A Court of Mist and Fury

A Court of Mist and Fury

Vorig jaar las ik in één ruk A Court of Thorns and Roses uit. Dat boek was meteen een schot in de roos. Van zodra ik het vervolg, A Court of Mist and Fury, kon pre-orderen op mijn Kindle deed ik dat ook en begin mei kon ik er dan eindelijk in beginnen lezen. En mijn goede god. Ik was serieus onder de indruk van dit geweldige staaltje fictie.

Het boek pikt de draad terug op van het verhaal enkele maanden na de gebeurtenissen Under The Mountain. Feyre is niet meer zichzelf. Iedere nacht heeft ze nachtmerries van wat er toen is gebeurd en haar relatie met Tamlin is niet meer wat het ooit was. Hij laat haar nooit naar buiten gaan en is zeer beschermend. En dan is er natuurlijk ook nog de overeenkomst die ze sloot met Rhysand. Eén week per maand zou ze bij hem gaan wonen in het Night Court. Wanneer hij haar voor het eerst komt halen, blijkt haar tijd die ze even alleen kan doorbrengen, weg van Spring Court een verademing. Al snel leert ze dat Tamlin haar beschermt omdat zij een belangrijk wapen is geworden dat kan ingeschakeld worden in de komende oorlog. Dat terwijl Rhys net wil dat ze haar krachten leert kennen en leert gebruiken.

Ik had bepaalde verwachtingen toen ik aan dit boek begon. Het is per slot van rekening Young Adult en hoewel ik boeken voor die leeftijdscategorie ontzettend graag lees, heb ik er af en toe ook wel eens problemen mee. Daarom dat ik regelmatig afwissel tussen Young Adult, volwassen boeken en soms zelfs gewoon ook kinderboeken. Zo hebben boeken voor iedere doelgroep wel hun voor- en nadelen. Eén van de nadelen van Young Adult is dat ze na een tijdje allemaal nogal op elkaar beginnen lijken en daardoor bijzonder voorspelbaar worden. Dit boek bleek alles behalve je standaard Young Adult boek te zijn.

Ik herinner me dat Rhysand op het einde van het eerste boek zijn opwachting maakte en dat ik ervan uit ging dat hij een belangrijke rol zou spelen in het tweede deel. Daar had ik het juist. Alleen had ik een driehoeksverhouding verwacht tussen Tamlin, Feyre en Rhys en een soort van Persephone-twist, maar niets bleek minder waar. De driehoeksverhouding, één van die supervoorspelbare elementen uit Young Adult, bleek er niet te komen. Feyre maakte in dit boek een keuze en bleef bij haar keuze. Dat waren al serieuze punten voor Sarah J. Maas en dit boek, want ik mis vrouwelijke hoofdpersonages in YA die een keuze maken en daar ook bij blijven, al is het misschien niet de populairste keuze.

Daarnaast schrokken Sarah J. Maas én haar uitgever er ook niet van terug om stomende seksscènes in het boek te laten. Wie YA leest, weet dat stomende seksscènes niet aan de orde zijn voor deze leeftijdsgroep en dat terwijl dat net de leeftijdsgroep is waarin experimenteren met seks en seksualiteit een grote rol speelt. Er komt zeker wel seks aan bod in YA, maar subtiel. Voor de stomende scènes moet je eerder naar New Adult grijpen. Meestal wordt er binnen YA wel vaag naar verwezen in twee zinnen. “Hij nam haar liefkozend in haar armen en verdronk in haar warme, bruine ogen,”. Zo van die onzin. En daar blijft het bij. Dit boek doet duidelijk niet mee aan die trend en zelf vond ik dat een hele opluchting. Deze scènes pasten in het boek. Ze hadden niet zozeer een meerwaarde, maar ze pasten er wel in. Dus chapeau vooral voor de uitgever om de keuze te maken om die scènes er in te laten. Echt waar. Ik hoop dat andere schrijvers en uitgevers in de YA wereld nu ook wat vaker de keuze zullen maken om zulke scènes toe te laten als het past binnen het verhaal.

En het boek heeft nog wel wat elementen die het volwassener maakt dan de gemiddelde Young Adult. De manier waarop het geschreven is, is er zeker eentje. Sarah J. Maas haar schrijfstijl en vertelstijl zijn ontzettend meeslepend en complexer dan wat je normaal gezien tegenkomt binnen YA. Haar personages zijn duidelijker uitgewerkt en zelfs de kleinere personages, krijgen een duidelijk achtergrondverhaal. Daardoor voelen alle personages in dit boek écht aan en sommigen begonnen zelfs als oude vrienden aan te voelen voor mij. Het verhaal draait niet alleen om de romantiek, maar ook om vriendschap en die vriendschappen worden heel mooi gebracht zonder in cliché’s te vervallen. Helaas zijn binnen YA de twee of drie hoofdpersonages vrij goed uitgewerkt, maar zijn de kleinere personages nogal twee dimensionaal waardoor je nooit een band met hen krijgt.

Dan is er nog de hele wereld die Sarah J. Maas opbouwt in dit boek. In het vorige boek leerde je het Feeënrijk en de rest van de wereld al een beetje kennen. Het grootste deel van A Court of Thorns and Roses speelde zich af in Spring Court en natuurlijk ook Under The Mountain, maar in dit deel ontdek je ook Night Court, Summer Court en leer je ook meer over de mensenwereld. Je leert ook steeds meer over de geschiedenis van Prythian en waarom er een zware oorlog op komst is tussen de feeën en de mensen.

Al die elementen: de personages, de geschiedenis, de wereld, de romantiek, het avontuur, de magie, de vreemde wezens, het geweld,… Al die elementen vormen een consistent geheel. Het klopt. Al die elementen samen zorgden ervoor dat ik een boek van meer dan zeshonderd pagina’s uitlas op nog geen twee weken tijd en we weten intussen allemaal dat boeken van meer dan vierhonderd pagina’s uitlezen niet bepaald mijn sterkste kant is. Het las vlot en ik had zoveel moeite om het opzij ze leggen. De laatste 35% van het boek heb ik letterlijk in één ruk uitgelezen. Al die elementen zorgden voor een tweede deel in een reeks dat NOG beter was als het eerste deel en dat kom je helaas niet vaak tegen. Al die elementen zorgden ervoor dat ik een vermoeden heb dat dit boek het een en het ander gaat veranderen binnen YA. Sarah J. Maas heeft laten zien wat er mogelijk is en het zou stom zijn van andere YA auteurs om achter te blijven.

En al die elementen zorgen ervoor dat ik reikhalzend uitkijk naar het derde deel in deze reeks. Als deel twee beter was dan deel één, wat ook al een razend sterk boek was, wat gaat deel drie dan wel niet geven?! Als ik het goed heb, verschijnt het vervolgens ergens begin mei volgend jaar. En uuugh… Ik kan zo lang écht niet wachten, maar ik zal wel moeten. Intussen ga ik nog wat boeken proberen te lezen, maar die stellen even niet veel voor in vergelijking met dit pareltje.

A Court of Mist and Fury is nog niet verschenen in het Nederlands. Daarvoor moet je wachten tot midden juli. Het zal Hof van Mist en Woede noemen. Maar het eerste deel in deze reeks kan je wél al lezen in het Nederlands. Dat heet Hof van Doorns en Rozen. De papieren versie kost € 19,99 en de digitale versie kost je €12,99. Intussen kan je wel terecht bij onder andere Bol voor de Engelse versie van dit boek. De papieren versie kost er €10,49 en de digitale versie €10,15.

2 thoughts on “A Court of Mist and Fury

  1. Leuke tip! Zelf lees ik ook wel graag eens young adult maar van deze reeks had ik nog niet gehoord.

Comments are closed.