Gebeurd

Hoe gaat het nu eigenlijk met de autorijlessen?

De zesde les zit er vandaag alweer op en het wordt wel eens tijd om mijn ervaringen met mijn rijlessen neer te pennen. Ik denk dat het toch helemaal anders is om op “latere leeftijd” te leren rijden dan als jong ding van achttien en daarmee houden rijschoolinstructeurs ook rekening. Maar spoiler alert: het gaat me goed af en ik amuseer me. Na zes lessen zit ik nog altijd op schema. Booyah!

Ik krijg regelmatig de vraag waarom ik eigenlijk nog geen rijbewijs heb als éénendertig-jarige. Het antwoord is eenvoudig: geen nood aan. Ik heb altijd alles te voet, met de fiets of het openbaar vervoer kunnen doen. Als ik ooit een rijbewijs heb, ga ik die drie opties ook zoveel mogelijk proberen te blijven gebruiken. Bij het huis waar we nu wonen is alles gewoon binnen wandelafstand: bakker, apotheek, twee supermarkten, de bibliotheek,… Ironisch genoeg ligt de rijschool zelfs op wandelafstand, I kid you not. En met de auto naar mijn job in centrum Leuven gaan is te gek voor woorden als ik vlakbij een treinstation woon. Ook op wandelafstand. Ik wandel best wel veel. 😉

Dus het is niet dat ik nooit heb leren rijden uit schrik. En dat speelt volgens mij een heel belangrijke rol in hoe hard ik eigenlijk geniet van mijn lessen momenteel. Ik amuseer mij. Ik maak onnozele grapjes met de instructeur en ik moet me vaak inhouden om niet heel de tijd “vroem vroem” te mompelen als ik aan het rijden ben. Of commentaar te geven op alles wat ik zie. Zo stonden we onlangs aan een rood licht achter een auto van Comedybooking met als nummerplaat Haha. Dat was weer goed om ronduit te tateren over van die speciale nummerplaten.

Er zijn een aantal mensen die net als mij pas op latere leeftijd zijn beginnen rijden en die steevast zeggen: “Man, ik haat rijden, ik heb zoveel schrik op de weg,”. Misschien is het de zwangerschapschill, misschien ligt het aan het feit dat ik de rustigste mens in de geschiedenis van de mensheid heb als instructeur. Zonder zwanzen, een zen-boeddhist is er niks tegen. Soit. Ik heb geen idee waar het éxact aan ligt, maar ik voel me helemaal op mijn gemak in de wagen. En ja, er zijn al stoten gebeurt. Veel stoten. Het aantal keren dat ik ben stilgevallen kan ik niet meer op de vingers van één hand tellen. Of twee. Ik vermoed dat ik er zelfs een paar tenen moet bij betrekken als ik wil rondkomen met het tellen. Maar sja… that’s life.

Langzaam maar zeker begin ik de basishandelingen onder de knie te krijgen. Iedere les gaat het een beetje beter. Iedere les moet de instructeur wat minder ingrijpen. Iedere les val ik wat minder vaak stil. Gisteren was mijn hoogtepunt qua stilvallen. Toen was er effe een stresske omdat ik midden op het kruispunt van de Tervuursepoort stilviel en het ieder moment op groen kon springen voor de andere bestuurders. Iieeeh. Maar we zijn er zonder kleerscheuren af geraakt dus… all good. Sommige aspecten van het gebruik van de koppeling (vooral remmen op de motor en wanneer je moet terugschakelen) moet ik blijven oefenen en daar probeer ik iedere les heel bewust mee om te gaan. Maar als je nog maar twaalf uur hebt gereden, kan je ook niet verwachten dat het allemaal vanzelf gaat. Oefening baart kunst en al.

Het enige waar ik me af en toe aan stoor is hoe hard andere chauffeurs een wagen van de rijschool onderschatten. My god. Er zijn al verschillende situaties geweest dat er iemand mij voorbijstak terwijl ik de correcte snelheid reed. Of die ene keer dat ik aan een rood licht stond te wachten en rechts moest afdraaien, maar de meneer die van de overkant kwam en ook die straat in moest, toch besloot mij proberen voor te zijn. Zucht. Of gisteren toen er een mevrouw met een SUV toch nog snel extra gas bij gaf om door een vernauwing te gaan terwijl ik daar voorrang had en dus serieus moest remmen omdat ik anders tegen haar zou zijn aangeknald. Die keer heeft mijn instructeur luid getoeterd waarmee ik uiteraard heel hard moest lachen. Een rijschoolauto die toetert, het blijft te gek voor woorden, maar de mevrouw veroorzaakte gevaar en als er gevaar is mag je op je toeter duwen. Dus zo geschiedde. Ik ben blij dat er tot nu toe nog niemand op mij getoeterd heeft. Hout vasthouden.

En echt waar, ik kus mijn twee pollekes voor mijn instructeur. Sowieso ben ik altijd van plan geweest om met de rijschool te leren rijden. Mijn redenering daarbij is dat je dan de slechte gewoontes van iemand anders niet aanleert. Iedereen heeft z’n eigen rijtechniek of je het nu wil of niet. Mensen die al langer rijden hebben hun maniertjes en het zijn die maniertjes die ik niet wil overnemen. Ik heb één les met een andere instructeur gehad en die lag me wat minder. Het was ook een hele rustige mens, daar niet van, maar meer pietje precies dan mijn standaard instructeur. Ik moet fouten kunnen maken. Veel fouten. Daar leer ik uit. Mijn huidige instructeur geeft me keihard de vrijheid om fouten te maken en grijpt alleen in als het écht moet, zoals gisteren aan de Tervuursepoort. Anders laat hij me mijn fouten oplossen. Als ik meerdere keren na elkaar dezelfde stoot uithaalt, dan probeert hij het iedere keer opnieuw uit te leggen wat ik wél moet doen tot ik het juist doe. Bakken geduld, die mens. Dat is helemaal wat ik nodig heb. Hij lijkt dat heel goed aan te voelen.

Soit. Na twee lessen had ik het gevoel dat moest er een noodgeval zijn (bv. Het Vriendje valt van de trap, breekt z’n arm of been en we moeten daarmee naar de spoed) ik al zelf iets zou kunnen ondernemen. Het zou traag gaan en wat onwennig zijn, maar het zou lukken. Nu, na zes lessen, zou het eigenlijk geen probleem meer mogen zijn. En ja, er zijn nog tienduizend zaken die ik wel wat vaker moet oefenen voor het allemaal vlot gaat, maar in een noodgeval zou ik me weten te redden en dat stelt me al serieus op mijn gemak. Vooral met een Beebje onderweg.

Er volgen hierna nog vier lessen van elk twee uur. Tijdens die lessen gaan we ons wat meer focussen op de manoeuvres zoals parkeren, want dat heb ik nog niet echt gedaan (buiten keren in de straat) en daar ben ik ook wel heel benieuwd naar. Daarnaast hoop ik stiekem dat we de snelweg nog een paar keer opgaan, want snelwegrijden, dat doe ik blijkbaar graag. Ik rij misschien ook wel graag snel. Zo heel misschien zo.

En na die vier lessen wordt het een kwestie van oefenen, oefenen, oefenen en nog meer oefenen. Maar zelfs daar kijk ik stiekem naar uit, want dat voorlopig rijbewijs gaat me al heel wat vrijheid geven. Of zoals het eeuwenoude spreekwoord zegt: met een voorlopig rijbewijs in de hand, bol je door het hele land. 😉

You Might Also Like

  • Sofie

    Oh dat schakelen en terugschakelen daar ben ik nooit goed in geweest! Een automatic, dat is nog het beste van al 🙂 Maar eerst moet je natuurlijk leren rijden met een manuele auto want anders mag je alleen maar met een automatic rijden.

  • Koen

    Rijden op de autosnelweg is heerlijk. Ik word daar zelfs ontspannen van. En al zeker als dat ‘s nachts is.
    Die manoeuvres zullen in het begin misschien wat moeilijk lijken, maar dat zal ook wel loslopen. Als het een goeie instructeur is, dan zal ie je allerhande trucjes meegeven om ze allemaal tot een goed einde te brengen.

  • Samaja

    Super dat je rij-instructeur zo’n aangename mens is. Die van mij had ook stalen zenuwen, maar voor een of andere reden had ik tegen het einde van de lessen toch een gloeiende hekel aan hem ;-). Succes met het vervolg, eens het een automatisme wordt is autorijden echt leuk.

  • Resaarcle

    Haha, ‘vroemvroem’. Ik kan me je helemaal vroemvroemend aan het stuur voorstellen!
    .

  • Charlotte

    Het gevaarlijkste als je in de auto rijdt zijn de andere chauffeurs :-D. Het is niet alleen bij auto’s van de rijschool dat er zo’n domme manoevres worden gedaan. Echt vloeken dat.
    Ik moet schaamtelijk toegeven dat parkeren me nog altijd in zweet doet uitbreken. Ik ga altijd proberen om vooruit te parkeren, want achteruit lukt echt niet 🙁 tot groot jolijt van mijn vader en broer.

  • Henrieke

    Toevallig haalde ik deze week mijn rijbewijs. Wat ben ik blij dat ik het met mijn 32 jaar nu eindelijk heb!
    Mijn instructeur liet me ook gewoon mijn fouten maken en was heel geduldig. Hulde voor die man.
    Een keertje moest ik met een andere instructeur rijden, toen ging ik mijn eigen instructeur nog meer waarderen.

    Het parkeren daar zie ik wel echt tegenop. Ik ben er echt geen held in. :-/

  • Eilish

    Ik kan achterwaarts inparkeren als een professional sedert mijn dochter heeft leren rijden. “Mama, je moet aan dat stuur draaien tot je de stoeprand niet meer ziet in je spiegel en dan de auto recht zetten”
    Zo simpel is het. En wetende dat het ondertussen al 29 jaar is dat ik met de wagen rijd, was dat hoog tijd dat ik dat eens leerde 🙂

  • Kelly

    Oh ik dacht ook dat je het zo lang uitstelde uit schrik! Ik had dat precies altijd tussen de regels zo gelezen. Oeps. Fijn dat het zo vlot gaat! Ik heb moeten leren rijden op mijn 18e van mijn ouders, hoewel ik het toen écht niet wilde, want “da’s niet goed voor het milieu, ma!” 🙂 Ik wil ook nooit een auto kopen of een auto nodig hebben om naar het werk te kunnen gaan. Dus ja, ik zag het nut van een rijbewijs niet in. En toch ben ik achteraf gezien content dat ze mij verplicht hebben, want als ik dan eens een auto nodig heb (bijvoorbeeld om bij vriendinnen te gaan die zelf niet durven/kunnen rijden en niet vlakbij het station wonen), dan is dat geen probleem 🙂
    Veel succes en plezier nog met de lessen!

  • Lize

    Leuk dat de rijlessen jou zo goed afgaan!

  • Hankiemon/Gwyllion

    Oh die fratsen van andere automobilisten hebben waarschijnlijk niks met de auto van de rijschool te maken hoor. De gemiddelde Belgische chauffeur is gewoon echt roekeloos en asociaal. Fijn dat je er zo veel plezier in hebt en slim dat je met een rij-instructeur leert rijden, ik vind eigenlijk dat dat verplicht zou moeten zijn. Nu gewoon veel kilometers maken :).

  • zwartraafje

    Wanneer je je voorlopig rijbewijs hebt kan je zelf eens tot hier rijden mocht je daar zin in hebben. Dan heb je weer een goede oefening achter de rug en hier staat dan ongetwijfels iets van koekjes/gebak te wachten als beloning. Ik mag jouw blogposts trouwens echt niet in het openbaar lezen. Ik begon al direct te lachen toen ik bij die ‘vroem vroem’ kwam vermits ik je daar meteen zo zag zitten.

  • Inge

    Ik vind het super dat je het doet ! Bij mij zal het er waarschijnlijk nooit meer van komen en ik ben n paar jaartjes ouder nog… Heb op mn 19-20e eens examen gedaan maar was gebuisd al in de manoeuvres en heb het nooit meer opnieuw gedaan. Het is nooit een probleem geweest tot nu de laatste jaren het een paar keer van pas was gekomen… Ik ben sowieso al een onzekere persoon dus beslissingen in een split seconde moeten nemen in een auto, is echt niks voor mij. Beter geen chauffeur dan een slechte chauffeur vind ik. Ik vind trouwens dat er best wel veel onvriendelijke en slechte chauffeurs ook rondrijden waarvan ik me afvraag hoe ze ooit hun rijbewijs hebben gehaald.

  • Annelies

    Ik haalde m’n rijbewijs ook laat. Ik was 29. Maar ik vind het super dat het zo goed gaat en dat je het nu nog allemaal doet. Ik las dus ook tussen de lijnen dat je schrik had…

  • Kleine WIjsneus

    Die auto met Haha nummerplaat ben ik ook al tegengekomen! Vond het geweldig origineel, vandaar dat ik het nog herinner 🙂

    En die auto’s die rare stoten uithalen: dat komt niet (per se) doordat je met een auto van de rijschool rijdt hoor! Ik vraag mij elke keer dat ik op de baan ben af hoe sommige chauffeurs ooit een rijbewijs hebben gehaald.

  • Liese

    Ik leerde rijden op mijn 17e en dat was echt te vroeg. Vermoedelijk heb jij een goed verkeersinzicht omdat je je al al die jaren,in,dat verkeer begeeft.

  • Pin It on Pinterest