Het is weeral eventjes geleden dat ik een boekrecensie heb geschreven, maar dat wil niet zeggen dat ik niet meer aan het lezen ben. In tegendeel. In september en begin oktober was er misschien sprake van een kleine leesdip, maar die heb ik weer overwonnen. Onder andere door het lezen van Waar het licht is van Jennifer Niven.

Finch en Violet komen elkaar tegen in een nogal benarde situatie. Ze staan allebei in de klokkentoren van hun school en zijn van plan te springen. Finch is altijd al gefascineerd geweest door de dood, Violet heeft moeite met het verwerken van de dood van haar zus. Het is niet duidelijk wie wie net redt uit die benarde situatie, maar ze helpen elkaar en daardoor ontstaat er een mooie vriendschap tussen de twee. En hoewel ze steeds meer en meer naar elkaar toe groeien en meer en meer geheimen met elkaar delen, zijn er toch bepaalde zaken die Finch nog altijd niet met Violet kan delen.

Terwijl ik het boek aan het lezen was, had ik eerlijk gezegd nogal een “goh, weeral dit verhaal” gevoel. Twee tieners die het moeilijk hebben, die opeens een gelijkgestemde ziel tegenkomen en die elkaar door alle moeilijke situaties brengen en elkaar laten inzien dat het leven niet zo slecht is. Als ik heel eerlijk ben, dan zijn er best wel veel young adult boeken waarop die samenvatting van toepassing is. Jammer eigenlijk.

Dus het was helemaal geen vernieuwend verhaal op zich, maar het was wel goed gebracht. Jennifer Niven snijdt een héél gevoelig onderwerp aan namelijk depressie en zelfmoord bij jongeren. Daarnaast spelen ook rouw en “anders zijn” een hele grote rol, wat zeker ook niet te onderschatten is. En er worden geen doekjes om gewonden. Het boek stelt de waarheid niet rooskleuriger voor dan die is. Dus dat gedeelte vond ik heel sterk aan dit boek, alleen lieten de stereotiepe personages en het cookie cutter plot mij nogal op mijn honger zitten.

Maar… Nu komt de maar. Dé Grote Maar. Toen las ik op het einde het dankwoord. Ja, ik ben één van die gekke mensen die al-tijd de dankwoorden in boeken leest. Altijd. Soms kan dat het boek in een volledig ander licht plaatsen en dat was het geval bij Waar het licht is. Jennifer Niven schreef in het dankwoord dat ze zelf ook als tiener afscheid had moeten nemen van een goede vriend omdat hij had besloten uit het leven te stappen. Hoe ze dat omschreef, zorgde ervoor dat heel het boek opeens een duidelijke context kreeg en zoveel échter aanvoelde. Ik begreep waar het vandaan kwam en daardoor ben ik het boek des te meer gaan appreciëren.

Vreemd hoe je een heel boek opeens meer waardeert enkel en alleen omdat je weet waar het vandaan komt en waarom het geschreven is. Dus als je van plan bent om het te lezen, misschien moet je dan eerst even het dankwoord lezen en dan pas beginnen aan het boek. Wie weet zal jij het boek daardoor ook meer appreciëren. Wie weet.

Waar het licht is is verkrijgbaar in de betere boekhandel. Bij Bol betaal je €19,99 voor de papieren versie en €9,99 voor de digitale versie.