Het Vriendje en ik, wij zijn op veel vlakken nogal het tegenovergestelde. Hij is wat perfectionistischer van aard, ik ben wat chaotischer. Hij kan nooit afspraken onthouden, ik kan heel goed afspraken onthouden (en data in het algemeen). Hij is groot, ik ben klein. Hij is mager, ik ben mollig. Nog zo ééntje is dat ik heel goed ben in kadootjes raden én ze geheim houden en hij heel slecht is in kadootjes raden én ze geheim houden.

Hij had me laten weten dat hij al een kadootje had gekocht voor mijn verjaardag en dat was eerder deze week toegekomen. Heel stiekem was hij dat gaan inpakken nadat hij minstens drie keer had gevraagd of hij het nu nog niet mocht geven, want hij wou het zo graag geven. Een kleine maand wachten tot aan mijn verjaardag bleek moeilijker te zijn voor hem dan voor mij. Deze avond tijdens het eten zei Het Vriendje opnieuw dat hij zo graag al mijn kado wilde geven en ik hield voet bij stuk dat ik het pas wilde krijgen op mijn verjaardag. Maar hij mocht me altijd een tussendoorkadootje geven, als persé iets wilde geven.

“Een tussendoorkadootje. Wat voor een beest is dat?” hoor ik jullie denken. Laat ik even eerlijk zijn, Het Vriendje en ik, wij zijn geen romantische mensen. Wij staren niet eindeloos in elkaars ogen, zitten niet constant aan elkaars lijf en eigenlijk zijn de koosnaampjes die we voor elkaar hebben begonnen als grap. Omdat we niet zo romantisch ingesteld zijn, kopen wij elkaar ook zelden tot nooit kadootjes. Geen gigantische ruikers rode rozen, zomaar, omdat het kan, hier ten huize Verbeelding. Nooit. Jamais. En dus zijn we begonnen met tussendoorkadootjes, want iedereen krijgt graag kadootjes. We kopen elkaar dan kleine dingen om de andere te verrassen: een boek, herbruikbare plastic winkeltassen, een Nintendo Amiibo, pantoffels,… Het is niet razend romantisch, maar het is al meer dan daarvoor.

“Wat zou je dan graag hebben als tussendoorkadootje?” vroeg Het Vriendje.
“Ik weet niet,” antwoordde ik met mijn mond vol, want naast niet romantisch zijn we hier ten huize Verbeelding ook niet echt welgemanierd, “Een boek of zo,”
“Jamaar, daar weet ik niets van,”
“Bloemen, da’s ook tof. Of uhm… bruisballen. Ja, bruisballen lijken mij ook wel fijn! Ik wilde nog zo’n Lush verwenpakket op mijn verjaardagswishlist zetten, maar ik dacht er te laat aan,”
Op die moment verscheen er een glinstering in de ogen van Het Vriendje en speelde er een kleine glimlach om zijn mond. Ik wist hoe laat het was. Onbewust had ik weer mijn verjaardagskadootje geraden. Het gebeurt helaas vaker dan je zou denken dat ik perongeluk kadootjes raad. Het Vriendje begon ronduit te vertellen over het kadootje en vroeg opnieuw of ik het nu al wilde krijgen. Opnieuw antwoordde ik nee, maar dat weerhield hem niet om honderduit te vertellen. En nee, het zijn geen bruisballen of een Lush verwenpakket, maar het heeft er wel iets mee te maken. En stiekem, heel stiekem, vind ik het nu al een fantastisch kado, want het is een kado waar is over nagedacht geweest en dat eigenlijk helemaal bij mij past. Het Vriendje, dames en heren, hij is toch wel een held hoor.

Het grappige aan de hele situatie is dus dat ik, eerlijk waar, nadat ik het vorige blogbericht had gepubliceerd in de badkamer stond en me bedacht dat producten van Lush krijgen voor mijn verjaardag ook wel schitterend zou zijn. Eigenlijk hou ik wel van uitgebreid badderen en in deze drukke tijden kan zo’n heerlijk warm bad mét bruisbal toch wel bijzonder veel deugd doen. Dus ja. We zijn dan misschien op behoorlijk wat vlakken tegenpolen en we zullen waarschijnlijk nooit uitgeroepen worden tot Klefste Koppel 2015, maar we verstaan elkaar en we zijn verdacht goed in de perfecte kado’s kopen voor elkaar. Die kado’s niet verklappen tot de dag waarop het kado gegeven wordt, dat is nog een klein werkpuntje, maar we komen er wel. 😉

Kunnen jullie kadootjes goed geheim houden? Of is het ook een uhm… klein werkpuntje bij jullie?

Foto: stocksnap.io