Die keer met de profiterollekes

We hadden nog wat eieren in de koelkast liggen die langzaam maar zeker hun vervaldatum tegemoet gingen. Dus besloot ik met die drie laatste eieren te experimenteren en soezendeeg te maken. Ik had het namelijk een paar weken geleden in mijn hoofd gehaald om profiterollekes te maken en als Kathleen iets in haar hoofd haalt… Sja.

Jullie lieten het al eerder weten toen ik vertelde dat ik met het idee speelde om profiterollekes te maken: soezendeeg is niet zo moeilijk als het lijkt. Vraag me niet waar ik het idee gehaald had dat dat iets is dat altijd mislukt, maar zo zat het in mijn hoofd. Gelukkig was er het Bakboek. Dames, heren, als je ooit een boek rond bakken in huis wil halen, dan is het dit boek wel. Er staan allerhande recepten in gaande van taarten en cakes tot koffiekoeken, wafels en uiteraard ook profiterollekes.

Het boek is opgedeeld per soort deeg en aan het begin van ieder hoofdstuk wordt uitgelegd hoe je dat specifiek soort deeg moet maken. Er staat iedere keer bij wat er allemaal kan mislopen, maar ook hoe je het kan oplossen. Het is min of meer alsof je een professioneel banketbakker naast je hebt staan die zegt: “doe nu dat, let daarop, dat kan fout lopen, maar doe nu dit,…”. Nog geen enkel recept dat ik uit dat boek heb geprobeerd is mislukt en ik ga ervan uit dat dat door die aanpak komt.

ProfiterollekesHet deeg zelf maken ging heel vlot en eens ze de oven in stonden, wist ik dat ik geduld moest hebben. Ik ben zo iemand die graag haar baksels ziet veranderen van vorm in de oven. Serieus. Ik vind dat eindeloos fascinerend hoe een loperig deeg opeens een volle cake kan worden of hoe hoopjes prut opeens krokante koekjes kunnen worden. Met andere woorden: ik trek regelmatig eens mijn oven open om te zien hoe het staat met mijn baksels. En blijkbaar mag je dat absoluut niet doen bij soezendeeg of de gebakjes storten dan helemaal in. Dus heb ik mijn keuken verlaten en heb ik een kwartier lang iets anders gedaan (namelijk een tussendoorkadootje open, maar meer daarover later).

Toen ik na een kwartier terug de keuken in liep, rook het er een beetje verbrand. Heel even dacht ik dat ik de profiterollekes had laten aanbakken. Een micro seconde of zo. Onze oven zijn temperatuur komt niet echt overeen met wat er op de knop staat. ‘t Is een beetje een uitslover die altijd harder wil gaan dan wat je hem vraagt. Soit. In het recept stond dat je de gebakjes nog vijf minuten in de oven moest laten staan met de ovendeur op een kier. Uiteraard moest ik toen even binnen loeren. Ze zagen er perfect uit, mijn profiterollekes. En gigantisch. Dat ook.

Het vullen van die profiterollekes bleek nog het moeilijkste te zijn. Want waarmee vul je dat eigenlijk? Wat had ik nog in huis? Ooit komt het goed met mijn voorbereidingen. Ooit. Echt waar. Ik vond nog wat slagroom, klopte die op en vulde een spuitzak met de opgeklopte slagroom. Eens ik aan het werk wilde gaan bleek dat het spuitmondje niet wilde meewerken en binnen de kortste keren hing het plafond van de keuken onder de slagroom (misschien lichtelijk overdreven). Dus sneed ik de profiterollekes gewoon doormidden, mepte wat slagroom op een deel, duwde het andere deel er bovenop en riep ik luidkeels: “Tadaaa!” om vervolgens zo’n profiterol in mijn mond te duwen. Het moet niet allemaal perfect zijn. Nah. En het smaakt toch allemaal hetzelfde.

Dus ja. Profiterollekes. Ik kan dat maken, zo blijkt. Vullen is een ander verhaal, maar dat zijn details. Up next: éclairs misschien? Maar dat wordt wel heel gevaarlijk als ik dat leer maken, want ik vind éclairs best wel lekker. Hmm… Eclairs.

Wat zijn zo dingen waarvan jij schrik hebt om ze te bakken? Een biscuit? Wafels? Profiterollekes? Wat houdt je tegen om het een keer te proberen? Ik sta alvast klaar om je aan te moedigen als je het probeert. #pompommekesdanske

19 thoughts on “Die keer met de profiterollekes

  1. Ik heb dat boek ook en ik wil al lang de chocoladetaart maken maar ik heb de moed nog niet gevonden 😉 Voorlopig is het enige wat ik uit dat boek maak het pizzadeeg! Dat is meer op mijn niveau 😉

  2. Diep respect voor alle dapperen die durven bakken! Wafels, cake, pannenkoeken, mijn vent moet het allemaal doen want ik durf er niet aan te beginnen. Bang dat ik zoiets simpels verpest. Enkel scones en broodpudding durf ik aan! Die profiterollekes van jou zien wel uit om vingers bij af te likken! Toch op naar de éclairs, zou ik zeggen…

  3. Bakken, laat maar komen, dat doe ik ook zo graag. Ik heb hier al enkele leuke kookboeken rond bakken staan, van zelf pizza’s maken tot scones, muffins, pancakes, enfin bakken dus. Je profiterolekes zien er om op te eten uit. En haha ik herken dat wel van dat ‘Ik ben zo iemand die graag haar baksels ziet veranderen van vorm in de oven.’ Geduld is toch zo’n schoon deugd hé (zei ze tegen zichzelf 😉 ).

  4. Ge moogt dat altijd ne keer bij mij ook komen maken. Ik heb ook een oven die zich graag uitslooft enzo :p Ons mama maakte ooit eclairs voor mijn verjaardag…. Wel, het smaakte goed en naar eclair. Het zag er alleen uit als een hoop drol :p

  5. Ik ben zelf niet zo’n bakker, maar mijn man doet af en toe een zeer verdienstelijke poging om taarten te bakken. Al kopen we meestal het deeg, want zelf maken ziet hij precies niet goed zitten. Man, die profiterollekes zien er lekker uit!!!

  6. Ik maakte ooit een keer soesjes. Zoveel werk! En toen ze eindelijk klaar waren, met hun chocolade mutsjes en slagroom vanbinnen, lustten mijn kids ze niet. Duh. Misschien moet ik het 10 jaar later toch nog maar eens proberen…

  7. Ik bak niet zo graag maar zou het soms wel eens willen proberen. Een cake ofzo. Maar ik heb een gasfornuis en heb zo het vermoeden dat dat niet goed gaat komen?

  8. Hmmm, die zien er goed uit! En inderdaad mooi bol, veel geduld gehad voor een eerste keer (ik had een tweede keer nodig om voldoende geduld te hebben 😉
    Wat ik (nog) niet aandurf, is rijsttaart. Dat lijkt mij zo moeilijk, waarschijnlijk omdat mijn moeder – die veel bakte – dat moeilijk vond. Maar eigenlijk heb ik het nog nooit effectief geprobeerd, dus wie weet is dat wel gewoon keigemakkelijk 🙂

  9. Nu heb ik al veel gebakken, maar profiterollekes, daar heb ik me nog niet aan durven wagen. Ze zien er goed én lekker uit! Misschien heb je nu de bakmicrobe te pakken en staat er elke week een recept uit het boek op het menu? 🙂

  10. Een cake en koekjes bakken lukt nog net, maar van die ingewikkelde dingen als profiterollekes of biscuits daar waag ik me niet aan.. Hoewel het misschien inderdaad net zoals bij jou een idee in mijn hoofd is en het misschien nog wel meevalt 🙂

  11. Neenee, je moet dat anders omschrijven. Dat vullen is helemaal geen probleem voor jou – je besloot gewoon halverwege de bereiding dat je zin had om een nieuwe rage te starten. Na de cupcakes, popcakes en whoopies zijn nu de profiterol-macarons aan de beurt. 😉

Comments are closed.