Asking for it

Asking for itVorig jaar las ik Only Ever Yours van Louise O’Neill en was daar serieus door aangedaan. Rond de tijd dat ik dat boek las, werd haar tweede boek Asking for it gepubliceerd. Hoewel ik het maar al te graag wilde lezen, wist ik dat ik nog even moest bekomen van dat eerste boek voor ik mijn tanden kon zetten in haar tweede boek. Dat beloofde ook weer stevig aan te komen.

Het is het begin van de zomer en Ierland wordt geteisterd door een hittegolf. Emma is achttien, knap, vol van zelfvertrouwen en geniet van het leven en al de aandacht die ze krijgt. Op een avond trekken zij en haar vriendinnen naar een feestje van een klasgenoot. Ze drinkt, ze danst, ze lacht, ze neemt wat pillen en ze flirt erop los. De volgende ochtend wordt ze wakker op de grond bij de voordeur van haar ouderlijke huis. Ze herinnert zich niets meer van wat er de vorige nacht is gebeurd. De volgende dag wordt ze geconfronteerd met zeer gedetailleerde foto’s die alle blauwe plekken die ze over haar hele lichaam terug vindt verklaren.

Het is een verhaal dat door merg en been gaat. En dit is uiteindelijk fictie, maar er zijn zoveel meisjes in de hele wereld die dit echt hebben meegemaakt of meemaken. De afgunst, de schaamte, de scheldwoorden,… Als je daarbij af en toe stilstaat terwijl je dit boek leest, dan breekt je hart al snel in duizend stukken. Of dat was alleszins bij mij het geval. Hoewel het fictie is, voelt dit verhaal zo rauw aan dat het bijna niet anders kan dan echt te zijn.

De auteur heeft ervoor gekozen om van Emma een zeer onaangenaam personage te maken. Zo’n personage dat je wil vastpakken bij de schouders en eens goed door elkaar wil schudden. En uiteraard opent dat de deur voor de discussie “heeft ze het zichzelf aangedaan?” of zoals de Engelse ondertitel “What did she expect?”. Als het een lief, vriendelijk meisje was die toevallig op de verkeerde moment op de verkeerde plaats was, dan gaan minder lezers zichzelf die vraag stellen. Het was knap om te zien dat O’Neill niet die route kiest.

En by the way, het antwoord op dit vraag is voor mij trouwens een volmondige “nee”. Niemand zou dit mogen meemaken. Niemand. Het maakt niet uit of je een lief, vriendelijk meisje bent of een meisje dat denkt dat ze het middelpunt van het universum is, een meisje dat ervoor kiest om een kort rokje te dragen of een meisje dat ervoor kiest om een dikke trui te dragen. Niemand zou dit mogen meemaken. Punt.

Soit. Louise O’Neill is een straffe madame om boeken als Only Ever Yours en Asking for it te schrijven en daarmee bepaalde zaken die misgaan in onze maatschappij in de kijker te zetten. Ze kiest niet voor de luchtige, fluffy boeken die ze ongetwijfeld ook geweldig zou schrijven. Ze kiest ervoor om te schrijven over onderwerpen die nog altijd taboe zijn ook al gebeuren ze iedere dag en ik vind dat bijzonder bewonderenswaardig. Ik weet niet meteen wanneer haar volgende boek uitkomt, maar ik ga dat gegarandeerd ook lezen. Hoewel haar boeken hard aankomen en me altijd gebroken achterlaten, vind ik het een must om te blijven lezen over die onderwerpen die vaak nog taboe zijn.

Dus ja, Asking for it is net als haar vorige boek een dikke dikke dikke aanrader. Zet je wel schrap, want het komt aan, maar iedereen zou dit boek verplicht moeten lezen. Jong, oud, mannelijk, vrouwelijk. Maakt niet uit.

Voor zover ik weet is Asking for it enkel uitgegeven in het Engels, maar natuurlijk kan je het boek kopen via Bol en aanverwanten. Je kan via Bol de papieren versie kopen voor €9,99 (de cover is helaas wel niet zo geweldig als die van de hardback) en de digitale versie kost momenteel €4,49. Ik hoop dat haar boeken op termijn ook vertaald worden naar het Nederlands.

2 thoughts on “Asking for it

Comments are closed.