Het oktoberboek voor de Verbeelding Bookclub werd Rode rozen en tortilla’s van Laura Esquivel. De film staat al een tijdje in mijn Netflix lijst om ooit een keertje te zien, maar ik wilde toch graag eerst het boek lezen. Ik had opgevangen dat het magisch realisme was en we weten intussen allemaal hoe graag ik dat genre lees.
In Tita’s familie is het traditie dan de jongste dochter ongehuwd blijft en thuis blijft wonen om te zorgen voor de ouders. Helaas is Tita de jongste en wordt ze gedwongen om voor haar draak van een moeder te zorgen. Tot overmaat van de ramp had zij als eerste van haar zussen een jongeman die achter haar hand kwam vragen. Omdat hij niet met haar mocht trouwen omwille van de familietraditie, besloot hij dan maar met Tita’s oudere zus te trouwen, zodat hij toch nog dicht bij zijn échte geliefde kan zijn. Tita communiceert met haar Pedro via het eten dat ze klaar maakt, want ze heeft de unieke gave van haar emoties in het voedsel te verwerken zodat diegene die het eet, dezelfde gevoelens voelt. Soms loopt dat goed, andere keren ietsje minder.
Ik had al het een en het ander gehoord over magisch realisme uit Latijns-Amerika. Isabel Allende valt ook in die categorie en een aantal van haar boeken wist ik zeer te pruimen. Dit boek vond ik best wel ok op gebied van magisch realisme. Het is zeker niet het eerste boek dat ik lees waarbij gevoelens en voedsel worden gecombineerd. Het lijkt een beetje een klassieke combinatie te zijn en die combinatie werkt, dus waarom iets anders doen? Het unieke aan dit boek is dat het verhaal verteld wordt aan de hand van recepten. Jawel. In principe kan je die recepten perfect gebruiken in de keuken als je wil. Dus het is een beetje fictie en kookboek door elkaar, maar het werkt vreemdgenoeg perfect.
Het grote probleem dat ik had met dit boek was hetgeen ik het “Days of our Lives” gehalte noem. Het is een ware soap. Hij mag niet trouwen met haar, dus trouwt hij met de die, maar zit dan toch achter de rug van de ander te flikflooien met de zus,… Zelf ben ik niet zo’n fan van soaps en drama in het algemeen, dus op dat vlak vond ik het boek wat minder. Daarnaast vond ik dat het einde absoluut op niks sloeg. Ik heb al heel wat eindes gelezen: open eindes, gesloten eindes, happy endings, niet zo happy endings,… Maar dit einde, dit sloeg op niks. Het was volledig bij de haren getrokken en ik snap nog altijd niet dat de eindredacteur of de uitgever hierbij niet heeft ingegrepen. Want oh boy. Zelfs voor iemand als mij die niet vuil is van een rare plottwist of wat paranormale elementen hier en daar, was dit zelfs een brug te ver. Of twee bruggen misschien zelfs.
Dat einde heeft er eigenlijk voor gezorgd dat dit boek, dat ik over het algemeen wel ok vond, toch een bittere nasmaak heeft gekregen. Ik ga er niet aan terugdenken als: “Ah ja, dat boek met die gestoorde Mexicaanse familie,”, maar eerder als: “Ah ja, dat boek met dat einde dat absoluut op niks sloeg,”. Jammer eigenlijk, want op zich heb ik het boek graag gelezen.
Er zijn verschillende edities te vinden van dit boek. Er is een editie waarin je puur het verhaal hebt in doorlopende tekst. De doodgewone-boek-editie dus. En dan is er ook een editie die de recepten iets meer in de kijker zet en met illustraties werkt, wat zeker een meerwaarde geeft aan het boek. De kookboek-editie met andere woorden. Beiden zijn helaas niet meer verkrijgbaar (of zo lijkt het toch), maar je kan ze ongetwijfeld terugvinden in de plaatselijke bibliotheek.
Grappig, ik heb het net vorige week gelezen. Ik had er meer van verwacht en heb het uitgelezen omdat ik dat wilde , niet omdat het me nog boeide. Isabel Allende vond ik beter, althans de boeken die ik heb gelezen.
Ik had echt een hekel aan dit boek.
Ik lijk er maar niet in te slagen om een goed Zuid Amerikaans boek te lezen. 🙁
Dat boek staat ook al een tijdje naar me te staren vanuit de boekenkast. Ik ben precies blij ik je recensie gelezen heb want ik zou me ook wat bedrogen kunnen voelen door een goed boek met een stom einde. Misschien verhuist ie dan maar naar de rommelmarktdoos of naar het gratis boekenenhuisje dat ik in mijn voortuin wil zetten.
Ik heb een Engelse tweedehands editie gekregen van mijn papa omdat hij er veel goeds van gehoord had, maar ik vond het toch ook maar een vreemd boek, haha.