Cruel Beauty

Cruel BeautyIk heb al veel hervertellingen gelezen van De Schone en Het Beest. De ene al wat beter dan de andere. Cruel Beauty van Rosamund Hodge was zonder twijfel mijn minst favoriete hervertelling tot nu toe.

Nyx is zeventien wanneer ze op het punt staat te trouwen met de kwaadaardige demon die regeert over het land. Ze weet al haar hele leven lang dat die dag er zat aan te komen en haar vader heeft haar jarenlang onderwezen in de magische kunsten. Zo kan Nyx, eens ze getrouwd is met de demon, hem doden en het land bevrijden. Alleen had niemand er op gerekend dat de demon in kwestie wel eens een charmeoffensief zou kunnen beginnen.

Het was alsof de auteur een lijstje had genomen met dingen die zogenaamd werken binnen Young Adult en ze al die elementen dan maar in haar verhaal heeft geramd. Want dat verkoopt. Ah ja.

We hebben een hervertelling, we hebben insta love (twee keer zelfs), we hebben een love triangle (uiteraard), we hebben ZO VEEL teenage angst dat het niet meer schoon is, we hebben een hoofdpersonage dat uitverkoren is om het kwaad te bestrijden en natuurlijk hebben we ook uitvoerige vreemde lichamelijke beschrijvingen van de jongemannen in dit verhaal. Sorry, maar ik ben echt niet geïnteresseerd in hoe de nek of schouder van een demon eruit ziet, zelfs niet al is hij een adonis. Soit.

Het begin van het verhaal was best nog ok. Er werd een magisch systeem voorgesteld dat interessant klonk en de wereld had een Oud-Griekse invloed, wat ik wel wist te smaken. Het hoofdpersonage is niet het meest zachtaardige, tere wezentje op deze planeet en ze weet wat haar lot is, hoewel ze dat lot misschien niet helemaal omarmt. Maar dan begint het gezaag en het geklaag. Oh boy! Zo’n dikke honderdvijftig pagina’s aan een stuk gaat het over hoe haar papa haar nooit graag zag, want haar zus was zijn favoriet en hoe zij zelf een verbitterd hart heeft en bladibladiblah. Ad nauseam. Kind, we weten hoe het zit. Het leven is hard. Deal with it.

En dan heb ik het nog niet over het feit dat ze constant meedraait met de wind. Een personage zegt haar dat ze een ander personage moet doden? Dat wordt haar levensdoel. Een ander personage zegt dat hij verliefd is op haar? Dan is zij ook verliefd op hem en dat al nadat ze welgeteld tien minuten met hem heeft doorgebracht. Yup. Of wacht, het andere personage zegt dat HIJ verliefd is op haar? Awel, dan is zij ook verliefd op hem. Ze besluit zélf dat ze een personage toch maar niet gaat vermoorden, tot nog een ander personage haar zegt dat ze dat wel moet doen. Dan besluit zij dat ze dat personage toch maar moet vermoorden. Geweldige ruggengraat, die heldin van ons. Echt waar. Chapeau. Er werd tijdens deze honderdvijftig pagina’s meerdere keren de neiging om met dit boek te gooien onderdrukt.

Daarnaast had ik echt moeite met de auteur zelf die elementen van verschillende verhalen in dit boek heeft gestoken en dan zoiets had van: “Ha! En niemand zal ooit doorhebben dat dit element niet van mezelf komt,”. De zelfingenomenheid straalde er op bepaalde momenten vanaf. Dit boek was uiteindelijk een mengeling van Griekse mythologie, Dr. Jekyll en Mr. Hyde, Blauwbaard, Repelsteeltje en De Schone en Het Beest uiteraard. Ik had heel de tijd het gevoel dat de auteur wilde laten zien hoeveel ze wel niet kende en met die kennis te koop wilde lopen. Net daardoor liep het in mijn ogen volledig mis met het vertellen van dit verhaal. Het plot was zeer zeer zeer matig. Van zodra het tweede mannelijke personage werd voorgesteld wist ik hoe laat het was en dan had het boek ongeveer nog bwah… tweehonderdvijftig pagina’s te gaan.

Iedere aandachtige lezer weet hoe de vork aan de steel zit omdat het er vingerdik op ligt. Als de personages dan ook nog eens bijzonder “meh” zijn en er elementen worden geïntroduceerd die eigenlijk niet echt duidelijk worden verklaard, laat staan worden gebruikt (het hele magische systeem), maar alleen als deus ex machina worden gebruikt… Nope. Nope. Foute boel. Er zaten té veel elementen in dit boek en daardoor is het een rommeltje geworden en kon het me absoluut niet bekoren.

En dat voor een Schone en Het Beest hervertelling, potdekke. Normaal gezien geef ik die altijd een vier of een vijf. Oh well.

Toch benieuwd naar dit boek? Het is verkrijgbaar via onder andere Bol.com. Daar kan je de papieren versie kopen voor  €10,49 en een digitale versie voor €13,78.

EDIT // Ik heb trouwens een vermoeden dat Freud dit boek zeer interessant zou hebben gevonden, want volgens mij zegt het toch het één en het ander over de belevingswereld van de auteur. Just saying.

2 thoughts on “Cruel Beauty

  1. Je hebt me zeker overtuigd om dit boek niet te lezen, al heb ik me wel een kriek gelachen met de beschrijving van jouw frustraties 😀

  2. Maar allé, dat verbaast me zeg! Op Goodreads krijgt dit boek toch veel sterretjes. Nu betwijfel ik het toch sterk om het boek aan te kopen.

Comments are closed.