A Court of Thorns and Roses

Eens je BookTube een beetje begint te volgen, merk je dat er regelmatig een hype ontstaat rond een nieuw boek. Iedereen is er laaiend enthousiast over, iedereen koopt het meteen en opeens heb je het gevoel dat je dat boek ook nu meteen moet lezen. A Court of Thorns and Roses van Sarah J. Maas was zo’n boek en blijkbaar ben ik zeer beïnvloedbaar.

Feyre is de jongste dochter van een koopman die in armoede terecht is gekomen. Ooit had hij sloten geld, maar nu heeft hij niets meer en is er nauwelijks eten om vier hongerige monden te voeden. Feyre heeft het op zich genomen om regelmatig op jacht te gaan in de bossen vlakbij de muur die het Feeënrijk scheidt van het Mensenrijk. Op een dag schiet ze een ongelofelijk grote wolf dood en verkoopt zijn vel aan de hoogste bieder. Maar later die dag verschijnt er een monster aan de deur van het kleine huisje waar zij en haar familie wonen. Het monster neemt haar mee naar het Feeënrijk waar ze zal moeten leven en wonen tot het einde van haar dagen. Al snel blijkt dat het monster dat haar gevangen houdt één van de Hoge Feeën is en dat er meer speelt dan alleen maar wraak op de dood van een mede-fee.

Laten we zeggen dat ik een beetje sceptisch was toen ik begon aan dit boek. Het boek is een hervertelling van de Schone en het Beest en we weten intussen allemaal dat dat mijn favoriete sprookje is. Normaalgezien kan je daar niet veel mis mee doen, maar feeën? Serieus? Dat is na vampieren en weerwolven blijkbaar een ding in de young adult tegenwoordig. De eerste honderderdveertig, honderdvijftig pagina’s was ik écht niet overtuigd en ik heb zelfs even getwijfeld of ik het boek wel wilde verder lezen. Waarschijnlijk was het gewoon iets voor tienermeisjes die wild werden bij de gedachten aan feeën. Somehow. Die eerste pagina’s waren de hype niet bepaald waardig.

Maar dan… oooh, maar dan. Eens het verhaal op gang komt en ik er in zat, kon ik het boek onmogelijk nog opzij leggen. Gelukkig las ik het tijdens mijn vakantie en kon in ongegeneerd blijven lezen. Ik denk dat ik niet meer zo geobsedeerd ben geweest met een fantasy romance sinds… sinds… de Zeven Wateren trilogie van Juliet Marillier en dat alleen al zegt méér dan genoeg voor mij. Er zaten zoveel elementen in dit boek die mij deden denken aan Wildewoud van Juliet Marillier, maar het was absoluut geen copy. Er was een sterk vrouwelijk hoofdpersonage dat tot extreme gaat voor diegene die ze lief heeft, er waren proeven, kleurrijke personages, er waren vreemde magische figuren die lang niet allemaal schattig en lief zijn,… Sarah J. Maas is een hele goede en vooral natuurlijke verteller net zoals Juliet Marillier. Het eerste boek van haar andere reeks, Throne of Glass, ligt hier intussen ook al klaar voor binnen dit en een paar weken.

A Court of Thorns and Roses bleek de hype waardig en ik ben helemaal verkocht. Helemaal. Ik gaf dit boek vijf sterren en al. Yup. Dikke dikke dikke aanrader als je niet vies bent van een beetje fantasy en een beetje romantiek.

Nu is het wachten tot mei volgend jaar om het vervolg te lezen. Mei. Volgend jaar. Dat is nog effe. Er zijn nog genoeg losse draadjes waarmee Sarah J. Maas een geweldig verhaal kan spinnen met een Persephone twist er in. Ik ben dus zeer benieuwd naar het vervolg!

Het boek is helaas nog niet vertaald in het Nederlands. Het is wel al verkrijgbaar op Bol. De papieren versie kost er €9,49 en de digitale versie kost €6,79. Daarvoor moet je het echt niet laten liggen. Ik ben partner van Bol. Koop je het boek via de bovenstaande links, dan hou ik er paar centjes aan over en kan ik misschien over een maand of tien een nieuw boek kopen om hier te bespreken met de opbrengsten.