Mama worden

Er is voor mij één groot nadeel aan zwanger zijn: ik kan me niet lang genoeg meer concentreren om een boek te lezen. Wie me volgt op Goodreads zal merken dat het daar bijzonder stil is de afgelopen weken. Het lukt me gewoon niet om op te gaan in een boek. Oeps.

Dus richt ik me de laatste tijd voornamelijk op graphic novels en non-fictie boeken. Eén van die non-fictie boeken is Mama Worden van Mama Baas. Toen we vorig jaar besloten dat het tijd was om aan een kindje te beginnen, gingen we eerst even langs bij de huisarts om een paar zaken na te vragen. Wat met mijn flauwval-aanvallen bijvoorbeeld? Uiteraard was één van mijn vragen toen ook: “Is er misschien een boek dat je kan aanraden?”. Onze huisarts was op dat moment zelf zwanger en raadde ons Mama Worden aan.

Het boek is samen geschreven door Sofie Vanherpe van Mama Baas samen met Bernard Spitz, een professor dokter uit het UZ Leuven. Dus het is medisch onderbouwd en dat was voor mij zeker wel één van de vereisten voor een goed boek. Want ik wilde investeren in één boek, geen twintig boeken over zwangerschap. Ik wilde één boek waarin ik dingen kon opzoeken en me daartoe beperken zodat ik geen information overload zou krijgen.

Na dat bezoekje aan de dokter ben ik het boek eerst gaan halen uit de bibliotheek. Het boek kost namelijk een flinke duit, dus ik wilde eerst even checken of het wel iets voor mij was. De eerste paar hoofdstukken gaan over wat je mag verwachten van een boek en op de vraag “wanneer ben je klaar voor een kindje?”. Die laatste werd hier ten huize Verbeelding meer dan eens gesteld. Zijn we daar wel klaar voor? Willen we wel een kindje? De wereld is niet meteen rooskleurig momenteel dus is dit wel een wereld waarin we een kind willen groot brengen? Soit. Het boek zegt vanaf het begin dat iedereen het op zijn manier doet en dat er geen standaard “goed” of “juist” antwoord is. Dat lezen, zwart op wit, vond ik al een hele geruststelling.

Dus toen ik de eerste hoofdstukken had gelezen en het boek terug moest brengen naar de bib, wist ik dat dat het boek was dat me gerust zou stellen tijdens mijn zwangerschap. Mijn zwangerschapsbijbel. Het ene boek dat we zouden kopen rond zwangerschap and that’s it.

Het boek is opgedeeld in een aantal grote hoofdstukken: het plan baby, zwanger, de bevalling en na de bevalling. Die grote hoofdstukken zijn dan weer opgedeeld in kleinere hoofdstukken bijvoorbeeld prenatale onderzoeken, je baby per trimester en je zwangerschap van week tot week. Die hoofdstukken zijn dan weer opgedeeld in nog kleinere hoofdstukken. Zo heb je een hoofdstuk dat even aanhaalt wat er bijvoorbeeld met je lijf gebeurt tussen week 12 en 16. De periode waarin ik nu zit, tussen de 12 en de 16 weken, daarvan is het hoofdstuk niet meer dan een paragraaf, maar het is nu niet de meest boeiende periode van je zwangerschap, vermoed ik.

Ieder kleiner hoofdstuk is ook voorzien van een paar getuigenissen van mama’s, wat altijd wel leuk is om te lezen. Daarnaast is er aan het einde van ieder groter hoofdstuk een lijst met FAQs. En die zijn al serieus van pas gekomen. Het zijn zo van die vragen die je anders zou willen googlen en waarvan je weet dat je weer op dubieuze sites zou terecht komen of horrorverhalen zou lezen van hysterische individuen. Wat mag ik eten? Moet ik extra vitamines innemen? Maar bijvoorbeeld ook één van de vragen die me onlangs te binnen schoot: “hoe weet ik eigenlijk of Beebje het wel warm genoeg heeft als hij/zij slaapt? Het gaat al wat kouder worden als hij/zij geboren wordt”. Het antwoord staat gewoon in het boek. Ideaal. Moet ik mij al geen zorgen meer over maken.

Vooraan in het boek staat er een zeer duidelijke en overzichtelijke inhoudstafel zodat je snel het onderwerp terug kan vinden waarover jij wil lezen op dat moment.

Intussen lezen we er iedere week een beetje in of op de momenten dat er bepaalde stukken van toepassing zijn. Of dat er weer een of andere vreemde vraag in onze hoofden opduikt. Die ene zondagochtend dat we de positieve zwangerschapstest deden om vier uur ‘s ochtends (ik moest plassen en we konden allebei niet slapen) kwam het boek serieus van pas. We hebben die ochtend ook tranen met tuiten gelachen met de afbeeldingen in het boek. Op vier weken leek Beebje vooral op een soort van gesmolten gummy beer. Weinig slaap. Het doet wat met een mens.

En dezelfde geruststellende toon die ik tegenkwam in die eerste hoofdstukken trekt zich doorheen het boek door. Het is misschien een iets duurder boek, maar het is fijn om binnen handbereik te hebben. Het ligt standaard op het nachtkastje en zowel Het Vriendje als ik, bladeren er regelmatig eens in. Stiekem is het zo een beetje onze papieren vroedvrouw aan het worden*.

Het boek is verkrijgbaar in de betere boekhandel en ook online via bijvoorbeeld Bol. Mama Worden kost €29,99 en het is iedere eurocent meer dan waard.

*Ja, we hebben ook een niet-papieren vroedvrouw, ja. Van zodra er iets is dan ons ernstig zorgen baart, dan nemen we contact op met haar of de huisarts. Dus no worries. We gebruiken ook ons gezond verstand naast onze papieren vroedvrouw. 😉

7 thoughts on “Mama worden

  1. Hahaha, ik moest keihard lachen met “de papieren vroedvrouw”. Ik denk dat er ook iets in de lucht hangt, want ik ben al 2 weken bezig aan de 10 laatste bladzijden van het boek dat ik op dit moment lees. En het zou vlot moeten lezen, vertelde iemand (*kuch*) mij.

  2. Week 12-16 vergat ik echt dat ik zwanger was: moeheid was verdwenen, overdreven enthousiasme rond inlichten naaste omgeving ook & je voelt en ziet nog niets. Vanaf 16 weken ben ik de baby beginnen voelen en 4 weken later begon er ook een buikje te piepen, wat het toch veel ‘echter’ maakt. (Nu, op bijna 32 weken, voel je duidelijk de verschillende lichaamsdelen van de baby langs de buitenkant -ZO zot dat ik de poep vaak gewoon in mijn hand kan vastnemen langs de bovenkant en handjes & voetjes zie/voel porren!- en voel ik me echt ontploft 🙂 sh*t’s getting real!)

    • 37 weken hier en ik zeg ook de hele tijd dat het zo zot is dat je de voetjes enz gewoon kan voelen. Het is echt een baby nu

  3. Dat niet kunnen lezen is zo herkenbaar…. zeven maanden lang. Heel tof als boekblogger.
    En die papieren vroedvrouw schitterend.

  4. Heerlijk artikel. De gynaecoloog die het boek mee geschreven heeft, was de gynaecoloog van mijn mama! Ze is er nog steeds enthousiast over 🙂

  5. Dat lezen is bij mij maar teruggekomen als Juliette 6-7 maand was :-). Ik ben ook fan van de boeken van Mama Baas, en van de artikels op hun blog/website. Ze zeggen hoe het echt is, ook de minder mooie kantjes.
    Op veel vragen is er ook geen éénduidig antwoord, en zal je je gevoel moeten volgen. Zoals of Beebje warm genoeg heeft of niet, dat is toch wel een beetje ondervinden ook. Maar alles komt goed, en een niet-papieren vroedvrouw is goud waard!

Comments are closed.