De vijfde aanwijzing

De vijfde aanwijzing - John DarnielleEr zijn zo van die boeken waarvan iedereen zegt dat ze helemaal geweldig zijn. Op zich klinken ze wel fijn en interessant, maar eens je je tanden er in zet, ontdek je al snel dat het boek niet bepaald jouw ding is. Dat is kort samengevat wat ik voor had met De Vijfde Aanwijzing van John Darnielle.

Seans gezicht raakte door een ongeluk in zijn jeugd zwaar verminkt. Tijdens zijn lange revalidatie bedacht hij een ingenieuze game, die door aanwijzingen van hem via de post wordt gespeeld. De spelers sturen steeds per brief hun keuze uit Seans vier aanwijzingen. Als je strategisch kiest, blijf je leven in het spel en kun je het verborgen bolwerk in Seans fantasiewereld bereiken. Twee pubers zijn er echter van overtuigd dat Seans verbeelding geen fantasie maar werkelijkheid is en trekken eropuit. Ze weten niet dat Sean door zijn misvorming de echte wereld nooit heeft gezien. Pas als ze zijn vier aanwijzingen negeren en een vijfde aanwijzing aan Sean sturen, beseft hij waar ze mee bezig zijn.

De korte inhoud op de achterkant van het boek, die ik hierboven gekopieerd heb, klinkt boeiend. Ik verwachtte eigenlijk een verhaal zoals Ready Player One. Actie, avontuur, spanning, meeslepend,… Dat soort zaken. Dit boek was het volledig tegenovergestelde. Het was saai, langdradig en ontzettend verwarrend. De korte inhoud geeft een volledig vertekend beeld van het verhaal. Ik wilde het boek eigenlijk opgeven na vijftig pagina’s, als ik eerlijk ben. De vertaling speelde daarbij ook een zeer grote rol. Maar het was zo’n ontzettend kort boek (204pg), dat ik besloot door te bijten. Op Goodreads schreef ik het volgende toen ik aan pagina zestig zat:

“Ik ben aan het overwegen om over te schakelen op de Engelse versie van dit boek, want deze vertaling is één en al frustratie. Ofwel is het gewoon het boek, dat kan ook. Maar serieus, sommige zinnen slaan gewoon op niets. Het lijkt wel alsof ze gewoon door Google Translate zijn gehaald. Soit. Het is gelukkig een kort boek, dus ik vermoed dat ik nog even doorbijt.”

En serieus, lieve mensen, ik heb al veel vertaalde boeken gelezen, het ene al wat beter dan het andere. Slechte vertaling is één van de redenen waarom ik liever een boek in het Engels lees als het origineel in het Engels is geschreven. Dit boek spande de kroon als het aankwam op erbarmelijke vertalingen. Ik blijf erbij dat dit boek waarschijnlijk gewoon door Google Translate is gehaald. Normaalgezien houdt de vertaler rekening met de context van het verhaal om bepaalde woorden te vertalen. Niet in dit geval. Oh nee.

Er was een scène waarin het hoofdpersonage zwaargewond in het ziekenhuis ligt en nauwelijks kan praten omdat zijn gezicht in het verband ligt. Er wordt wel gezegd dat hij tijdens het praten zich bijna verslikte in stukjes kauwgom. “Gum” in het Engels kan inderdaad vertaald worden naar “kauwgom”, maar in dit geval betekende het hoogstwaarschijnlijk wel tandvlees, want ook tandvlees is in het Engels “gum”. Ik zie een zwaargewonde niet meteen kauwgom kauwen in het ziekenhuis. Vooral niet als die zwaargewonde net heeft meegemaakt wat het hoofdpersonage van dit boek had meegemaakt. Nope. Nope. Zo’n stoten dus. Foute boel.

Het zorgde voor een ontzettend frustrerende leeservaring. Normaalgezien trek ik mij de typo hier en daar in een boek niet echt aan. Ik ben zelf Queen van de Typo’s, DT- en Spellingsfouten. Het kan altijd gebeuren. Maar volgens mij was de eindredacteur van dit boek aan het slapen toen hij het een laatste keer nalas vlak voor het naar de drukker werd gestuurd. Er staan bizarre vertalingen en ronduit foute zinnen in. Absurd gewoon. Dus dat in combinatie met een verhaal dat ik maar, om het zacht uit te drukken, “magertjes” vond, zorgde er voor dat dit boek helaas geen schot in de roos was voor mij. Alles behalve zelfs. Ik vermoed zelfs dat dit boek de aanleiding was van mijn leesdip in augustus. Jikes!

Wil je het boek toch een kans geven? Of gewoon even genieten van vreemde vertalingen en foute zinnen? Dan kan je het boek altijd uitlenen bij de bib of kopen in de plaatselijke boekhandel. Op Bol kan ik de Nederlandse versie van het boek niet terugvinden, vreemd genoeg. Misschien hebben ze zelf al ontdekt wat een zooitje het is.

One thought on “De vijfde aanwijzing

Comments are closed.