Ode aan de winkeljuffrouw van de Carrefour

Er zijn zo van die avonden dat je thuiskomt van je werk, dat je hoofd op barsten staat door een aantal monstervergaderingen en dat je partner nog op z’n werk de laatste hand aan het leggen is aan een PowerPoint presentatie. Die avonden zijn eerder uitzonderlijk hier ten huize Verbeelding, maar wat wij dan doen is naar de plaatselijke Carrefour gaan en twee niet-diepvries-pizza’s kopen.

Ik schreef dit bericht een tijdje geleden, maar publiceerde het blijkbaar nooit. Oude drafts zijn ideaal om vanonder het stof te halen tijdens die 40 Dagen Bloggen. En de winkeljuffrouw in kwestie stond vandaag weer aan de kassa en ze is gewoon de max. Vandaar dat ik aan dit schrijfsel moest denken. Deze post had normaal gezien ergens rond Sinterklaas moeten verschijnen.

Afgelopen dinsdag hadden we prijs. Ik zat tijdelijk vast op de trein naar huis omdat een aantal jongeren hadden besloten zonder geldig vervoersbewijs op de trein te springen. De conducteur liet daardoor de trein een kwartier stilstaan op een tussenstation terwijl de politie erbij werd gehaald. Alsof het kwartier wachten op mijn trein die ochtend in de vrieskou nog niet genoeg was geweest. Serieus. Mijn vrienden van de NMBS zijn onze vriendschap zeer zwaar op de proef aan het stellen de afgelopen weken. Daarbovenop had ik een kleine, maar krachtige hoofdpijn ontwikkeld ergens tijdens de laatste uren op het werk. Dat kan door een overdosis suiker geweest zijn (dank u Sinterklaasje). Dat kan door een te warme omgeving geweest zijn. Dat kan door te veel vergaderingen geweest zijn. Of door een combinatie van de drie voorgaande.

Toen ik Het Vriendje sms’te dat ik vast zat op de trein, liet hij weten dat hij nog druk bezig was aan een PowerPoint die af moest. De volgende dag zou hij het onding moeten presenteren en hij stootte nog op heel wat bugs in het programma. Ons weekmenu was niet afgeraakt, boodschappen doen zat er niet meteen in en we besloten voor de noodoplossing te gaan: pizza van de Carrefour.

Bij het binnenkomen van de supermarkt zag ik meteen mijn favoriete winkeljuffrouw aan de kassa staan. Ja, ik heb een favoriete winkeljuffrouw. Het is zowat de kalmste, vriendelijkste kassabediende ooit. Ze probeert met iedereen een vriendelijk praatje te doen, haalt alle producten op de band rustig over de scanner en is gewoon altijd zo zen. Je wordt er als het ware zelf helemaal zen van. Als ik haar aan de kassa zie staan, ga ik altijd linea recta aanschuiven in haar rij, maakt niet uit hoe lang die is. Ze geeft me een goed gevoel als klant en als mens. Op kutdagen kan zij je hele dag beter maken, waarschijnlijk zonder dat ze het zelf beseft.

Toen ik uiteindelijk met mijn twee pizza’s aan de kassa kwam en ze mijn pizza’s aankopen scande, zei ze meteen: “Die zien er lekker uit,”. Ik kon niet anders dan lachend antwoorden: “Ze zijn ook lekker,”. De winkeljuffrouw begon te vertellen dat ze soms van die diepvriespizza’s wel kocht, maar dat ze die pizza’s uit het koelvak nog nooit had geprobeerd. “Deze zijn net iets lekkerder dan die uit het vriesvak,” zei ik en gaf een korte review van het product. Want zo gaat dat dan. Ik en mijn enthousiasme, wij moeten mensen dingen kunnen aanprijzen en aanraden.

“Ah, dan zal ik dat eens moeten proberen,” zei ze. Achter mij stond er één man aan te schuiven en ook hij was geïntrigeerd door mijn keuze in pizza’s. En dat ene kleine praatje over pizza’s, dat maakte mijn dag weer een pak beter. Dat zorgde ervoor dat ik met een grote glimlach de winkel verliet, naar huis wandelde, de pizza’s in de oven stak en Het ietwat gestresseerde Vriendje kon thuiskomen bij een zen-Kathleen dankzij de zen-winkeljuffrouw.

Iedere keer als Het Vriendje en ik snel iets halen bij de plaatselijke Carrefour en die ene winkeljuffrouw staat er, dan kunnen we niets anders dan met veel lof over haar praten. Over haar rust. Over haar opgewektheid. Over haar klantvriendelijkheid. Het zijn misschien zaken die je niet altijd associeert met een winkeljuffrouw van een supermarkt, maar deze dame is een toppertje. En ooit, ooit trek ik mijn stoute schoenen aan om te zeggen dat ze mijn favoriete winkeljuffrouw ooit is. Ooit. Tot dan zal ik het maar even bij een blogbericht houden over die fantastische dame.

17 thoughts on “Ode aan de winkeljuffrouw van de Carrefour

  1. Prachtig! Ik heb het tegenovergestelde, een bepaalde kassierster in den Delhaize die altijd enorm kortaf en onvriendelijk is. Die probeer ik sowieso te vermijden… Misschien ga ik gewoon naar de verkeerde winkel 🙂

  2. Geweldig om zo’n winkeljuffrouw te hebben! Wees een beetje meer Adele en Beyonce zoals je laatst in de nieuwsbrief schreef. Geef haar de volgende keer dat je naar de super gaat een bedankkaartje met het adres naar dit bericht en zorg dat ze weet hoe zeer ze gewaardeerd wordt! Dat maakt haar dag vast helemaal goed!

  3. Heel leuk, ze gaat dat zeker appreciëren als iemand dat ook es live tegen haar zegt hoor 🙂 Maakt haar dag ook helemaal goed!

  4. Fijn he, zulke mensen? En ook ik stem voor het haar zeker laten weten. Zo heb ik een caissière die iets knaps doet met twee hoofddoeken en dat ziet er prachtig uit. Dat compliment heb ik haar al eens gegeven en nu moet ik telkens mijn tong afbijten om haar niet telkens wéér lastig te vallen met hoe mooi ik het vind 🙂

    • Aah! In een andere supermarkt is er een winkeljuffrouw die altijd de tofste nail art heeft. Daar heb ik dan weer minder moeite mee om te zeggen: “toffe nagels!” en dat doe ik dan ook af en toe. Zo uiterlijkheden als “Leuke oorbellen” of “toffe nagels!” daar heb ik echt geen probleem mee om dat te zeggen, maar effe: “Jij bent mijn favoriete winkeljuffrouw,” zeggen… Nope. Nope. 😀

  5. Leuk! Ik sluit me aan bij derest, dat je het haar zeker eens moet zeggen 😉

    Ik heb overlaatst zoiets gedaan, maar dan met de nieuwe kuisvrouw op het werk.
    Wij klagen al jaren steen en been dat de kuisvrouw die de toiletten doet er zich echt veel te snel vanaf maakt. Gewoon product in de pot doen is NIET kuisen. Vorige week stond daar opeens een ander madammeke en de toiletten roken niet alleen fris, maar ze blonken ook. Dus heb ik haar bedankt. Ze stond er bij te blozen, maar ik vond dat het gezegd moest worden. Kwestie ook dat ze haar motivatie niet verliest 😉

  6. Dat kan veel doen he, een vriendelijke persoon aan de kassa 🙂 Ik sluit me ook volledig aan bij de rest: ooit moet je haar dat eens zeggen!

  7. Ik had vorige week bij de Carrefour ook eentje die ineens na het scannen zei dat er 1 slecht kerstomaatje zat in het doosje dat ik had genomen, dus dat ze wel zou wachten tot in een nieuw had gehaald. Vond ik ook super vriendelijk. Want niet iedereen zou dat gezien hebben en al helemaal niet iedereen zou er dan ook nog iets van gezegd hebben.

  8. ik heb er ook één. De meeste zijn redelijk zen in onze winkel, maar ééntje doet niet liever dan de band reeds leeghalen terwijl de vorige klant nog zijn portemonnee aan het wegstoppen is en de boel blokkeert, waardoor je direct een hele berg gerief mag wegstoppen, ik doe dat liever geleidelijk aan.

  9. Heerlijk! Dat maakt het winkelen zoveel leuker. Ik heb er ook eentje in de Albert Heijn. En moet dat zeker doen zeggen dat ze je favoriete winkeldame is, ze gaat dat appreciëren.

  10. Als je het niet durft om het haar rechtstreeks te zeggen (dat zou ik dan hebben), dan kan je dit blogbericht mss printen en op één of andere sneaky manier het aan haar kassa bezorgen zodat ze het pas later ontdekt en kan lezen? Hoe dat in zijn werk zou moeten gaan, dat laat ik in het midden, haha.

  11. Ik kan dat ook hebben, zo’n kleine dingen die me helemaal blij kunnen maken. Ik stem voor meer van die momentjes per dag! Helemaal eens met de andere lezers die schrijven dat je de winkeljuffrouw ook blij kan maken door haar jouw waardering te tonen op een fijne manier. We doen dat eigenlijk allemaal wat te weinig, he. Een potentiële challenge voor volgende maand? ?

  12. Ik hoop echt dat die winkeljuffrouw ooit op je blog terechtkomt en jij vervolgens degene bent die haar dag helemaal opvrolijkt doordat ze deze blogpost leest.

Comments are closed.