Ik kan me twee bezoeken aan de Efteling nog levendig herinneren. Eéntje was met mijn meter waarbij ik zeiknat werd in de Pirana. Het andere was toen ik heel klein was en een trauma opliep in die piratenboot die heen en weer slingert. Vorige week vierde ik oudejaarsavond in de Efteling en dat bezoekje zal er ook eentje zijn dat ik me nog héél lang herinner.
Stiekem ben ik voorstander van op gekke dagen (ook wel bekend als feestdagen) naar anders drukke plekken te gaan. Er was een periode dat ik steevast iedere eerste dag van het nieuwe jaar terug te vinden was in een filmzaal, omdat het dan lekker rustig was. En blijkbaar is het net zo bij pretparken. Toen we toekwamen in Kaatsheuvel op de laatste dag van 2016, was er nauwelijks volk, waardoor we nauwelijks moesten aanschuiven voor de attracties. Ideaal!
Pro tip: Voor je vertrekt kan je best als de Efteling app downloaden op je smartphone. Dankzij die app kan je zien hoe lang de wachtrijen zijn bij welke attractie of welke attracties eventueel gesloten zijn. Handig.
Uiteraard maakten we eerst een wandeling door het sprookjesbos, want zo hoort dat nu eenmaal als je naar de Efteling gaat. Het is grappig om door een park als de Efteling te gaan als volwassene. Als kind kijk je je ogen uit naar al die sprookjes en kleurrijke personages die er tot leven komen. Als volwassene ga je meer op de details letten of dat deden wij alleszins. De ijspegels en de oorwarmers van Langnek, de barst in een muur die opgevuld was met glitter, de verstopte grapjes in de restaurants,… Het maakte het park helemaal af en die details zorgden zelfs voor een stel volwassenen voor een magische ervaring. Toen er opeens een paar sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelden toen we bij het huisje van Vrouw Holle stonden, wisten we niet helemaal zeker of het nu écht een beetje sneeuwde of het de magie van de Efteling was. We zijn er nu, een dikke week later, eigenlijk nog altijd niet helemaal uit.
Na de wandeling wilden we graag even opwarmen, want hoewel we twee paar sokken aan hadden, waren onze voeten aan het bevriezen. Er zijn verschillende binnenattracties in de Efteling, maar wij kozen uiteraard voor Vogelrok. Die attractie had ik nog nooit gedaan en rollercoasters in het donker zijn altijd de max. We hadden verwacht dat er voor een binnenattractie meer volk zou staan, want er waren ongetwijfeld nog mensen met bevroren voeten, maar nope… We konden meteen een karretje inspringen en raceten door het donker langs een paar enge vogels. Ik weet niet wat het is met rollercoasters in het donker, maar ze bezorgen me steevast de slappe lach. We zijn meerdere keren in Vogelrok geweest en iedere keer moest ik op het einde van de rit tranen van het lachen wegvegen.
De topattractie voor mij was toch wel Baron 1898. Ik ben geen fan van attracties waarbij je loodrecht naar omhoog wordt getrokken om vervolgens loodrecht naar beneden te vallen, maar een goede drop gevolgd door wat loopings, daar zeg ik geen “nee” tegen. We konden via de single rider lijn aansluiten bij een groep die net vertrok. Echt. Single rider lijnen zijn zo hard de moeite. Ik kwam tussen een jongeman en Het Vriendje te zitten en ik vrees dat hun oren nog altijd aan het fluiten zijn na al mijn gegil. Kijk, er zijn maar weinig momenten in je leven waarop je écht mag en kan gillen. Als je dan toch toevallig op een rollercoaster zit, dan is het de uitgelezen moment om je keel eens open te zetten en in scream queen modus te gaan, toch?
Omdat er zo weinig volk was, vroegen de medewerkers toen onze kar terug bij het vertrekpunt aankwam of we nog een keertje wilden. Awel ja. Waarom nu niet? Opnieuw brulde ik het hele park bij elkaar. Dat spreekt voor zich. Opnieuw scheurden er een trommelvlies of twee bij de heren die langs mij zaten. Toen we even later terug met ons beide voeten op de grond stonden, merkte ik dat ik misschien mijn stem kapot had gegild. Heel misschien. Zo een beetje. Maar details. Allemaal details.
Rond 18u sloot het park voor de mensen met een gewoon ticket. Vanaf 19u zou het park opnieuw de deuren openen voor de mensen met een Oud & Nieuw ticket. We kregen een blauw bandje waardoor we wisten dat we om middernacht aan de Siervijver naar het vuurwerk konden kijken. Aan het bandje zaten ook twee knoopjes die goed waren voor twee consumpties. Doorheen het park stonden tentjes waar je met die knoopjes een glas bubbels of een oliebol kon krijgen (Beste. Nederlandse traditie. OOIT). En er was heel wat meer bedrijvigheid dan doorheen de dag. Er was meer volk, maar er waren ook extra optredens van bands met klinkende namen als Zang&Gelukkig. Bij de vreugdevuren werd er gezongen, gedronken en zelfs een beetje gedanst. En de wachtrijen bij de attracties werden een stuk langer.
We besloten het wat rustiger aan te doen en zochten vooral de warmte op. Dat bracht ons onder andere bij Villa Volta, Droomvlucht, maar ook bij Polles Keuken. We trotseerden nog één keer de kou voor een voorstelling van Ravelijn. Ridders! Paarden! Vuurspuwende draken! En vooral een decor om u tegen te zeggen. Achteraf kwamen we in een van de souvenierwinkels het boek tegen waarin het verhaal van de show uitgebreider werd verteld. Ik had het bijna meegenomen, want het boek was geschreven door niemand minder dan Paul Van Loon himself, maar ik kon me nét inhouden. Het scheelde echt niet veel of ik was het nieuwe jaar gestart met alweer een aankoop van een boek. Oeps.
Rond kwart voor twaalf scoorden we nog snel een glas bubbels en gingen op een brug aan de Siervijver staan, waar we uiteindelijk 2016 uitzwaaiden. En toen volgde er een episch vuurwerkspektakel. Ik ben zot van vuurwerk. Ik kom er niet bij in de buurt want het is een te gevaarlijk goedje, maar ik kijk er zo ontzettend graag naar. Toen ik nog bij mijn ouders woonde, hing ik iedere 31ste december uit het badkamerraam om te kijken naar al het vuurwerk dat in de verte boven Leuven werd afgestoken. Nu werd het dus aan de andere kant van de vijver afgestoken en keek ik er met open mond naar. Dat de Efteling een spektakel kon opvoeren, dat hadden we eerder op de dag nog gezien bij het licht- en waterspektakel aan de vijver, maar het vuurwerk overtrof mijn stoutste verwachtingen.
Omdat we een aantal attracties niet konden doen op de laatste dag van 2016, trokken we de volgende dag opnieuw naar het park. Kwestie van het nieuwe jaar goed te starten. Ons hoofddoel was om Joris en de Draak te doen, een houten rollercoaster. Dat zijn altijd de beste rollercoasters, maar helaas was die gesloten omwille van de weersomstandigheden. Het vroor. Het kraakte. Ik kan erin komen dat dat inderdaad geen ideale omstandigheden zijn om een rollercoaster draaiende te houden. Een aantal andere attracties, waaronder ook mij geliefde Baron, waren ook omwille van de vrieskoud gesloten. En de waterattracties waren uiteraard dicht, want niemand wil tijdens een uitje naar een pretpark in de winter onderkoeld raken.
Uiteindelijk besloten we dan maar dat het de hoogste tijd was om me over mijn trauma met de schommelboot Halve Maen te zetten. Onder het motto: trauma’s overwinnen in het nieuwe jaar. Als je de Baron aankan, dan kan je potdekke ook een schommelboot aan. Er was zelfs een meisje van een jaar of vijf, zes dat bij haar papa en zusjes smeekte om helemaal bovenin te mogen zitten. Dus als zij dat kon, ik ook. Die kleine meid hield zich trouwens bijzonder sterk en genoot van de rit. Uiteindelijk bleek het een leuke attractie te zijn, waar je als kind trauma’s kan aan overhouden, maar waar je als volwassene vooral koude wangen en oren aan overhoudt.
Dus ja, het nieuwe jaar werd in schoonheid ingezet. Met bubbels, bollen en Holle Bolle Gijs. En met voeten als ijsklontjes, dat ook, maar details. Allemaal details. En we zullen nog eens moeten teruggaan, want we moeten samen met Joris nog een draak verslaan. Of twee.
*Dit is een gesponsord bericht met dank aan de Efteling. Zij nodigden ons uit om Oud & Nieuw bij hen te vieren.
Oooh geweldig toch, de Efteling! Het sprookjesbos blijft magisch en ook in Villa Volta gaan wij elke keer weer.
Ik ben zelf niet zo’n held in rollercoasters, Joris en De Draak (een aanrader!) vond ik al zottekes genoeg. Dus dat jij tweemaal in de Baron 1898 bent geweest, sjiek hoor.
Helaas ben ik nog nooit in de Efteking geweest, wat toch wel een zonde is voor een sprookjesliefhebber als ik. Ooit eens, misschien met mijn metekindje! Ziet er allesinds heel leuk en magisch uit!
Fijn 2017, trouwens!
Die oliebollen met oudjaar, waarom is dat geen traditie bij ons?!
En eigenlijk wel een tof idee, gaan doordoen in een pretpark.
Dat moet een magische overgang van oud naar nieuw zijn geweest! Het lijkt me geweldig te zijn om op zo een moment in de Efteling te zijn. Absoluut eentje om te onthouden voor wanneer Tuur wat ouder is en er ook van kan genieten 🙂
Scream queen modus?!? Mwahahahaha, zalig!!!
De Efteling is en blijft een van mijn all time favourites. Vooral de Baron en Joris en de draak zijn super! En de bobslee. En de boot. En de 3d-cinema. Oh, en de python ook. En de snacks uit de muur… 🙂
Als kind gingen we dankzij een abonnement bij de Zoo tweemaal per jaar naar de Efteling met vrienden. Daar heb ik super leuke herinneringen aan. Ik heb de Efteling echter nog nooit ‘s nachts of met sneeuw meegemaakt en beide lijken me een geweldige manier om dit pretpark te beleven. Toen we in het najaar gingen hadden we vorig jaar wel heel veel geluk met de wachtrijen. Vaak waren die er zelfs helemaal niet. Jammer genoeg was er wel veel volk in het sprookjesbos want dan ben ik niet snel geneigd om zulke leuke foto’s te maken als die van jou. Oh en Vogelrok vind ik superleuk daar moet ik ook steeds door lachen. De Baron laat ik dan weer aan me voorbij gaan. Mijn lichaam zit nu al vrij bizar in elkaar dus zo’n snelle val brengt het waarschijnlijk helemaal in de war. 🙂
Leuk joh! Het was nog nooit in me opgekomen om nieuwjaar in de Efteling te vieren en wat ziet het er ook nog eens mooi uit! Hopelijk houd ik het komend jaar ook nog in gedachten, dat lijkt me zeker eens leuk. 🙂
Zo fijn om daar als volwassene nog eens naartoe te gaan, hé? Ik vond het iets minder magisch dan ik het me herinner als kind, maar wel nog altijd plezant. De waterattracties vind ik meestal de leukste (in de zomer dan toch).
[…] je dat je ook Oud en Nieuw in de Efteling kan vieren? Zij was er vorig jaar bij en schreef zo’n heerlijk verslag dat ik dat ooit ook zelf eens wil […]