Die keer dat ik een gat had in mijn laatste goede broek

Afgelopen weekend merkte ik het gat op in mijn broek. Het zat ter hoogte van mijn kruis. Misschien zat het daar een uurtje, misschien zat het daar al een paar dagen. De naad was open gescheurd. Ideaal om te repareren dus, maar het bezorgde me toch even een kleine paniekaanval. Mijn broek. Mijn laatste goede broek. Gescheurd.

Ik heb een bloedhekel aan shoppen en dan vooral kleren shoppen voor mezelf. Als ik ga winkelen met anderen en die willen kleren passen, geen enkel probleem. Dan sta ik geduldig aan het pashokje te wachten en sta ik op de eerste rij om mijn ongezoute mening te geven. Ik begrijp en zie ook waar mensen mee staan. Daarvoor moet je mij niet op cursus sturen bij Jani.

Maar voor mezelf gaan shoppen? Zien waar ik zelf mee sta? Het ene kledingstuk na het andere passen? How maar. Dat lukt me niet en om eerlijk te zijn, het interesseert me niet. De meeste kleren die ik in mijn kleerkast heb hangen dateren dan ook voornamelijk van ongeveer zeven, acht jaar geleden toen ik opeens een opflakkering had van interesse in kleding. Af en toe koop ik wel eens een nieuw truitje, ja, maar dat is een binnen-buiten manoeuvre. Dat is een kwestie van de juiste maat te pakken in het kleur dat ik wil, dan zo snel mogelijk langs de kassa te gaan en hop, naar buiten. Oh en ik heb best wel wat kleedjes. Kleedjes die ik dan een keer aandoe en die dan op de bodem van de wasmand blijven liggen. Mijn persoonlijke vergeetput. Yup.

Het is dus zover gekomen dat ik nog één goede broek heb. Eén broek waar ik mij goed in voel. Eén broek die ik de afgelopen maanden praktisch iedere dag heb aan gehad. Uitdoen. Was in. Was uit. Aandoen. Rinse. Repeat. Ad nauseum. Er zijn nog twee andere broeken, maar in die jeansbroek voel ik mij zes maand zwanger (om nog maar te zwijgen over dat kruis dat zo raar zit) en die andere broek heeft een halve meter water in de kelder. En laat ik nu net een broekenmeisje zijn desondanks de grote hoeveelheid kleedjes die zich hebben verzameld op de bodem van mijn wasmand. Onlangs stond ik nog in de winkel broeken te passen, want ik wist dat de dag ging komen dat die ene broek het zou begeven. Vooruitziend en zo. Ik had mijn maat uit de rekken genomen en kwam opnieuw tot de conclusie dat die skinny-broeken-trend nog altijd niet passé is. Helaas. Als ik een flodderbroek wil, het soort broeken waar ik zo van hou en waar ik mij goed in voel, dan moet ik een maat vijftig nemen. En een goede riem. Bij een maat vijftig zouden de broekspijpen dan wel flodderen, maar tegelijk zou de broek vermoedelijk ook op mijn enkels zakken.

Steeds meer lees ik over mensen die kiezen om rond te lopen in een uniform dat ze zelf samenstellen. Steve Jobs met zijn zwarte rolkraag trui en Mark Zuckerberg met zijn hoodies en jeans. Ze kiezen hiervoor om weer een keuze minder te hebben en zich beter te kunnen focussen op wat echt belangrijk is. Blijkbaar bestaat er ook zoiets als een capsule wardrobe, waarbij je kiest voor een beperkt aantal kledingstukken die je dan op verschillende manieren kan combineren. Hoe meer ik er over lees, hoe meer het mij interesseert. Toen ik merkte dat die ene broek gescheurd was, moest ik er opnieuw aan denken.

Misschien is zo’n uniform of zo’n capsule wardrobe wel de oplossing voor iemand als mij die weinig interesse heeft in kleding. Wie weet. Misschien moet ik het eens verder bekijken en uitproberen. Misschien. En wie weet vind ik ergens een ideale flodderbroek waar ik meteen vijf exemplaren van kan kopen. Wie weet. Ik ga uiteraard een poging ondernemen om die ene broek met dat gat te maken. Uiteraard. Tot dan loop ik nog even rond met een broek met een raar kruis waarin ik me zes maanden zwanger voel en een broek die een halve meter water in de kelder heeft. Dolletjes.

Iemand een idee wanneer die skinny trend voorbij gaat zijn? Is dat nog voor, goh, ik zeg maar iets, het komende decennium? Of heeft iemand misschien een tip van waar je leuke flodderbroeken kan kopen? Want serieus, wie de gouden tip heeft, die kan op mijn eeuwige dankbaarheid rekenen.

26 thoughts on “Die keer dat ik een gat had in mijn laatste goede broek

  1. Probeer eens op Zalando? Op de webshop van Esprit hebben ze trouwens ook soms broeken met wijdere pijpen, al zijn die snel uitverkocht. Ik ben zelf ook geen fan van skinny jeans, dus ik begrijp je frustratie. Gezien het tempo dat de andere broeken uitverkopen op de webshop van Esprit, denk ik niet dat we de enige zijn ;-).

  2. Ik loop bijna altijd rond in broeken van Hempmade, in de Parijsstraat in Leuven. Hebben ook een webshop.

  3. Kind, doe wat ik deed, met mijn styliste. Zoek iemand die je een keer zegt waar je mee staat (binnen wat je zelf leuk vindt, dus geen mantelpakjes, vermoed ik) , zodat je op dat vlak zekerheid hebt dat het je effectief staat.

    Ik weet nu dat ik sta met flodderbroeken, en waar ik ze kan vinden. Bij de H&M, dus, en die hebben altijd dezelfde patronen tot in het oneindige, dus volgend seizoen koop ik een nieuwke van 19 euro in een ander motiefje.

    Bij mij hielp iemand die het voor mij bepaalde: dat wel, dat niet, als je dat wilt dan moet je wel compenseren door dat. Zoals steeds: kennis bleek macht, zelfs als het over kleren gaat. Misschien is een skinny wel echt iets voor u. 😉

  4. Jaaa ik zag in de h&m folder de nieuwe trend, juist de flodderbroeken en ik kon wel schreeuwen van geluk. Ik moest heel erg wennen aan de skinny en was er inmiddels oke mee maar na mijn zwangerschappen vertoon ik mij liever niet meer in (te) strak. En wat betreft paniek als je broek scheurt, herkenbaar. Ik hoop altijd dat mensen wel weten dat ik heus mijn kleding wel was tussen het dragen door…

  5. er zelf een maken of laten maken? Dat past dan prima, is in de stof die je wil en in het model dat je wil. Heb ik ook recentelijk gedaan. Anders mail je me om eens te brainstormen ik hou van dat soort problemen oplossen!

  6. Ik herken het helemaal! Ik vind mijn goesting in flodderbroeken in alle maten en kleuren steeds in L&L. Zowel in broek als jumpsuitvorm 🙂

  7. ‘t Is misschien wat ver voor u, maar Seraphine in Gent is de max wat dat betreft. Goed voor mij (34j, m38), voor mijn moeder (62j en m44), goed voor zowat alle vrouwen. Heel veel keuze waardoor je er soms niet uitgeraakt, maar superadvies wars van alle mode en trends. http://www.modesalonseraphine.be/#about

  8. Ik woon ook praktisch in één broek, maar dan wel een jeansbroek: de bootcut met hoge taille (high rise) van Esprit is de enige broek die ik over mijn heupen krijg zonder dat ze gaapt aan de taille. Binnen en buiten bij de Esprit dus in mijn geval (wel een maat te klein kopen, want die dingen leuren verschrikkelijk – het goede gevoel van die maat kleiner krijg je er gratis bij). 😉

  9. De Hempmade in de Parijsstraat! Niet goedkoop, maar wel de zaligste ecoverantwoorde flodderbroeken ooit!

  10. Ja, zelf maken! Ben zelf groot fan van de sewaholic thurlow trousers, dan maak je die pijpen precies zoals je zelf wilt!

  11. Ah, maar zo herkenbaar. Ik heb ook maar 1 echt goede broek maar ik hoop dat niemand dat doorheeft ;-).

  12. Ook al een paar keer voorgehad dat ik thuis kom met een gescheurde broek en dan maar hopen dat niemand dat gezien heeft.
    Ik dacht nochtans dat de olifantenpijpen terug gingen komen, maar ik heb er nog niet veel gezien.

    • De Sunny Pants heeft in mijn ogen nog te strakke pijpen. Ha! Als ik flodder zeg, bedoel ik ook echt Flodder. Oftewel moeilijk doen. Maar je tip kwam wel goed van pas! Ik stootte op de Colette broek van La Maison Victor en die staat me wel heel erg aan! Dus dikke merci om me richting La Maison Victor uit te sturen. 😉

  13. Ik ben ook echt fan van de broeken van esprit, die kun je online bestellen, gratis levering & retour.
    Ik bestel dan 2 maten van hetzelfde model en de maat die niet past, stuur je gratis terug. Easy peasy. Ze hebben er ook met rechtere pijpen & ook bootcuts.

  14. Ik loop al jaren in een uniform: jeans en een truitje 😉 Maar ik probeer mij toch een beetje te verplichten om eens uit mijn comfortzone te stappen, ik verken nu de wereld van de kleedjes. De kleedjes zelf zijn er al nu nog de stap zetten om ze effectief ook eens aan te doen in het openbaar 😉
    Oh en ook ik zit al een paar jaar te wachten op het voorbijgaan van de skinny broeken trend. Ik snap echt niet wat er zo leuk is aan die broeken, ik kan gewoon niet ademen als ik zoiets aandoe. Neenee, hier wordt er ook altijd gezocht naar iets lossere broeken (tot frustratie van manlief die mij liever in zo’n skinny geval zou zien rondlopen , tja 😉 ). Shoppen doe ik ook niet graag, de laatste keren heb ik online shoppen getest maar dat is hier geen success, valt altijd tegen. Als je ergens de idéale broek vindt laat het mij weten dan kan ik ook eens in die winkel gaan kijken 😉

  15. De gouden tip: als een broek goed zit en je blij maakt, koop er 2. Of 3.
    Verder is de skinny trend eigenlijk voorbij! Geen decennia wachten, gewoon, nu. (bron: http://www.ilovefashionnews.nl/2015/02/24/trend-de-flared-jeans-is-de-skinny-van-2015/)

    Een capsule wardrobe is wel echt heel fijn, daar heb ik mij ook aan gewaagd en nog geen seconde spijt gehad. Maar dan overigens wel om een tegengestelde reden: ik vind zoveel leuk en mooi dat ik binnen no time een mega volle kast heb. Werkt niet: stress.
    Nu heb ik enkel items die bij elkaar passen en mij blij maken (hallo Marie Kondo, ultieme hippe combinatie: capsule Kondo) en dus een tevreden vrouw!

  16. Oh, broeken, aargh! Ik heb géén goed-zittende broek meer sinds mijn zwangerschap. Overal zit wel iets verkeerd… Hoog tijd dat ik ook eens op zoek ga naar dé broek. Of ze ook zelf maak?!

  17. Ik moest al glimlachen toen ik je titel las. Enkele jaren terug liep ik immers in mijn laatste broek over de Meir op zoek naar een nieuw exemplaar dat betaalbaar was én paste. Een moeilijk zoektocht en ondertussen hoopte ik maar dat niemand zou zien dat de naad tussen mijn dijen gewoon stuk was over een lengte van 5 à 7 cm. Ik heb echt een hekel aan die broeken-zoektochten. Sinds ik weet welk model me past blijf ik maar continu duimen dat het bij de vaste collectie blijft horen zodat ik niet nog eens moet beginnen zoeken. Yep, ik koop telkens twee broeken, maar vermits dat de enige broeken zijn die ik draag gaan ze steeds vrij snel stuk.

  18. O broeken kopen is the worst! Ik heb het mezelf nog een stapje moeilijker gemaakt door alleen nog maar (semi) fairtrade te kopen. Ik ben ook een beetje bang voor de dag dat ik weer een broek moet kopen…

  19. Ik draag al jaren geen broeken meer omdat ik die mij niet vind staan.
    Kleding passen in winkels vind ik ook verschrikkelijk. Of het licht is te fel of de hokjes zijn te klein of het deurtje of het gordijntje sluit niet goed of een verkoper staat hijgerig voor het pashokje om je van alles aan te smeren en valse complimenten te geven dat iets zo goed staat terwijl het juist helemaal niet staat. Neen, ik bekijk liever of ik iets leuk vind en pak dan de juiste maat. Inmiddels weet ik wel wat wel en niet bij me staat.

  20. Ha! Ik ben aan ‘t werken aan zo’n capsulekleerkast. Nu ja. Eerst mijn 586 vestjes afdragen. Momenteel heb ik maar vier broeken waar ik inpas. En maar eentje daarvan waarin ik me echt goed voel. Over kleedjes wil ik niet eens beginnen :/ Ik zou dolgraag stijladvies winnen van een echte professional (maar gene Jani want dat gaat serieus botsen). Want ik weet ook totaal niet wat mij wel staat en wat niet.
    Kleedjesvrijdag terug invoeren om de vergeetput te ontlasten, tot de broek hersteld is? 😉

  21. Ik heb hier en daar toch wel een modieuze ‘flared’ jeans zien passeren (er hangt er zelfs één in mijn kast, hoera). Dat schijnt met heel die 70ies revival toch weer ‘in’ te zijn.
    Dus ik zou zeggen: surf voorbij de webwinkels met zoektermen ‘flared’ en ‘bootcut’ en dan moet je toch op iets vallen, lijkt me.

    Ik heb trouwens een heel ander probleem: ik heb een dressing vol kleren en het ‘ik heb niks om aan te doen’ syndroom. Oh en ook hier is de strijkmand een vergeetput. De pareltjes die ik daar eens om de zoveel tijd uit opvis, het is alsof ik weer ben gaan shoppen 🙂

Comments are closed.