Nog zo’n vraag die vaak opduikt als je aankondigt dat je zwanger bent is: “En? Niet te veel last?”. Vooral dat eerste trimester is voor vele mensen een lijdensweg met ochtendmisselijkheid en wat nog niet. Iemand moet de uitzondering op de regel zijn en blijkbaar ben ik dat. Mij ga je daar absoluut niet over horen klagen.
Geen zin in zwangerschapposts? Geen probleem. Negeer gerust mijn blog deze week even. Ga je gang. Je hebt mijn zegen. Kom volgende week maar gewoon terug, want dan hervat ik mijn normale blogprogramma. 😉
Ik heb een relatief rustig eerste trimester gehad. Week vier en vijf stonden in het teken van bloeddrukvallen en zo snel mogelijk op de grond gaan liggen met de benen in de lucht om toch maar niet flauw te vallen (en collega’s daarmee laten verschieten, sorry collega’s), maar daarna viel het allemaal wel goed mee. Die bloeddrukvallen en dat bijna flauwvallen samen met het uitblijven van mijn regels, waar ik anders een klok mee gelijk kan zetten en u mag dat letterlijk nemen, waren trouwens de redenen waardoor we in het snotje kregen dat ik misschien wel een keer zwanger zou kunnen zijn.
Bon. Vanaf week zes was er hier en daar een beetje misselijkheid dat kon verholpen worden door wat nootjes te eten of een rijstwafel. Of paaseitjes. Thank god voor paaseitjes. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe andere vrouwen het doen die NIET zwanger zijn rond Pasen. De vermoeidheid viel al bij al mee, hoewel het de afgelopen weken wel wat erger is geworden. Dat laatste steek ik nog altijd op het zomeruur. Het zomeruur is des duivels. Die vermoeidheid heeft helemaal niets te maken met zwanger zijn. Nope. Nope. Allemaal de schuld van het zomeruur, zeg ik u!
Ik ben gewoon kunnen blijven eten zoals ik daarvoor at en daardoor zit ik nog min of meer op hetzelfde gewicht als voor ik zwanger werd. Hoera! Ik weeg zelfs nog altijd minder dan dat ik op 1 januari van dit jaar deed. Dubbele hoera! Mijn borsten waren heel heel heel af en toe een beetje gevoelig, maar dat merkte ik vaak pas als ik in bed ging liggen. Binnen de twee tellen val ik standaard in slaap, dus veel last heb ik van die gevoeligheid niet gehad. Op zich ruik ik wel beter, maar ik trek me niet al te veel aan van vieze luchtjes. Zo van die minuutsoepjes stinken echt té hard voor woorden, trouwens. De binnenkant van een wc heb ik nooit gezien ‘s ochtends in de vroegte. Of zelfs ‘s middags of ‘s avonds. Hoera!
Ik vermoed dat ik dus een kut tweede of derde trimester ga hebben. Iets met karma en zo. Maar ik heb al meerdere keren mijn twee pollekes gekust dat mijn eerste trimester zo goed meeviel. Echt.
Het heeft ook een keerzijde, zo’n eerste trimester met nauwelijks of geen kwaaltjes. Om de zoveel tijd vroeg ik me af of ik wel zwanger was. Of er niet iets ongemerkt was misgelopen. Ik hoorde en las verhalen over vrouwen die nauwelijks iets konden eten omdat alles raar proefde of die over hun nek gingen bij het minste vieze geurtje. Dat zijn allemaal signalen van je lichaam dat er iets aan het gebeuren is. En die signalen had ik niet. Dus af en toe was er een stemmetje dat zich afvroeg of er nu daadwerkelijk een Beebje in mij aan het groeien was of niet.
Het is een beetje een mindfuck, een eerste trimester met nauwelijks kwaaltjes, vooral omdat er net rond dat soort eerste trimester bijzonder weinig informatie te vinden is. Je leest alle mogelijke dingen over ochtendmisselijkheid, gevoelige borsten, afkeer van voedsel en wat nog niet, maar nergens vind je iets over een eerste trimester waarin alles best meevalt. Ik was echt voorbereid op het ergste. De dag dat ik de positieve zwangerschapstest heb gedaan, legde ik een pakje crackers op mijn nachtkastje (blijkbaar zou het helpen tegen ochtendmisselijkheid om iets klein te eten voor je opstaat) en dat pakje ligt nog altijd onaangeroerd op dezelfde plek. Met een laagje stof erop en al. Ayup.
Gelukkig vond ik op het internet toch een aantal getuigenissen van andere dames die een gelijkaardig begin van hun zwangerschap hadden. Dat stelde me toch ietwat gerust. Intussen heb ik van een aantal andere vriendinnen en kennissen gehoord dat het bij hen net zo ging. Des te beter. Het Vriendje en ik hebben intussen de theorie dat mijn lijf van nature al zo raar doet, dat ik nu niet eens meer merk dat het extra raar doet. Ha! Lang leve mijn rare lijf!
Maar uiteindelijk kwam er een afspraak bij de gynaecoloog met de verlossende echo waarop duidelijk een Beebje te zien was dat zich aan het amuseren was door heen en weer te schudden. Mijn eerste reactie toen ik die kleine blob zag verschijnen op het scherm was: “Er zit echt iets in!”. Misschien niet de standaardreactie (is dat niet in tranen uitbarsten?), maar kijk, zo gaat dat dan. Desondanks de zeer beperkte hoeveelheden kwaaltjes en aanverwanten zit Beebje exact op groeischema en ziet alles er goed uit.
Wedden dat ik nu over zes maanden de irritantste huilbaby in de geschiedenis der huilbaby’s op deze aardkloot zet? Of dat ik vanaf week zesentwintig ga moeten platliggen? Of dat ik de meest traumatische bevalling ooit heb? Of god weet wat! Ik heb zo het gevoel dat de wraak van karma zeer zeer zeer zoet zal zijn. Mark. My. Words.
Fun fact: in Engelse contreien heeft een zwangerschap zonder kwaaltjes of zeer beperkte hoeveelheden kwaaltjes een naam. Ze noemen het daar een Unicorn Pregnancy, een eenhoornzwangerschap omdat zulke zwangerschappen even zeldzaam zijn als eenhoorns. Laat het nu toeval zijn dat ik helemaal gek ben van alles wat te maken heeft met eenhoorns. Of het een iets met het ander te maken heeft, kan ik u helaas niet zeggen.
Ik had twee gemakkelijke zwangerschappen. Eén met een zware bevalling en een huilbaby, één met een makkiebevalling en een makkiebaby. Het kan nog alle kanten uit! (maar ik wens je het laatste scenario toe 😉 )
Ik had ook het makkelijkste eerste trimester ooit. Één keer missellijk geweest, toen ik na een terugvlucht uit new york (lees: zonder te slapen) in de delhaize stond en ze de rauwe kippen op het spit schoven. Ik denk nog altijd dat het van de vermoeidheid en niet van de rauwe kippen was. Oh en ik had ook een makkelijk tweede trimester (energie!!). En op een beetje zure opspelingen na (maar dat heb ik onzwanger eigenlijk ook soms) een makkelijk derde trimester. Oh en ik woog 12 kilo minder na de bevalling dan voor de bevruchting. Ah en ik had een supermakkelijker baby. En die baby is nu een gemakkelijk kind (allé, super dan toch weggelaten ;-). Het gebeurt hoor. Je hoort die verhalen alleen minder, we stoefen niet zo graag 😉 (een makkelijk kind is trouwens ook aanpassen hoor. Je gaat ook van geen naar wel een kind. Maar dat is een ander verhaal). Geniet gewoon van je zwangerschap! Ik vond zwanger zijn echt zaaaaalig.
Een Unicorn Pregnancy, die kende ik nog niet. Geweldige term wel. 🙂 Och, gewoon afwachten. Misschien wordt alles een makkie, misschien niet … Best wel spannend eigenlijk, he. Proficiat alleszins!
Geweldige term! En het kan ook gewoon goed en vlot gaan, zonder dat karma je daarna achter je vodden zit. Zonder zever.
Kus je beide pollekes dat het vlot gaat (dan duimen wij hier verder dat het zo verder gaat)
Hopelijk komt er van Unicorn Pregnancy geen Unicorn baby – dat zou een onaangename bevalling zijn, een hoorn en al 😛
Ik duim voor een vlotte zwangershap, een vlotte bevalling en een babytje die niet te veel eist van mama en papa 🙂
Haha! Ik kwam onlangs deze afbeelding tegen:
In de groep waar ik het tegen kwam, werd stevig gediscussieerd, want blijkbaar klopt het niet helemaal. Neushoornbaby’s worden blijkbaar ook niet met een volledig hoorn geboren. Die komen pas later. Dus ik ga ervan uit dat het ook zo is bij eenhoorns. 😉
Des te beter dat je je goed voelt eh. Geniet er maar van ipv aan karma te denken. Elke zwangerschap is anders.
Ik was vooral moe en moest inderdaad wel regelmatig een koek eten tijdens de eerste 4 maanden, maar echt veel misselijk was ik niet. In eerste zwangerschap had ik dan wel vanaf maand 5 superveel last van maagzuur en dat hield me s nachts wakker. 2e keer absoluut geen last van gehad. Je kan het gewoon niet voorspellen.
Ik had drie maal tot in de vijfde maand een droomzwangerschap, waarna het telkens bergaf ging… Ik ben nogal klein van stuk en die (enorme) buik begon al snel serieus in de weg te zitten. Gevolg: slapeloze nachten met “‘t zuur” en kortademigheid, pijn bij het stappen en slecht gehumeurd (naar ‘t schijnt toch *pompompom*). Dus ik wil je niet ontmoedigen, maar ook ik heb nooit moeten overgeven, had geen vreemde appetijtjes of stoorde mij niet speciaal aan bepaalde geuren, maar ik heb toch een absolute bloedhekel aan zwanger zijn! Ik had (en heb, de jongste spruit is pas 3 maand) wel 3 droombaby’s op de wereld gezet, dus er is nog hoop 😉
Fijn om te lezen dat het tot nu toe zo goed gaat, Kathleen! Hier de eerste keer ook een topzwangerschap gehad, zelfs in die mate dat ik dikwijls dacht “doe mij maar 10 baby’s, als het dit maar is”. Toen moest dat pittige eerste babyjaar natuurlijk nog komen ? Ook deze keer gaat het me redelijk voor de wind, tot in de helft vergat ik het zelfs soms af en toe, maar nu is er geen ontkennen meer aan, haha! Geniet er nog van, het zal niet de hele tijd even plezant zijn, maar speciaal is het wel!
Geen misselijkheid hier. En de problemen kwamen bij mij tussen 8 en 12 weken zwangerschap met veel bloeddruk schommelingen. Qua gewicht: ik ben 8kg bijgekomen op 9 maanden. Kon erger dus.
Volkswijsheid van mijn tante: als je niet misselijk bent is het een jongen, bij ons had ze gelijk?. Een zorgeloze zwangerschap hier, ben zelfs een weekje naar US geweest op 23 weken.
Na zwangerschapsvergiftiging na 37 weken ingeleid en uiteindelijk toch spoedkeizersnede, maar wel een baby die doorslaapt op 6 weken ?. Hij is nu 10 weken en slaapt tot na 8 uur ‘s morgens en krijgt zijn laatste voeding tussen 11 en half 12 ‘s avonds.
Anyway die weeën vond ik ook niet zoooo erg, vooral vermoeiend. En die keizersnede deed achteraf ook veel minder zeer dan dat ik gelezen had opt internet. Tinternet durft al eens te overdrijven precies.
Dat laatste kadertje! Hartjes!
Ik hoop dat Karma je gunstig gezind is, en ik wens je een vlot verder verloop toe. Zelf was ik de eerste 14 weken de hele dag door misselijk (gelukkig niet moeten overgeven, maar wel de hele dag door niks kunnen ruiken of eten, bah), daarna moest ik plat liggen (dat verhaal ken je…) en daarna had ik een vlotte bevalling. Ik vond bevallen eigenlijk nog meevallen. Echt!
De echtgenoot heeft al een paar keer vreemd in mijn richting gekeken omdat ik hier zit te gniffelen met je blogpost. Maar euhm, je mag dat hier wel niet gaan jinxen hé. Ik wens je alleszins een Unicorn Pregnancy toe. Eentje zonder fysieke ongemakken én met véél paaseitjes waar je niet van bijkomt en vervolgens een pracht boeleke dat binnen de kortste keren nachtje door slaapt. Je moet er gewoon in geloven hé. Je doel visualiseren en zo. Dat doe ik ook met die Hogwarts brief waar ik op aan het wachten ben. 😉
Oh ja, dat wilde ik nog vragen. Neem ik het snorrenboek voor je mee als ik het opnieuw tegenkom op het Boekenfestijn?
Ik ben zo blij voor u.
En jaloers dat ook. Want ik heb negen maanden lang zo ziek als.een hond geweest tot vijf minuten voor hij eruit kwam gaf ik over.
En de tweede zwangerschap Is niet beter….
Daarboven komt dan nog een helse bevalling van drie dagen en mijn zoontje bijna kwijt. Dus ik gun het je. En wens je zes maanden zwangerschapsgenot en een wolk van een baby toe. Echt waar geniet ervan!
Mijn eerste reactie Was trouwens? Die lijkt op een mini homer Simpson. … Ook geen tranen dus.
Hopelijk gaat de volgende bevalling vlotter. Fingers crossed.
4 maanden kotsmisselijk, erna 1 maand kunnen vreten en dan zwangerschapsdiabetes 🙂 en een bevalling van start tot finish van 47 uur met een dreigende, nipt vermeden spoedkeizersnede… Een bekken dat uiteen getrokken is… En toch was ik keigraag zwanger 😀 Maar ik moet toegeven, achteraf ben ik beloond met een vlotte borstvoeding en een baby (nu peuter) die graag slaapt!
Was je zwangerschap het geheime project uit je doelen dan of wil je dat nog niet verklappen? 🙂
Bedoel je het zestiende puntje van de 16 van 2016? Nee, dat was nog iets anders. 😉
Eerst en vooral: proficiat! Onze eerste baby komt eraan begin augustus. Ook een unicorn pregnancy hier. Fluitend door het eerste en tweede trimester gewandeld. Enige waar ik last van heb is honger. Maar dat valt op te lossen. Met paaseieren bijvoorbeeld! Ik waarschuw je als het een huilbaby wordt … Niet dat je daar dan iets aan kan doen … Geniet van de zwangerschap en vooral niet focussen op bad karma. Je hoort nu eenmaal vaker de horrorverhalen dan ‘Oh, het viel allemaal wel mee.’
Super dat je geen last hebt van kwaaltjes!
Ik heb eigenlijk ook amper last gehad van kwaaltjes, maar durfde dat vaak niet luidop te zeggen. Ik merkte dat heel wat vrouwen (met wat minder leuke zwangerschapservaring) hier wat ongelovig of ronduit lastig op reageerden ipv gewoon blij te zijn voor mij. Eentje verkondigde zelfs dat als ik echt geen kwaaltjes had tijdens mijn zwangerschap, ik sowieso wel een helse bevalling zou moeten doorstaan.
Daarmee dat ik eigenlijk ook graag mijn verhaal hier wilde delen. Als er dan in de nabije toekomst nog dames zijn die zo’n eerste trimester doormaken, dan komen ze misschien via Google op dit artikel uit. Hopelijk lezen ze dan ook de reacties en zien ze dat het bij heel wat dames ook “best wel meevalt” en dat het niet altijd horrorverhalen moeten zijn. Toch wat het eerste trimester betreft. Over de rest… Dat valt nog af te wachten. 😉
Komt helemaal goed! Bij nummer één was ik 16 weken lang van ‘s morgens tot ‘s avonds doodziek, bij baby 2 was ik met regelmaat tot een week of 14 ziek, bij baby 3 had ik géén enkel kwaaltje. Tweede en derde trimester verliepen hier ook vlot (al is het fysiek wat zwaarder doordat het nummer drie is). Ik ga er nu niet vanuit dat karma mij gaat straffen en mij een huilbaby gaat geven! 😉
Ik ken trouwens best veel mensen die een eerste trimester hadden dat wel meeviel. Het is niet allemaal horror!
Hehe, hier ook een Unicorn Pregnancy. ? Ik heb vooral veel vragen gesteld aan mijn mama. Die had 4 zwangerschappen zonder kwaaltjes, dus dat stelde me wel gerust.
Hopelijk blijft het zo gemakkelijk gaan!
Ik ben nu 37 weken ver en weet precies wat je bedoeld. Geen ochtendmisselijkheid, vreetbuien, huilbuien, kwaaltjes, pijntjes, … whatsoever hier. Karma wacht op de bevalling vrees ik. Trouwens een jongentje hier dus wie weet de jouwe ook
Geweldige benaming in het Engels 🙂 Ik had een heel makkelijke zwangerschap, enkel op het einde had ik last van brandend maagzuur en slapeloosheid (al had dat laatste eerder iets te maken met mijn omvang tegen dan ;-)). En Tuur is – op die eerste drie maanden – een heel makkelijk kind. Geniet vooral van je zwangerschap!