Onder het motto: het moeten niet altijd boeken zijn, besloot ik dat het vandaag even tijd was om een filmrecensie te schrijven. Dat gebeurt niet vaak, maar ik moet ergens al mijn gedachten en mijn enthousiasme over de nieuwe Beauty and the Beast kwijt. Ik kan niet stoppen met eraan te denken sinds ik de film vorige week zaterdag zag en ben intussen ook non-stop naar de soundtrack aan het luisteren.
Er zijn twee videobanden waarvan ik me nog steeds afvraag hoe die mijn jeugd hebben overleefd. De ene is De Kleine Zeemeermin (de eerste film die ik in de filmzaal zag en de eerste film die we op video hadden) en de andere is Belle en het Beest. Beide films zet ik nog regelmatig op terwijl ik aan het werk ben, gewoon om naar te luisteren. Ik heb ze zo vaak gezien, dat als ik naar de films luister, ik de beelden er zo bij kan zien. Perfect normaal gedrag voor mij. Je bent een fangirl of je bent het niet.
Dus toen ik zag dat Disney een live action ging maken van Belle en het Beest ben ik keihard op de hype train gesprongen. Het Vriendje en ik gaan niet vaak naar de film omdat we de laatste jaren een aantal zeer slechte ervaringen hebben gehad (mensen die spontaan hun telefoon beantwoorden tijdens de film en zo), maar deze film wilde ik kost wat kost zien op het grote scherm. En ok, misschien wilde ik ook geen zes maanden wachten tot ik hem op Netflix of ergens anders kon zien. Nope. Nope.
Het verhaal volgt de animatiefilm, soms zelfs tot op de letter, maar er zitten een paar elementen en scènes in die anders zijn en die de film voor mij eigenlijk alleen maar beter maakte. En daar wil ik even graag wat dieper op ingaan, dus als je de live action nog niet hebt gezien, dan stel ik voor dat je nu even deze blog wegklikt en niet verder leest. Ik doe mijn best om zo min mogelijk spoilers te schrijven, maar in al mijn enthousiasme kan ik soms wel een keer iets verklappen dat je liever niet had geweten.
- Eén van de beste veranderingen aan de film was voor mij het personage van LeFou. In de animatiefilm heeft hij niet echt een ruggengraat. Hij aanbidt Gaston, maar denkt nooit echt voor zichzelf. In de film zie je hem een heel andere weg afleggen. Daar waar ik in de animatiefilm LeFou maar niets vind, was hij mijn favoriete personage in de live action.
- Het originele verhaal van de Schone en Het Beest is geschreven in de 18de eeuw (1740 volgens Wikipedia) en de film speelt zich dus ook af rond die periode. Daardoor zijn er een aantal scènes die wel een beetje aangepast moesten worden. De boekenwinkel waar Belle haar boeken gaat halen? Geen boekenwinkel, maar een tiental boeken bij de plaatselijke priester. Het feit dat Belle kan lezen en een ander klein meisje leert lezen? Een ware schande! Maar! We weten wel eindelijk welk boek Belle terugbrengt. Romeo en Julia van Shakespeare. Aaah… Eeuwenoud mysterie opgelost.
- Romeo en Julia van Shakespeare komt later opnieuw aan bod in een scène tussen Belle en het Beest die ongetwijfeld mijn favoriete scène is uit deze film.
- Er zaten ook een aantal referenties in de film naar het originele verhaal. Zo vraagt Maurice voor hij vertrekt naar de markt, wat hij moet meebrengen voor Belle. Belle antwoordt daarop dat hij een roos voor haar moet meebrengen. Dat is de uiteindelijke reden waarom Beest Maurice opsluit, omdat hij een roos uit zijn tuin plukt. In het originele verhaal laat het Beest op dat moment Maurice al gaan en vraagt hem zijn jongste dochter naar het kasteel te brengen. Dus daar gaat het verhaal weer de Disneykant op, maar toch, die ene scène zien, maakte mij bijzonder blij. Hoewel ik fan ben van Disney, hebben ze heel wat sprookjes verkloot door hun Disney magic.
- De casting van Gaston is briljant. Ik heb Luke Evans nog maar één keer in een andere film zien spelen en dat was in Tamara Drewe, één of andere random film die Netflix me ooit aanraadde. In die film zit een scène waar hij een huis binnengaat en Tamara roept. Op dat moment heb ik die film op pauze gezet, heb ik mijn laptop erbij genomen en heb ik opgezocht wie Gaston ging spelen in de live action van Beauty and the Beast. Zijn uiterlijk, de manier waarop z’n stem op dat moment klonk, z’n manier van doen,… Dat was helemaal Gaston voor mij. En bleek dat hij inderdaad Gaston ging spelen. Perfecte casting voor mij.
- Er zijn een aantal nieuwe liedjes in de film. Petje af voor Alan Menken. De klassieke Belle en het Beest liedjes zijn geweldig. De nieuwe liedjes maken de film en het verhaal helemaal af.
- Er zitten ook een aantal nieuwe personages in het verhaal die me wel wisten te bekoren. De tovenares speelt een veel belangrijkere rol. Helaas kom je nog altijd niet al te veel te weten over haar achtergrond, maar toch een beetje meer. En de kleerkast en de piano als iets uitgewerktere personages waren ook een fijne toevoeging.
- De cgi is epic. Lumière, Pendule, mevrouw Tuit en alle anderen zien er echt fantastisch uit. De Kom Erbij scène is wel een beetje trippen. Iemand heeft zich daar serieus laten gaan. 😀
- In de animatiefilm beseft Belle wel dat er iets is met het kasteel, maar er wordt nooit echt naar verwezen en ze stelt nooit vragen. Ze heeft door dat er iets is, dat denk ik wel, vooral in de scène dat ze het gescheurde schilderij ziet, maar er wordt niet verder op ingegaan. In de live action weet Belle dat er een vloek rust op het kasteel en al z’n inwoners, ze weet alleen niet hoe ze die kan verbreken. Dat maakte het allemaal wel wat geloofwaardiger voor mij. Een personage als Belle die zo belezen is en zo nadenkt over dingen, maar die dan nooit eens vraagt: “Zeg mannen, hoe zit dat hier eigenlijk?”, dat klopt niet echt.
- Het viel me onlangs op dat op het einde van de animatiefilm, als Gaston zijn mes in de zij van Beest ramt en hij het er terug uittrekt, dat er dan geen bloed aan dat mes hangt. Onder het motto: de details die je als kind nooit opvallen. In de live action is die scène nét iets gewelddadiger. Het mes wordt vervangen door een pistool en grrrr… Gaston. Grrrr…
- Ik wist dat ik zakdoekjes moest meenemen voor deze film, want ik was al aan het janken bij de trailer. Uiteindelijk heb ik bij twee scènes gejankt als een klein kind en bij één scène een klein traantje weggepinkt. Zelfs voor mijn doen is dat bijzonder veel wenen tijdens een film. En het einde. Disney heeft daar iets heel vuils gedaan speciaal voor alle overemotionele fangirls. Boe. Disney. Boe. Door één van die jankbuien heb ik dus eigenlijk niets gezien van de balzaalscène. Dé balzaalscène. Komaan! Dus ik moet de film nog eens zien. Sja. Zo gaat dat dan.
Dus ja, drie keer raden welke DVD ik vraag voor mijn kerstmis dit jaar? Tot dan blijf ik de soundtrack nog wel even grijs draaien. Emma Watson is niet de beste zangeres en moet hier en daar wat geholpen worden met een dosis autotune, maar ons Céline, John Legend en Josh Groban, die maken zoveel goed.
Happy fangirl? Daar moogt ge zeker van zijn, dat. 😉
Ik heb hem deze week ook gezien, zo mooi. En wat een nostalgie vooral.
Ik ga volgende week met mijn neefje kijken. Hij is 7 en gek op Disney. Vooral de kleine zeemeermin en frozen. Ik denk dat hij vanaf volgende week een nieuwe favoriete film zal hebben.
Ook een grote Belle fan hier! De trailer ziet er alvast veelbelovend uit.
Ik vreesde dat mijn kleine stoere kerel waarschijnlijk nooit mee naar dit soort films zal willen zien, maar jouw comment geeft me hoop 🙂
wil de film ook heel graag zien maar probeer uit te zoeken hoe dat hier met de taal zit. Het is echt al jaren geleden dat ik de animatieversie zag dus niet bepaald vers in het geheugen,… en dan hoop ik toch de essentie niet te missen.
Ik vond hem ook fantastisch! Bij mij staan DVD en CD op het verlanglijstje voor de verjaardag en ik vermoed dat ik één dezer weken de film nog eens opnieuw in de cinema ga bewonderen 🙂
Oh ik wil hem ook zien! Ik hield ook van die tekenfilm. Ik heb je blogpost nog niet helemaal gelezen, benieuwd of ik de verschillen ga opmerken.
Oh de balzaalscène! Ik heb toen een traantje weggepinkt, zo schoon <3
Hij was het lange wachten écht wel waard hé. Ik vind het trouwens heerlijk om dankzij dit soort lijstjes gewoon nog eens opnieuw te genieten. Ik vond het trouwens heel leuk dat ik niet de enige ben die vond dat er zich iemand serieus had laten gaan bij het Kom erbij-fragment. De soundtrack wordt hier momenteel ook een beetje grijs gedraaid.
[…] betekent om een Belgische boekblogger te zijn – Marcia Even fangirlen over BatB – Lisa Beauty and the Beast – Kathleen Complimenten voor bloggers – […]