Station Eleven

Station Eleven kocht ik ergens vorig jaar nadat ik er zoveel mensen op YouTube laaiend enthousiast had over vertellen. Het stond al die tijd hoog op mijn te-lezen-lijst, maar mijn aandacht werd iedere keer afgeleid door een nieuw boek. Zo gaat dat dan. Tot ik een paar weken geleden besloot om er mijn tanden in te zetten. Soms vraag ik me toch af waarom ik bepaalde boeken zo lang ongelezen laat rondslingeren. Ahum.

Tijdens een voorstelling van King Lear krijgt de bekende acteur Arthur Leander een hartaanval. Een man uit het publiek probeert nog om hem te reanimeren, maar alle hulp komt te laat. Nog diezelfde avond wordt duidelijk dat de Georgia Flu dodelijker is dan verwacht werd. Iedereen die ermee in aanraking komt sterft binnen de achtenveertig uren. Een paar decennia na het uitbreken van de Georgia Flu trekken een groep overlevende acteurs en muzikanten van gemeenschap naar gemeenschap om Shakespeare op te voeren en muziek te spelen. Kirsten, die tijdens de voorstelling van King Lear een klein rolletje speelde als kindactrice, maakt deel uit van deze Traveling Symphony.

Dit boek valt helemaal onder de noemer “speculatieve fictie”. Daarin is de belangrijkste vraag “wat als”? Wat als 99% van de mensheid sterft door een griepvirus? Wat als je overleeft? Wat als je een hele wereld opnieuw moet opbouwen? Wat als alles waar je op rekende (geneesmiddelen, elektriciteit, stromend water,…) opeens wegvalt? Zelf vind ik dat een zeer interessante insteek voor fictie. Het zorgt ervoor dat je even stil staat bij wat je nu hebt, hoe onze maatschappij nu draait en welke zaken we vaak vanzelfsprekend vinden.

En goed, ik geef toe, meestal als ik speculatieve fictie of dystopische fictie lees, dan komt daar een bepaalde vijand bij kijken: zombies, aliens,… Het is dan meestal mens versus vijand. In dit boek is er geen sprake van een vijand. In dit boek is het mensen versus mens, want laten we eerlijk zijn, mensen kunnen ook behoorlijk enge vijanden zijn. Mandel laat langs de ene kant de mooie kant zien van de overlevenden. Ze vormen nieuwe gemeenschappen, proberen de draad op te pikken en verder te gaan met hun leven. Langs de andere kant is er ook dat donkere kantje van de mens. De honger naar macht die sommige mensen drijft. Het goedpraten van bepaalde zaken die in onze huidige maatschappij nooit door de beugel zouden kunnen. Net dat donker kantje zorgt ervoor dat dit boek met momenten behoorlijk spannend en zelfs angstaanjagend wordt.

Doorheen het boek speel Arthur Leander een belangrijke rol. Je volgt een aantal personages die met hem te maken hebben: Kirsten die als klein meisje samen met hem op de planken stond in King Lear, zijn ex-vrouw Miranda, de man die hem probeerde te reanimeren, de beste kameraad van Arthur,… Door allerhande flashbacks naar de pre-griep periode krijg je een duidelijk beeld van zijn leven, maar ook van de levens van de andere personages. Alles komt op het einde mooi samen en dat zorgt voor een fijne climax. We weten intussen allemaal dat ik het zéér op prijs weet te stellen als een boek met verschillende personages en verhaallijnen uiteindelijk samenkomt tot een mooi geheel. Daardoor wist ik dit boek nog meer te appreciëren.

Soit. Wie zich een keer wil wagen aan een light versie van science fiction, dan is dit zeker de moeite. Het heeft een hele hoop boeiende personages, een onverklaarbare ziekte en een paar doorgeslagen mensen. Mandel heeft een heel mooi evenwicht gevonden tussen ontwikkeling van haar personages en actie. Daardoor laat het boek je niet los eens je er in begonnen bent.

Het boek is al een hele tijd verkrijgbaar in het Nederlands onder de titel Station Elf. Je kan het vinden in de plaatselijke bibliotheek, de betere boekhandel of online bij Bol. Daar kost de papieren versie voor €21,99 en de digitale versie voor €14,99.