Vijfentachtig

De deur van de treincoupé ging open en de conducteur verscheen. Meteen greep ik in mijn handtas naar mijn abonnement. Het is iets instinctiefs dat ik doe als ik iemand zie in een NMBS outfit.

De man kwam naast mij staan en ik overhandigde hem het kaartje dat mij de toestemming gaf om op deze trein te zitten. Hij hield het tegen zijn scanner en zei: “Vijfentachtig,”.

Eerst begreep ik niet helemaal wat hij bedoelde, maar gelukkig verduidelijkte hij het meteen: “Goed jaar,”.
Hij knipoogde en gaf me mijn abonnement terug.

“Zeer goed jaar,” grinnikte ik terwijl ik het kaartje wegstak.

De conducteur zette zijn tocht verder door de trein en ik staarde grijnzend uit het raam naar het voorbijrazende landschap.

Conducteurs. Ze kunnen je treinreis helemaal maken of kraken. Gisteren was het het eerste.

15 thoughts on “Vijfentachtig

  1. Zeer goed jaar :). Conducteur die smorgens overenthousiast zijn of zich zeer origineel verontschuldigen voor vertragingen kunnen ook altijd een lach op mijn gezicht toveren 🙂

    • Ja! Of van die conducteurs die via de intercom iedereen een prettige dag of een prettig weekend wensen. Dat kan mij echt blij maken.

  2. Jaja, zo’n conducteur met een goede humeur heeft een heel aantstekelijk effect. Van zo’n kleine ontmoetingen kan ik helemaal gelukkig worden.

  3. Een glimlach kan ver doorgaan, een soort dopplereffect. Dit soort gebaren geven de conducteur zelf een glimlach, jou, etc, etc. Wel heerlijk omdat zo mee te maken.

  4. Haha, zo waar. Ik had laatst zo’n machtsgeile kaartjesknipper, die kikt op het hooghartig en denegrerend te doen. Ik kan wel zeggen dat ik daar niet zo goed gezind van werd.

  5. 85 is dan ook gewoon een goed jaar ;). Ik zat eens een potje platte kaas te eten op de trein tot de treinbegeleider kwam controleren en zei ‘laat het smaken’. Kleine geluksmomentje die je treinreis een stuk aangenamer maken. 🙂

Comments are closed.