Gelezen

The Miniaturist

The Miniaturist - Jessie BurtonToen The Miniaturist van Jessie Burton enkele jaren geleden verscheen, wist ik meteen dat ik dit boek wilde lezen. Zelf woonde ik een vijftal maanden in Amsterdam en tijdens mijn verblijf daar, ging ik regelmatig naar het Rijksmuseum waar ik dan minutenlang met open mond staarde naar de prachtige poppenhuizen. Een boek over één van die poppenhuizen? Count me in.

Petronella is achttien in 1686 wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de rijke koopman Johannes Brandt. Bij haar aankomst in het geweldige herenhuis aan de gracht in Amsterdam wordt ze ontvangen door de ongehuwde zus van Johannes, Maren, zijn zwarte bediende Otto en het dienstmeisje Cornella. Met hen zal ze lief en leed delen in het prachtige pand. Van Johannes zelf krijgt ze een poppenhuis dat hun eigen huis voorstelt als huwelijkskado. Het poppenhuis heeft dezelfde indeling en dezelfde kamers als het echte huis. Ze schakelt een miniaturist in om meubels en aanverwanten op schaal te maken, maar al gauw begint ze extra miniaturen te ontvangen die ze niet heeft aangevraagd, maar die de toekomst wel lijken te voorspellen. En die toekomst is niet altijd even rooskleurig.

De meningen rond dit boek zijn heel verdeeld. Heel veel mensen vinden het een fijn boek, heel veel andere mensen vonden het maar niets. Het is zo’n boek dat je ofwel heel fijn vindt ofwel maar niets vindt, zo lijkt het wel. Ik sluit me aan bij de eerste groep mensen, want ik heb er eigenlijk ontzettend van genoten. Voor mij was het moeilijk om dit boek opzij te leggen. Ik wilde heel de tijd weten wat het volgende zou zijn dat Petronella zou ontvangen en uiteraard was ik ook benieuwd hoe de miniaturist de toekomst kon voorspellen.

Op die laatste vraag krijg je als lezer nooit echt een antwoord (spoiler alert) en dat was een van de dingen die ik behoorlijk jammer vond. Het speelt zo’n belangrijke rol in dit verhaal, maar dan komt er geen verklaring voor of enkel een heel heel vage verklaring. Dat terwijl er in de rest van het verhaal zoveel moeite is gekropen. Ik ga ervan uit dat om zo’n historische roman te schrijven, je best wel wat research en denkwerk moet verrichten om het te laten kloppen. Waarom dan niet wat extra tijd nemen om ook een verklaring te verzinnen voor de unieke gaven van de miniaturist? Dat vond ik ontzettend jammer aan dit boek.

Maar voor de rest was het een onderhoudend boek waar ik door ben gevlogen. De personages misten wat diepgang, maar ze waren herkenbaar genoeg. Zelf vond ik het interessant om zaken te leren over het huishouden in zo’n grachtenhuis. Het feit dat er twee keukens waren (say whut?), de maaltijden die Cornella klaarmaakte,… Dat zijn details die vaak uit historische romans worden weggelaten en ik vind het net interessant om meer te weten te komen hoe ‘gewone’ mensen leefden, echt leefden, lang lang geleden. Daarnaast maakte de spanning in het boek dat ik wilde verder lezen. Niet alleen wilde ik weten wie of wat de miniaturist was, maar ook wat er zou gebeuren met Johannes en met de suiker natuurlijk.

Ik snap waarom niet iedereen laaiend enthousiast is over dit boek, maar ik heb het graag gelezen. Het deed me terug meer en meer goesting krijgen in historische romans. Vroeger verslond ik die, maar tegenwoordig grijp ik er minder snel naar. Misschien moet ik er toch terug wat vaker werk van maken, want het smaakt toch serieus naar meer.

In het Nederlands heet het boek Het Huis aan de Gouden Bocht. Ik weet niet of het boek nog verkrijgbaar is in de boekhandel, maar je kan het ongetwijfeld vinden in de plaatselijke bib of online bestellen via Bol. Daar kost de papieren versie €10 en de digitale versie kost €7,99.

You Might Also Like

  • Evi

    Dat boek heb ik een tijdje terug gelezen en ik vond het eigenlijk geen topper. Ik had er best wel hoge verwachtingen van maar die werden niet allemaal ingevuld. Maar het is inderdaad wel een onderhoudend boek dat vlot leest.

  • Henriette

    Ik had er toch moeite mee om erdoorheen te komen.

  • Pin It on Pinterest