op ben. Zo komen Peter Nimble en Sir Tode op een bepaald moment een dogfish tegen, wat eigenlijk een soort haai is, als ik het goed heb. Deze dogfish heeft allemaal karakteristieken van een hond. Zo wordt er verwezen naar een kwispelende staart en dergelijken. Ik moet altijd giechelen met zo’n zaken omdat ik dat helemaal voor mij zie én omdat ik het geweldig vind als een auteur zulke personages en onnozeliteiten verzint.
Volgens mij is dit een geweldig boek voor de gemiddelde tien-jarige jongeman. Alleen vond ik het zelf hier en daar net iets te grafisch voor een kinderboek. Alleen al op de eerste pagina van het boek wordt er verteld hoe een raaf de ogen van baby Peter uit zijn gezicht pikte. Ja. Later in het verhaal wordt uitgelegd waarom dat gebeurde en is het volledig logisch, maar het blijft nogal… grafisch. En zo zijn er nog een paar scènes waarvan ik dacht: “Hmmm… misschien niet ideaal voor een gevoelig kinderhartje,”. Langs de andere kant vraag ik mij af of kinderen vandaag al niet genoeg worden blootgesteld aan allerhande bloederige en grafische zaken waardoor ze misschien zich niet meer zo veel aantrekken van een paar gevechten hier en daar of een vogel die een baby blind maakt. Het geweld dat omschreven wordt in dit boek is geen geweld enkel en alleen omdat het kan. Het past binnen het verhaal en het helpt het verhaal verder.
Soit. Ik was fan. Ik was fan van het verhaal, hoewel het wel wat voorspelbaar was. Ik was fan van de personages. Sir Tode blijft mijn favoriet. En ik was zo hard fan van de wereld waarin dit verhaal zich afspeelt. Volgend jaar komt er een nieuw Peter Nimble boek uit zag ik op Goodreads. De kans is zeer hoog dat ik dat boek dan ook lees, want zotte personages en onnozele woordspelingen, die zijn altijd welkom.
Tot mijn grote verbazing is er nog geen Nederlandse vertaling van dit boek. Ik hoop dat er ergens een Vlaamse of een Nederlandse uitgeverij hiermee bezig is, want serieus, dit boek lijkt me ideaal om een paar pre-pubers aan het lezen te krijgen.
Dankjewel voor de tip! Ik ga het direct noteren voor mijn pre-puber 🙂
Cewl! 🙂
Die heb ik ook in mijn handen gehad op het Boekenfestijn in Mechelen. Heb hem uiteindelijk braaf laten liggen, vermits er al enkele in mijn mandje lagen. Tijdens de editie van maart zag ik hem niet meer liggen, maar hij blijft wel op mijn ‘ooit eens’-lijstje staan.
De cover alleen al trekt mij direct aan. Maar ik ben dan ook een geniepige jeugdboekenlezer. En als ‘t een troost is, de laatste keer dat mijn man en ik naar ‘t boekenfestijn gingen, kwamen we met 2 gigantische dozen thuis. En kwamen we tot de conclusie dat 2 gigantische dozen op de tram en dan nog een heel eind te voet, toch niet zo ideaal was. Dus nu durven we gewoon niet meer gaan.