#designerConfessions

Zoals jullie wel weten ben ik grafisch vormgeefster. “Nen designer” zoals sommige mensen dat noemen. Ik probeer websites, kaartjes en aanverwanten mooi te maken. Maar soms gaat dat al eens mis. Mede-designer Mirthe vroeg me achter mijn #designerConfessions.

Het concept van die #designerConfessions is eigenlijk vrij simpel. Op deze site werden er verschillende bekentenissen van grafisch vormgevers verzameld. Deze bekentenissen zijn een beetje beschamend. Wel, de ene is al wat beschamender dan de andere. Of om het met de woorden van de makers te zeggen: ““If you see something you’re guilty of – pin, tweet, or otherwise share it out. If you don’t see one that relates to your particular case of design guilt, write a new one and share it out on social with the hashtag #designerConfessions.” En dan zit ik nu de rest van de avond met “These are my confessions” in mijn hoofd. Foute boel. Bon.

designerConfessions-3“I really thought that the dress was white and gold”
Ik zal meteen maar beginnen met te zeggen dat ik de jurk in eerste instantie zwart met blauw zag. Jawel. Het heeft te maken met de perceptie van de ruimte waarin de jurk hangt, niet met kleurenblind zijn of zo, dus eigenlijk vind ik deze geen al te erge bekentenis. Ik moet er ook aan toevoegen dat ik later op de dag opeens de jurk wit met goud zag. Dat was even de mindfuck van de dag. Nog later op de dag merkte ik dat als ik op een bepaalde manier naar de foto keek, ik mezelf kon dwingen om de jurk ofwel blauw/zwart te zien ofwel wit/goud. I’m a special snowflake. Yes. Voor zij die hele de heisa rond de jurk hebben gemist: zie je de jurk op deze foto wit/goud of blauw/zwart?

Also: note aan de designer die dit plaatje heeft ontworpen: er staat een “the” teveel in deze zin. Oeps! It happens.

designerConfessions“I almost never kern”
Uuugh. Ok. Kerning in een notendop. Kerning wil eigenlijk zeggen dat je de witruimte tussen twee letters gaat aanpassen zodat je een evenwichtiger geheel krijgt. Soms als je twee bepaalde letters naast elkaar zet, krijg je gaten tussen die letters. Soms is het bijvoorbeeld mooi om letters verder uit elkaar te zetten. Soit. Ik en typografie, wij zijn niet de allerbeste vrienden. Ik doe mijn best en ik heb veel bijgeleerd de afgelopen jaren, maar het is niet mijn sterkste kant. Dat zijn zo de momenten dat ik vloek op het feit dat ik geen grafische opleiding heb gehad. Aangezien ik en typografie niet de allerbeste vrienden zijn, pruts ik dus meestal ook niet aan kerning. Voila. Dat zijn twee bekentenissen in één. Helaas was er maar voor eentje van de twee een poster.

 

designerConfessions“I always name fonts out loud when I see them (my friends hate this)”
Ik doe echt mijn best om niet te pas en te onpas te roepen “Och kijk, daar heb je Lobster weer!” of “Ha! Dat is Museo!”. Echt waar. Ik doe mijn best. Sommige dagen lukt dat heel goed, andere dagen iets minder. Soms zijn er ook van die dagen dat ik mijn hoofd kan breken over de naam van een bepaald font dat ik in het wild heb gezien en als ik er dan niet op kan komen… Man, man, man. Frustraties. Volgens mij heeft Het Vriendje nog het meeste last van dit stukje beroepsmisvorming als we samen in de auto zitten en we vrachtwagens passeren met allerhande lettering er op.

Ik geef dit stokje met heel veel plezier door aan Olga van Team Confetti en Katrien van Grafisch Werkt. Eens benieuwd wat zij zo allemaal op hun kerfstok hebben staan.

15 thoughts on “#designerConfessions

  1. Zou dat van the “The Dress” niet opzettelijk zijn? Om dan echt te verwijzen naar het fenomeen the Dress? Ben het al vaker tegengekomen denk ik…
    Oh en er is zo’n boek over fonts en de achtergrond ervan en anekdotes enzo, even kijken of ik me nog herinner welk, misschien ken je het wel. Misschien kan ik een aanbeveling sturen via Goodreads (bestaat dat? vast wel!).

  2. ik denk qua fonts vooral “mor allé, nog zo’n dwiep die Comic Sans gebruikt voor communicatie naar volwassen mensen”…. en ik ben geen grafisch vormgeefster, maar gewoon een zieltje dat gevoelig is voor esthetiek.

  3. “heeft ontwerpt”, Kathleen? Ligt het nu aan mij en het feit dat ik niet helemaal uitgeslapen ben of is dat een foutje? Wel cool trouwens dat je fonts zo herkent, vind ik zo.

    • Ahum. Dat gebeurt er dus als je veel te laat beseft dat je nog een blogbericht moet schrijven en er dan maar volledig uitgeteld aan begint. It happens.

  4. Leuk om te lezen!
    Mijn beroepsmisvorming: ik kan niet rondrijden door het Vlaemsche Land of ik heb elke fiets- en wandelwegwijzer gezien (en vooral als er iets mis mee is), ik kan geen enkel museum of bezoekerscentrum meer bezoeken op een normaal tempo en zoals een normale toerist daar van geniet …

  5. Oeh, en Helvetica is nog zo ne populaire! Lettertypes en typografie zijn een beetje mijn guilty pleasure, dat laatste puntje is dan ook zoooooo herkenbaar!

  6. Oei, ik kern wel vaker. Ik verbied mezelf dat tegenwoordig, uit tijdsgebrek, want met letters zitten schuiven is een tijdrovende bezigheid, as you know.
    Ik had gisteren nog een discussie over bepaalde pagina’s uit het tijdschrift dat mijn werkgever uitgeeft. Al die verschillende fonts en de bladspiegel… Mijn haar gaat daarvan rechtstaan, maar al dat manvolk zat daar te kijken van ‘waar heeft ze het over’?

  7. Ik zie die jurk blauw met goud! Ik val dan ook buiten categorie, wahaha!
    Mijn beroepsmisvorming…taalfouten! Hij ontwerpt en voltooid deelwoord…. 🙂 Maar iemand was me al voor, zie ik! Hihi!

  8. Hihi, sommige dingen zijn wel herkenbaar, want ook al ben ik zeker geen designer, ik ben wel “gevoelig” voor die dingen: de juiste lettertypes, een mooie layout (al is dat natuurlijk vaak ook wel gewoon persoonlijk). Juist dat is een van de dingen die mij nog het meeste doet neigen naar die overstap naar WordPress: ik word soms horendol van de layout bij Blogger!

Comments are closed.