Gebeurd

Die keer dat de dokter aan de alarmbel trok

Meestal is het hier de goed-nieuws-show en als het even niet goed gaat, dan hou ik gewoon mijn mond. Er valt al genoeg gezaag en slecht nieuws te lezen op het internet. Maar toen zag ik dit blogbericht van Miss Pixie en ik zit eigenlijk exact in hetzelfde schuitje. Alleen moest er bij mij even een dokter aan de pas komen om serieus aan de alarmbel te trekken.

Opgepast: lange blogpost met een beetje too much information. Mijn excuses alvast. Also: ik kom die foto van die pug hierboven constant tegen op allerlei gratis stockfoto sites en ik vond hem wel toepasselijk, want zo heb ik de afgelopen week rondgelopen. 😀

Het hing al een tijdje in de lucht. De combinatie hoofdberoep en een groeiend bijberoep, het constante werken, de sociale verplichtingen, alle verschillende stressfactoren die zich begonnen op te stapelen onder andere dat hele gedoe met die boekhouder,… Het is om het zachtjes uit te drukken “een beetje veel”. En het is niet dat al die elementen die ik noem slecht zijn. Integendeel. Veel ervan zijn net ontzettend positief. Leuke vrienden die leuke dingen met mij willen doen is leuk en positief. Leuke mensen die met mij willen samenwerken via Fanny&Laura is leuk en positief. Een hoofd vol leuke ideeën voor allerhande projecten is leuk en positief. Maar soms kunnen positieve zaken ook bijdragen aan “een beetje veel”.

Er waren de afgelopen weken verschillende symptomen dat het lijf het niet lang meer ging uithouden. Uiteraard nam mijn innerlijke struisvogel het even over en negeerde ik in ware struisvogelmodus-stijl die symptomen volledig. Er waren die keren dat ik de symptomen op mijn rode feestweek stak. Er waren die keren dat ik het op “iets verkeerd/te veel gegeten” of op “te weinig/slecht geslapen” stak. Vorige week donderdag voelde ik me grieperig, maar de volgende dag was dat gevoel weg. Tadaa! Niks aan het handje! Tot ik zondagmiddag opeens verschrikkelijke maagpijn kreeg en moest gaan liggen. Er volgde een flinke dut, maar daarna was er nog steeds maagpijn die maar niet leek weg te gaan en ik bespaar jullie de nodige details over misselijkheid en aanverwanten.

Maandag trok ik zo mottig als iets en nog steeds met onaangename steken in mijn maag richting dokter. Die begon uiteraard met een rondje vragen. Heb je veel last gehad van stress de laatste tijd? Wel ja. Eigenlijk wel. Daarna nam ze mijn bloeddruk (torenhoog!) en luisterde ze naar mijn hart. Als je je dokter ziet fronsen als ze naar je hart luistert en je daarna aansluit op een vreemd machientje, dan mag je een paniekaanval of twee krijgen. Blijkbaar was mijn hartritme nogal all over the place.

Eens ik wat had gelegen op de verzorgingstafel en wat rustiger was, was het hartritme terug in orde, maar het was toch behoorlijk verschieten. Ik wil wel dat mijn tikker nog even meegaat, thank you very much. Daarna heeft ze bloed genomen om te zien of de vermoeidheid en alle andere symptomen niet met mijn schildklier te maken kon hebben. Ik ben geen held met bloed laten prikken, maar naar het schijnt helpt het als je bloeddruk aan de hoge kant is. Dan heb je minder kans om flauw te vallen. Goed om te weten.

Soit. Dat was me het doktersbezoekje wel. Man, man. Naar binnen gaan omdat je last hebt aan je maag en misschien een griepje hebt, buiten komen met een waarschuwing voor je hart en weer wat minder bloed in je lijf. Pfoeh. Niet meteen mijn meest aangename doktersbezoekje ooit, laten we eerlijk zijn. Toen ik de praktijk verliet, riep de dokteres me nog na dat ik tijdens mijn week rust ook daadwerkelijk moest rusten en niet mocht werken. Ook niet gewoon even het huishouden doen. Niks. Nada. Noppes. Alleen maar rusten.

Intussen blijkt dat de schildklier gewoon naar behoren werkt, maar dat verschillende vitamines nogal ondervertegenwoordigd zijn in mijn lichaam. Langdurige stress kan blijkbaar zoiets teweeg brengen. Voor de maag neem ik intussen pillen. In de bijsluiter van die pillen komt het woord “maagzweer” meerdere malen voorkomt (yup, ik lees bijsluiters). Slik. De afgelopen vijf dagen heb ik voornamelijk geslapen, want het lijf had dat nogal nodig. Ik heb films gekeken en ik heb één boek gelezen. Woehoe! Mijn computer werd zoveel mogelijk genegeerd. Ik heb een beetje getekend, maar eigenlijk heb ik voornamelijk geslapen. Nachten van twaalf uur slaap en meer, meerdere dutjes per dag,… Ik had even het slaappatroon van een pasgeborene.

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het zo blijft verder gaan. Ik ga helaas geen dutjes kunnen doen als ik volgende week terug naar het werk ga. Helaas. De afgelopen dagen heb ik dan ook nagedacht over wat er allemaal moet veranderen en zijn er al een paar eerste stappen genomen om dit euvel aan te pakken.

  • Voedsel. Ik geloof dat je bent wat je eet en de eetgewoontes de laatste tijd waren niet om over naar huis te schrijven. Het is niet dat er ongelofelijke hoeveelheden junkfood verzet werden, maar de bokes met choco en de koekjes waren talrijk. Ik ben nogal een stress-eter. Dat is sowieso ook niet bepaald ideaal voor die maag. Oplossing? Ik ga terug beginnen met Project Brooddoos. Tijdens die paar maanden dat ik bezig wat met Project Brooddoos voelde mijn lijf zich goed. Eigenlijk het beste dat het zich in jaren heeft gevoeld. Waarschijnlijk krijg ik door mijn eetgewoonte weer wat te veranderen die maag terug in orde en komen er weer de nodige vitamine binnen om de tekorten aan te vullen.
  • Voedingsupplement. Omdat de tekorten nog een beetje te groot zijn, ga ik nog even gebruik maken van een voedingsupplement. Op aanraden van de dokter koos ik een supplement met extra magnesium. Dat zou moeten helpen bij het ontspannen van spieren die je heel de tijd opspant door de stress. Oplossing? Voedingsupplement check!
  • Sporten. Hiervoor heb ik nog niet helemaal een oplossing gevonden. Ik zou héél graag terug beginnen zwemmen. Dat is ongeveer de enige sport die ik langer dan een maand of twee heb volgehouden. Ik ben een echte waterrat en baantjes trekken is pure zen voor mij. Helaas ben ik een paar jaar geleden moeten stoppen met zwemmen omdat ik slecht begon te reageren op chloor. Eén uur zwemmen, twee dagen vol rode bobbeltjes staan, armen en benen die jeukten gelijk zot en de klieren in mijn keel die na iedere zwemsessie op ontploffen stonden… Niet ok. Ik wil vooral iets hebben waarvoor ik de deur uit moet. Dus geen 30 day shred of yoga video’s thuis. Yoga is een kanshebber, want dat is ontzettend relaxerend, maar niet thuis dus. Oplossing? Nog eventjes geen.
  • Weekends zijn weekends. Bekentenis van de dag: ik werk eigenlijk praktisch iedere zondag voor Fanny&Laura (naast vele avonden door de week en mijn vier/vijfde woensdagen). Zaterdagen wordt er meestal sociaal gedaan. Zondag zou in principe een rustdag moeten zijn, maar de afgelopen zes maanden werd er praktisch iedere zondag gewerkt. Ik wil graag terug twee dagen in de week hebben om te ontspannen. Een beetje sociaal doen, een beetje me-time, tijd met Het Vriendje, tijd om uren aan een stuk een boek te lezen, tijd om uitgebreid te badderen,… Oplossing? Mijn weekindeling/planning/werkschema herbekijken.
  • Hobby’s. Aansluitend met het puntje hierboven: terug wat tijd maken voor hobby’s. Echte hobby’s. Mijn enige hobby en ontspanning momenteel is lezen. That’s it. En ik merk dat ik de laatste tijd zelfs minder aan het lezen ben. Jikes! Ik zou graag terug wat meer tekenen, gewoon voor mezelf, omdat het kan, en terug aan de slag gaan met naald en draad. Ik heb mijn naaimachine niet meer aangeraakt sinds de kerstperiode vorig jaar. Oeps. Het puntje van sporten zou ik hieronder ook kunnen klasseren, natuurlijk. Oplossing? Eerst weekindeling/planning/werkschema herbekijken, dan mijn vrije tijd goed benuttigen.
  • Hartslag/bloeddruk. Ik wil graag zelf mijn hartslag en bloeddruk zelf in het oog kunnen houden. Sowieso als ik naar de dokter ga, dan ben ik altijd een beetje zenuwachtig. Ik ken mijn huidige dokter niet zo goed en dat zorgt altijd wel voor wat zweterige pollekes. Als ik dan zelf een idee heb van hoe het zit met mijn hartslag en bloeddruk, dan kan ik dat tijdens een doktersbezoek meegeven. Het gekke is dat ik eigenlijk meestal een vrij lage bloeddruk heb (en de neiging heb tot flauwvallen), maar bij de dokter is dat dus altijd anders. Ik heb een paar bloeddrukmeters en fitness trackers met hartslagmeter zitten researchen. Momenteel weet ik niet of ik gewoon een eenvoudige bloeddrukmeter koop en af en toe thuis mijn bloeddruk/hartslag ga nemen of ga investeren in een fitness tracker met hartslagmeter én een aparte bloeddrukmeter. Er zijn een paar fitness trackers die je hartslag bijhouden in een mooie grafiek. Dat zou natuurlijk ook een goed beeld geven van de hartritmes en of ze nu écht vreemd doen of dat ze alleen maar raar doen als er sprake is van een stresssituatie. Oplossing? Nog even geen, maar ik hoop binnenkort de knoop door te hakken. Tips voor fitness trackers of bloeddrukmeters zijn altijd welkom.

En dat is uiteraard een begin. Ik ga dat lijf van mij een beetje beter moeten soigneren, want het moet nog een tijdje mee. Toch nog minstens een halve eeuw als het even kan. Mijn relatie met mijn lijf blijft moeilijk. Heel deze blogpost is weer een mooi voorbeeld van hoe weinig ik er eigenlijk mee bezig ben en hoe slecht ik naar de signalen van mijn eigen lijf luister. Dus ja, er is werk aan de winkel. Veel werk. En er gaat iets moeten veranderen, want zo kan het helaas niet verder.

Hebben jullie zelf tips voor mij? Een sport die ik eens moet proberen? Een recept voor mijn brooddoos? Een goede fitness tracker of bloeddrukmeter? Iets wat mij kan helpen? Een schouderklopje misschien? Ik ben één en al oor. Laat gerust een reactie achter.

You Might Also Like

  • Kruimel

    Oef, dat moet schrikken geweest zijn. Ik doe zelf yoga en dat is zowel vrij inspannend en ontspannend tegelijk, als er in de buurt les zou zijn, ga dan zeker even kijken. Het is heerlijk om te doen. Qua andere sporten, zou ‘start-to-run’ een optie zijn voor jou? Voor je project brooddoos zijn die ‘salades in a jar’ misschien iets.
    Veel beterschap!

    • Kathleen

      Start-to-run heb ik een aantal jaren geleden gedaan als alternatief voor het zwemmen en ik vond dat wel leuk op zich, maar ik was ook blij toen de lessen gedaan waren. Dat is het probleem met veel van die “dertig dagen” sport toestanden of lessenreeksen met een bepaald aantal lessen. Van zodra die laatste les achter de rug is, heb ik een “mission accomplished” gevoel en stop ik er ook gewoon mee. Ik kon perfect 5km lopen, maar dat zei me eens die lessen gedaan waren eigenlijk bijzonder weinig.

  • Lobke

    Heftig verhaal Kathleen! Voor jezelf zorgen is oh zo belangrijk (ik schreef er vorige week een blogje over!). Ik ga sinds kort weer fitnessen en kocht er een Polar hartslagmeter met bluetooth en kan via de app mijn hartslag zelf meten als ik ga lopen. Runkeeper is een handige app die ik ook gebruik en sinds kort zitten mijn lief en ik op Strava. Heel herkenbaar wat je schrijft, een dikke knuffel! x

  • Stephanie Nys

    Awel, ik heb maar een tip en dat is dat je naar jouw lichaam moet luisteren. Moe? Dan rust je. Nood aan ontspannen? Dan ontspan je. Geen zin in dat feestje? Dan blijf je thuis. Ik ben twee weken geleden compleet gecrasht. Bij mijn eerste sessie bij de psychologe waren dat ongeveer de eerste woorden die ze in de mond nam. Veel sterkte! Ook al doe je het kalmer aan & neem je meer tijd voor jezelf, het zal allemaal wel lukken. Geloof in jezelf!

  • Miss T.

    Het is inderdaad heel herkenbaar wat je schrijft. Ook ik moet opletten om niet in overdrive te gaan, wat meestal gepaard gaat met hoge bloeddruk en maagklachten. Ik hoop alvast dat je het nodige evenwicht en de nodige rust kan vinden. Magnesium is effectief heel goed om je spieren wat te helpen ontspannen. En voor de rest niet teveel stressen, alles komt goed :-). Veel beterschap!

  • An

    Dat is wel even schrikken, hopelijk kan je snel wat meer tot rust komen! Ik zou zeker de yoga eens proberen, ik doe,dat thuis met yoga with adrienne op YouTube. Ontspannend en je voelt echt aan je lichaam dat dat goed doet. Veel beterschap!

    • Kathleen

      Die yoga met Adrienne heb ik gedaan en dat was fijn, maar opnieuw: lessenreeks gedaan, mission accomplished, Kathleen stopt ermee. Vandaar dat ik graag buitenshuis een sport wil gaan doen, eventueel in groep, zodat er mensen kunnen zijn die me motiveren om verder te doen, zelfs al is de lessenreeks gedaan.

      • An

        er komt elke week een les bij :), maar eerlijk gezegd viel ik ook even stil na de 30 dagen 🙂
        hopelijk vind je iets buitenhuis dat je aanstaat!

  • Annelyse

    dat project brooddoos lijkt me weer ambitieus om vol te houden. Kan je niet wat gezonder eten, zonder dat daar weer één of ander project aan vasthangt, want zoals je boven ergens zelf zei, je bent bezig met allemaal leuke dingen, maar teveel is teveel.

    Als het niet in je karakter zit om zen te zijn, is het ook niet gemakkelijk om na te streven. Je zal over je rust echt héél hard moeten waken, want een ander gaat dat voor jou niet doen.
    Veel succes nog XXX

  • Annelies

    Oei, take care hé! Ik ga naar de fitness en heb een Polar hartslagmeter waar ik heel content van ben. Zou ook graag eens yoga proberen. ‘s Morgens niet vergeten te eten. Helpt ook. Veel beterschap en moed!

    • Kathleen

      Ik heb nog nooit in heel mijn leven een ontbijt overgeslagen. Moest ik dat doen, dan zou ik tegen tien uur al twee keer zijn flauwgevallen. 😀

  • Roel

    Af en toe een stevige wandeling? Alleen, met 2 of met meer?
    (En wat is er met de fiets gebeurd?)

  • trijnewijn

    Een schouderklopje voor je. Sheldon-gewijs met een “there there” erbij. Een luister nu maar naar je lichaam, het zal op een of andere manier wel in orde komen. Misschien niet zoals je verwacht (sorry, die overdosis energie waarmee je bergen kan verzetten, die weet ik ook niet zijn), maar wel op een manier die goed zal blijken als je er later op terugkijkt.

    Ik ben nu, na veel vallen en opstaan, stilaan aan het overschakelen van “grrr, mijn lichaam laat mij weeral in de steek” naar “ik heb mijn lichaam weer in de steek gelaten door te veel te eisen”. Dat helpt mij om wat liever te zijn voor mezelf en mijn grenzen te bewaken, ook al vind ik het eigenlijk echt niet leuk om de schuld bij mezelf te leggen. Nu mag ik van mezelf wel bvb de zaterdag in bed blijven liggen luieren terwijl manlief met de kindjes knutselt, want boos zijn op mezelf vind ik nog ambetanter. Als ik over mijn grenzen ga, heeft niemand daar iets aan, ikzelf al helemaal niet. Voor jou geldt net hetzelfde. Hoe enthousiast we ook allemaal zijn over de dingen die je creëert (je cursus meststoffen is de max), het is je gezondheid niet waard. Wedden dat de reacties even enthousiast gaan zijn over alles wat nu nog een plan in je hoofd is, als het pas over enkele weken, maanden of zelfs jaren af raakt en niet nu meteeen?

    Ik wens je veel succes met het terug rechtkrabbelen. Courage meid!

  • gwen

    Hoi,
    Luisteren naar je lichaam is niet altijd makkelijk tot het ineens teveel bij elkaar is… Probeer het toch zoveel mogelijk in je achterhoofd te houden en zeg op tijd en stond ‘neen’. Zowel tegen jezelf als tegen anderen. Dit zorgt bij mij voor wat meer rust.
    Ik kocht onlangs bij de apotheek een hartslagmeter die keurig elke meting bijhoudt. Zo kan je met je toestel ook nr je dokter gaan en tonen dat je buiten zijn/haar consult wel degelijk goeie metingen hebt. Ook voor je omstaanders een geruststellende mededeling. Het welbekende witte jassensyndroom is hier ook van toepassing. Zelfs als ik nr de kapper moet, verhoging van hartslag… Neem goeie beslissingen waarin je jezelf kan vinden en dan heeft iedereen daar het nodige respect voor. Succes!!!

  • ES

    Ik volg Annelyse. Het klinkt alsof je nu weer méér projectjes / bezigheden gaat opstarten. Aan de ‘minder’ moet er nog wat bij lijkt me. Zou 3/5 als hoofdberoep een (al dan niet tijdelijke) oplossing kunnen zijn?

    • Kathleen

      Inderdaad. Vandaar het “werkschema” bekijken, dat is inclusief het werkschema voor het hoofdberoep, niet alleen het bijberoep of de vrije tijd. Hopelijk kan ik daarin een oplossing vinden met mijn werkgever. Fingers crossed.

  • Karine Maes

    Kathleen, ik ben al heel mijn werkend leven verpleegkundige. Zoals velen al zegden, luister naar je lichaam. Je kunt niet alles doen. Ik hoor het keer op keer als mensen bij mij op gesprek komen. Ze willen: en werken, en sporten, en een sociaal leven, en hobby’s en reizen. Een eindeloze lijst. DAT GAAT NIET. Je moet zelf keuzes maken. Dat je bloeddruk zo hoog is is wel een serieus signaal!! Ik kan je nog uren tips geven maar ik laat het voorlopig hierbij. Afbouwen en schrappen is nu de boodschap.
    Ik vertrek morgenvroeg op reis. 1 weekje ontstressen met goede vrienden zonder onze kinderen. Dat doen we al jaren in september. Echt tof.

  • Joy

    Ik ben alvast heel erg benieuwd hoe je je schema’s gaat herbekijken en wat het resultaat hiervan gaat zijn. Zeker delen. En ondertussen, lekker relaxen en je laten verzorgen door het vriendje 😉

  • Mirthe

    Ik wilde ook al een hele tijd gezonder gaan leven en de afgelopen 6 maanden is me dat gelukt. Mijn Apple Watch heeft daar erg bij geholpen, want die spoort je aan om elke dag minstens 30 minuten aan sport te doen (kan echt sport zijn of zelfs gewoon eens een serieuze wandeling maken). Daarnaast registreer ik in Lifesum wat ik eet en drink: elke dag 8 glazen water, 1 stuk fruit en voldoende eten om de hele dag lang energie te hebben (maar ook weer niet te veel, want mijn gewicht moet een beetje op pijl blijven). In Health (app op de iPhone) kan je dan alles zien: actieve calorieën, gegeten calorieën, aantal stappen, gefietste kilometers, en als je een Watch hebt ook je hartslag.

    Wat sport betreft: ik fiets gewoon naar het werk. Dat is elke dag 10km of 30-40 minuten. Ik doe het ondertussen zo graag dat ik nu op zoek ben naar een koersfiets. Misschien kan jij ook eenvoudig beginnen? Dat hoeft niet fietsen te zijn, hé. Misschien kan je elke avond een wandeling maken of zo?

    En dan nog iets: om gezond en gevarieerd te eten zijn we onlangs begonnen met HelloFresh. Echt een aanrader!

  • fieke

    Heftig verhaal, en het klinkt ook hier bekend in de oren. Het is niet altijd makkelijk om jezelf op de eerste plaats te zetten maar soms kan je gewoon niet anders. Zorg goed voor jezelf, misschien kan je dit weekend genieten van een heerlijke wandeling in het bos? Ik word altijd heel rustig van de heerlijke geur die daar hangt. En naar ‘t schijnt zal de zon ook van de partij zijn de komende dagen, dus ook nog wat extra energie!

  • Miss Pixie

    Ik vind het super dat je dit deelt.
    Het hoeft niet altijd een goed-nieuws-show te zijn, want dat is het leven niet. Mensen lijken soms te denken dat bloggers een perfect leven hebben waar alles vrolijk is, maar dat is uiteraard niet zo.

    En dat van dat eten herken ik. Ik eet niet als ik gestresst ben en prop me vol met ongezonde dingen als ik me verdrietig voel.

    Ik hoop dat je enkele goede keuzes kan maken en wat meer rust vindt.

    Liefs,
    Stephanie (Miss Pixie)

  • Sandra

    Trager leven…
    Ik laat mij bij momenten nog altijd eens vangen en ga dan plots weer mee in een stroom waarin ik niet wil varen en het kost me altijd een hoop moeite om die weer te verlaten.
    Maar de enige manier is trager leven.
    We leven veel te snel, veel te snel, … Het is altijd veel te druk.
    Kom eens bij mij langs (dan weet je wat druk is :p)
    We moeten ons meer leren vervelen. Lekker niets doen. Staren in de verte en zitten in de zetel.
    Niet depressiefs. Gewoon rust.
    Mijn ouders leerden het mij Goed, maar toch is het zelfs mij niet gelukt.
    Maar ik doe ook mijn best om trager te leven….

  • Greeun

    Het is inderdaad niet gemakkelijk om goed voor jezelf te zorgen. Zeer herkenbaar verhaal dus… Hopelijk kan je iets regelen op je werk en verder moet je echt je rust nemen.
    Yoga vind ik in elk geval heel ontspannend én tegelijk ook “sport”. Probeer eens een proeflesje, zou ik zeggen.

  • An_nononsonsmoms

    Ik denk soms dat het een beetje eigen is aan de creatievelingen. Je hoofd vol proppen met plannen en projectjes. Ik kan er ook wat van. Er lijkt nooit rust te zijn in mijn hoofd. Jezelf geen ‘projecten’ opleggen zal inderdaad moeilijk worden. Da’s de aard van het beestje. Maar prioriteiten verleggen lukt hier wel. Bye bye huishouden. Ik kies meer en meer voor de dingen die ik belangrijk vind. Maar bon, ik moet niet heiliger zijn dan de paus: ik lag vorig weekend strike met mijn allereerste migraine-aanval. Oorzaak: vermoedelijk stress 😉

  • Leen

    Ik duim mee dat de werkgever je wat meer ruimte gunt voor je bijberoep! En wie weet… wordt het dan wel ooit je hoofdberoep 🙂
    Ik vind zelf heel veel rust in wandelen, en fietsen (als het niet te ver is want dat oude regenboogros van mij dat is dubbel zoveel inspanning als een gewone fiets, denk ik). Een sport moet daarom niet intensief zijn, toch, als je maar beweging hebt en kan ontspannen.
    Mijn lunches wissel ik af, want ik ben echt te lui om elke ochtend slaatjes te staan maken. Maandag bokes (volkoren met een light beleg), dinsdag een slaatje, woensdag soep (gaan halen, niet zelf maken, lalala), donderdag ja weer bokes (mmmm tartaaaar) en vrijdag meidenlunch et voilà de week is om zonder al te veel extra inspanning!
    Veel succes… het is niet makkelijk om dat evenwicht te vinden.

  • Fo

    Heftig! Even schrikken. Zorg wel dat je nieuwe aanpak ook geen moetjes worden: projectbrooddoos, sporten, … Leg de lat niet te hoog. Tja, het leven. Een leerproces zeker :)? Veel succes!

  • Kelly

    Oh Kathleen, ik vreesde hier zo voor. Echt, ik voelde het aankomen. Zo zo zo jammer. Zet jezelf toch eens op de eerste plaats. Dat moet je eerste prioriteit zijn. Of de tweede misschien. (bij mij staat mijn relatie op de eerste plaats, mijn gezondheid op de tweede!) Maak het jezelf ook niet moeilijker dan nodig: gezond eten kan simpel zijn en snel gaan zonder er een heel project van te maken, bijvoorbeeld. Neem de tijd om goed na te denken over hoe het verder moet!

  • Romina

    Ik heb geen tips, vrees ik, maar gewoon: ♡♡ enal. Liefde voor Kathleen.

  • meisje

    Ik lees hier al heel veel goeie tips in de commentaren, ik kan daar weinig nieuws aan toevoegen.
    Het zal moeilijk zijn, zeker in het begin, maar de oplossing is inderdaad naar je lichaam luisteren. Vaker neen durven zeggen ook tegen leuke dingen – want die zijn soms ook belastend. Jezelf ook zo min mogelijk onder druk zetten, dus de van de moetes zo laag mogelijk houden waar je kan. Maar nu eerst je snoet in de zon gaan steken en genieten van de eerste mooie herfstdagen 😉

  • Literasa

    Dit bericht verbaast me ook niet helemaal, met de balletjes die je allemaal hoog houdt! Probeer echt rust te nemen, ga desnoods elke zondagochtend wandelen met Het Vriendje of iemand anders waarmee je dan tegelijk sociaal kan zijn 😉 Wat ik ook probeer te doen, met vrij onregelmatige uren en weekendwerk, zijn uren plannen met verplicht niks doen. Heerlijk gewoon.

    Veel succes en beterschap!

  • zwartraafje

    Dat je naar je lichaam moet luisteren klinkt uiteraard heel logisch maar ik weet uit ervaring dat het niet altijd even eenvoudig is. Al sinds mijn 9 jaar sukken ik met mijn gezondheid, sinds mijn 14de heb ik continu last. Dat lijkt me als 34-jarige voldoende ervaring te zijn, maar toch vind ik het nog steeds erg moeilijk om die grenzen niet te overschrijden. Deels omdat je vaak pas merkt wanneer je te ver bent gegaan op het moment dat je nog meer last krijgt én deels omdat … tja, je wil nu eenmaal niet altijd stil zitten. Ik heb echt schrik dat ik een kasplantje zou worden wanneer ik me niet af en toe forceer.

    Ik weet dan ook niet of ik je echt tips kan geven. Zelf heb ik ondertussen een elektrische fiets en sinds ik die heb probeer ik af en toe kleine fietstochtjes te doen. Wandelen is ook ontspannend maar dat is dan weer te zwaar voor me. Oh … Tai Chi heb ik lange tijd thuis gedaan, maar je kan ongetwijfeld ergens een cursus volgen. Dat is één van de enige activiteiten naast lezen waarbij ik er in slaag om tot rust te komen én eventjes alles naar de achtergrond te verbannen.

    Hopelijk vind je snel de juiste formule voor jou. Er staat een online kookboek op mijn site maar die recepten zijn niet persé glutenvrij. Gelukkig bestaan er ondertussen veel meer ‘gezonde’ kookboeken als vroeger. Misschien kan een bezoekje aan de bibliotheek voor lekkere inspiratie zorgen.

  • Hilde

    Ik zou -zoals al meermaals aangehaald- ook in de eerste plaats nu rust nemen en pas als je voelt dat het beter gaat durven starten met nieuwe projectjes. Probeer je hoofd terug fris te krijgen; dan ga je ook je problemen efficiënter kunnen aanpakken.
    De fitbit charge HR vind ik trouwens wel een aanrader om je hartslag continu te meten; is ook een stappenteller en meet ook je slaap. Is een zeer intuïtief device met een leuk vormgegeven app.

  • Gwyllion/Ellen

    Aan al dat goede advies van hierboven kan ik niks toevoegen… Dus een schouderklopje dan maar, zorg goed voor jezelf hé, das zoooo belangrijk!

  • Lotte

    Oei, dat is verschieten! Beterschap en veel succes!

  • Lore

    De ziekenboeg was goed gevuld afgelopen week. Ook hier werd een bezoekje aan de dokter afgesloten met een ziektebriefje voor één week verplichte horizontale rust. Een agina die van in mijn mond tot net voor mijn slokdarm/luchtpijp zat (ik wist niet dat ‘t kon). T was blijkbaar een wonder dat ‘k nog recht liep, op adrinaline en doorzettingsvermogen zeker. Maar dat werd dus aangetast.
    Ik pleit wel schuldig, ik heb elke dag mijn werkmail gecontroleerd om te kijken of er bepaalde dringende zaken waren, maar uiteindelijk zou toch alles moeten wachten é…
    Hopelijk ben je er nu volledig bovenop! s

  • Ann-Sophie

    Ewel da’s al een goede eerste stap om een kleine stap terug te zetten en je leven wat te herplannen. Ik deed vroeger supergraag body-attack, dat is een groepsles in de fitness op populaire muziek, 1 uur lang. Erg pittig maar superleuk en met veel voldoening. Helaas moest ik het stoppen wegens zwakke enkel en blessure. Misschien dat eens proberen? En anders kan ik je als tip nog meegeven: zoveel mogelijk de fiets gebruiken voor alles. Doe ik nu al een tijdje en ik heb daar heel veel deugd van. Succes 😉

  • Voskosmos

    Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt, ik duim met je mee. Ik zou heel graag tips geven om wat rust in te bouwen in je leven, maar ik ben er spijtig genoeg zelf naar op zoek. Dus ik lees hier heel graag de comments.

    Wat mij wel opvalt is dat het blijkbaar wat eigen is aan deze periode van het jaar. Ik heb de laatste twee weken regelmatig een blogpost zien passeren (ook bij mijzelf) van bloggers die tegen hun grenzen aanlopen. Ik steek het op de zomer! In de zomer valt alles stil. De dagen zijn langer dus je hebt meteen ook het gevoel dat je meer kan doén in 1 dag. De verplichtingen vallen vaak weg, bijvoorbeeld de sportlessen of hobby’s die in de schoolvakanties niet doorgaan. We gaan op reis en komen opgeladen terug. Of onze vrienden en familie zijn op reis en kunnen ons daardoor eventjes niet opeisen, ook al is dat misschien grof om te zeggen. En nu is het weer september, we vallen allemaal weer in dezelfde routine waar alles snel-snel-snel moet gaan en we het druk-druk-druk hebben. Die overgang is duidelijk te bruusk. En ik wou dat ik de remedie had, maar dat is dus spijtig genoeg niet het geval…

  • liese

    het valt me op dat je zelfs je lichaam tracht beter te maken door lijstjes te maken hoe je dat wil aanpakken. Misschien moet je gewoon alles eens laten varen, het komt nog niet echt over alsof je hoofd nu aan het leeggeraken is, je geeft jezelf weer extra taken!

    • Sandra

      Dit vind ik een hele goede tip !!

  • Le petit requin

    Ik vrees dat ik weinig echt goede tips kan geven, aangezien ik zelf zo ongeveer continu op zoek ben naar de oplossing.
    Toch een poging qua sporten: als je lopen leuk vindt, maar het niet volhoudt na het einde van een start-to-run is een loopclub misschien een idee? Of inderdaad: yogalessen. Deed ik zelf nog nooit, maar ik volgde wel ooit pilates en vond dat ook heel tof (voor het geval dat wel / op betere uren aangeboden wordt). Of als zo’n fitnesslessen te moeilijk zijn om in te plannen en je stopt na elke 30 dagen challenge, kan je dan niet gewoon al op voorhand een nieuwe challenge kiezen? Vb. eerst die van Adriene, dan die van Erin Motz, dan weer die van Adriene…? Is bij mij toch zo dat ik nadat ik 1x zo’n 30 dagen gevolgd heb, tegen het einde toch al niet meer exact weet hoe die eerste lessen er juist uitzagen, waardoor herhaling sowieso niet erg is (en ik ben zo onflexibel dat ik elke les vermoedelijk minstens 10x kan herhalen voor ik elke houding kan uitvoeren zoals de lesgeefster 🙂
    En tot dat je tijd gevonden hebt om lessen e.d. uit te zoeken: je fietstocht naar het werk iets langer maken door via een omweg naar huis te rijden? ‘s Avonds proberen een wandelingetje te doen?
    En: de komende weken proberen vroeger in je bed te kruipen, zodat je voldoende uren slaap hebt! Ik weet niet hoe laat je nu moet opstaan, maar ik zou proberen om 9u voor je opstaantijd in bed te kruipen. Dan heb je minstens die 8u nodige slaap en als je snel in slaap valt, zelfs nog wat meer. Al is dat natuurlijk verre van evident om gedaan te krijgen… (zegt zij die in dat geval om 21u in bed moet kruipen, amper 22u haalt en dat al vreselijk vroeg vindt 😉

  • ilse

    Ik las je post de eerste keer op de trein vandaar de late reactie. Bij deze eindelijk een dikke virtuele knuffel!
    Hopelijk gaat het ondertussen al wat beter en is de maag (en darmen?) wat gekalmeerd. Ik vrees dat je aan je gevoeligheid voor stress niet veel kan doen. Misschien moet je wat meer attent zijn voor de signalen zodat je wat sneller gas kan terugnemen.
    Dus voor komend weekend: geniet van de zon, ga voor een vitamine D kuur en relax!

  • Wannderful

    Oei. Goed kiezen ,minder doen, doseren. Moeilijk maar het enige dat helpt! Goede moed en veel beterschap!

  • Graag gelezen #3 « Annelyse

    […] niet productief zijn !!! ” Lilith geeft het multitasken op en ook Katleen, merkt dat “teveel” niet blijft werken. Ik schreef hier ook iets over. Ik probeer ook te minderen in het aantal ballen die ik in […]

  • Alfonsiene

    Jezelf voorbij lopen, ja, herkenbaar. En geen tijd vinden om te naaien, helaas ook herkenbaar. Maar op het gebied van sport heb ik wel eindelijk mijn ritme gevonden. Na jarenlang vanalles uit te proberen (zumba, pilates, yoga, bbb…) heb ik eindelijk mijn ding gevonden: badminton. Een zalig, sociale sport, waar je echt niet hoeft in uit te blinken om er plezier aan te beleven. 2 uurtjes per week pure ontspanning (en goed voor de conditie natuurlijk, altijd mooi meegenomen). En het beste van allemaal: mijn lief gaat ook mee 🙂

  • Pin It on Pinterest