Gebeurd

Over die gewichtscoach en die weegschaal na de bevalling

Deze week verscheen een artikel in De Standaard waarin een professor opperde dat vrouwen na hun bevalling zo snel mogelijk die extra kilo’s moeten zien kwijt te raken. Liefst van al zou hij iedere net bevallen mama een coach, een wearable (genre Fitbit) en een weegschaal geven. Mamaland stond na dat artikel in rep en roer en ik ben ook niet helemaal gediend met dat plan, om eerlijk te zijn.

Ik vermoed dat ik over een aantal maanden, nadat ik die watermeloen uit mijn lijf heb geperst, nogmaals geconfronteerd zal worden met dit project. Ik beval in een ziekenhuis dat gelinkt is aan één van de universiteiten die achter dit project zitten en ik ben mijn zwangerschap gestart met een BMI boven de 25. De ultieme proefpersoon! Dé testcase bij uitstek! Maar als er tijdens die drie dagen dat ik doorbreng in het ziekenhuis, die drie luttele dagen, iemand mijn kamer binnenkomt met een weegschaal onder de arm, dan kan je ervan op aan dat die persoon eerdergenoemde weegschaal naar z’n hoofd gekeild zal krijgen. Ik weet dat dit project helemaal komt vanuit goede bedoelingen en lang leve gezondheid en zo, maar fokking hel, ik ga op die moment écht wel andere dingen aan mijn hoofd hebben.

De weegschaal en ik, wij hebben sowieso nooit een al te beste relatie gehad. Onlangs was ik aan het neuzen in de rode map (een andere rode map dan deze) waarin mijn mama al mijn medische paperassen bijhield. Ik ontdekte een verslag van een medisch onderzoek bij de schooldokter waarin die zich zorgen maakte over mijn gewicht. Er stond zelfs in knoerten van letters het woord “overgewicht”. Ik was zeven. Zeven. En ik was lang niet obees. Ik was wat molliger, dat zeker wel en misschien wat steviger dan de gemiddelde tengere zevenjarige spriet. Ik was zeven en ik werd op dieet gezet. Ik berekende net het BMI van mijn zevenjarige zelf en bleek in de “normaal gewicht”-categorie te vallen. Diepe. Diepe. Zucht. Maar bon. Andere tijden. Het feit dat ik alleen maar frisdrank mocht drinken tijdens de weekends, daar ben ik mijn ouders nog altijd zeer dankbaar voor. Dat ze me bokes met choco verder lieten eten, daar ben ik ze ook heel dankbaar voor.

En om eerlijk te zijn zit ik momenteel niet echt in met mijn gewicht. Doorgaans is dat eigenlijk zo. Ik heb altijd geflirt met een BMI net onder of net boven de 25. Tenzij het echt de spuigaten begint uit te lopen, trek ik mij er bijzonder weinig van aan. Ik kom momenteel veel bij, maar volgens de gynaecoloog is alles nog in orde. Deze ochtend stond er een getal op de weegschaal dat ik nog nooit in heel mijn leven heb gezien, maar ik eet gevarieerd en semi-gezond. Dat gaat van koekjes als vieruurtje tot watermeloen als avondeten (niet dezelfde watermeloen die ik over een paar maanden uit mijn lijf moet persen, mind you). Mijn Beebje krijgt alle voedingsstoffen die een Beebje nodig heeft en groeit als een kool. Plus ik voel me goed. Win. Win. Voor de liefhebbers: ik ben momenteel vier à vijf kilo bijgekomen. Het kan erger, lijkt me dan.

Ik heb binnenkort de befaamde suikertest en daar zit ik dan weer wél een beetje mee in, maar ook dat zullen we gaandeweg wel weer nemen zoals het komt. Een paar mensen in mijn omgeving werden geconfronteerd met zwangerschapsdiabetes en dat is toch absoluut geen lachertje.

Soit. Ik vermoed dat ik ook niet echt met mijn gewicht in ga zitten op de moment dat ik mijn Beebje voor het eerst in mijn armen ga houden. Of als ik met kraamtranen te maken krijg. Of met pijnlijke tepels omdat ik Beebje niet juist aanleg die eerste dagen. Of met een knip om u tegen te zeggen. Of met het verversen van pampers. Of met god-weet-wat er nog allemaal zal gebeuren na die bevalling.

Mijn gewicht zal ik uiteindelijk wel aanpakken als ik mijn draai met Beebje een beetje heb gevonden. Als Het Vriendje en ik een nieuwe routine hebben gevonden in ons bestaan als kersverse ouders. Dat kan maanden duren. Dat kan een aantal jaren duren. Maar momenteel is er geen afvalplan. Momenteel bestaat er wél een “wanneer gaat Het Vriendje thuis kunnen zijn?”-plan. Momenteel bestaat er wél een “wie kunnen we inschakelen om eens te komen koken of wie kan ons kraamkost bezorgen?”-plan. Momenteel bestaat er wél een “kraamzorg to the rescue!”-plan. Momenteel bestaat er wél een “wat te doen als de donkere wolk de kop opsteekt in plaats van de roze wolk?”-plan.

Allemaal vage plannen, dat zeker wel (we zijn niet opeens veranderd in een koppel planners, vrees ik), maar het zijn zaken waar we al meer en vaker over hebben gepraat en hebben nagedacht dan over: “Oh nee, die kilo’s”. Het zijn zaken die nét iets belangrijker zijn dan “Oh nee, die kilo’s”. Het zijn zaken waar ik doorgaans wat meer mee inzit dan “Oh nee, die kilo’s”.

Ik snap dat die professoren het goed voorhebben en dat ze een meerwaarde zien in hun project, maar het is duidelijk weer zo’n plan dat ergens in een hoge toren werd uitgedacht zonder even te polsen bij het doelpubliek (aka mama’s in spe en kersverse mama’s). De zaken waar ik mij momenteel op probeer voor te bereiden, in de mate van het mogelijke, zijn de zaken waarmee vriendinnen hebben gezwoegd die eerste dagen, weken, maanden en zelfs jaren na de bevalling. Gewicht staat meestal niet heel hoog op dat lijstje. Alles behalve zelfs.

Dus misschien moet al dat intellect en de kennis van die professoren, samen met de middelen die werden samen gesprokkeld voor dit project, eens ingezet worden om eerst de rest van die items op de lijst gaande van mentale gezondheid tot woon-werkbalans aan te pakken en vervolgens te richten op het gewicht. Deal? Deal!

Meer zwangerschapsavonturen op de blog? Of net minder? Of maakt het allemaal niet uit? Laat het even weten in De Grote Verbeelding Enquête. Je kan de enquête nog even invullen. In de loop van volgende week post ik mijn bevindingen.

You Might Also Like

  • Marjolein@flaflinko

    Hear hear!

  • An

    Mijn dochter was bijna 3.5 voor ik dacht: en nu gaan we die kilo’s eens aanpakken.

    Daarvoor dacht ik vnl.: ik wil slapen.

    Als je echt overgewicht hebt na de bevalling (en niet ervoor), komt die klik echt wel. Ooit. Als de tijd rijp is, en je lijf en je hoofd er klaar voor zijn. Goed 1.5 jaar later zijn er toch al 18kg af en weeg ik zowaar minder dan voor ik zwanger werd van n°1.

  • Bibiane

    Voor mij had het wel gemogen. Ik had toen zoiets van: het gaat er wel af, ik geef borstvoeding. Maar dat was (in mijn geval) dikke zever. En nu krijg ik de kilo’s er niet meer af, hoe hard ik ook probeer. Ik ben ervan overtuigd dat hoe sneller je begint hoe makkelijker het gaat. Ze moeten gewoon niemand verplichten, maar wel de nodige aansporingen geven.
    Na het verlof volgt poging #16439 om de kilo’s te verliezen…..

    • Kathleen

      Veel succes! You can do it!

  • Knijntje

    Ik had tijdens mijn zwangerschap een gevaarlijk fluctuerende bloeddruk dus ik was wel met mijn gewicht bezig. Ik ben uiteindelijk 8kg bijgekomen op 9 maanden tijd, vooral op het einde, maar dus zeker niet slecht voor iemand die de ‘obese’ stikker op zich kreeg gekleefd. Uiteindelijk hebben ze me voor de bloeddruk moeten inleiden, de bloeddruk was gevaarlijk hoog, en zwangerschapsvergiftiging was een feit. Een trage inleiding met uiteindelijk toch nog een spoedkeizersnede omdat mijn zoon het beu was. Anyway, mijn bloeddruk bleef nog aan de hoge kant zelfs na de bevalling. Ik zal nooit de gynaecoloog vergeten die zei: je hebt nu genoeg op je eten gelet voor even, geniet van je kleintje, probeer jezelf en uw gezin terug in de plooi te krijgen, en na een week of 9-10 zullen we verder bespreken wat er dieetgewijs nodig is. Ik vond dat het beste advies dat ik kon krijgen.
    Ondanks het feit dat ik geen borstvoeding geef, vlogen de kilo’s er wel af, en na 10 weken had ik wel nood om terug te beginnen aan sporten en dieten. Voor mij zou zo een coach dus wel goed geweest zijn.

    Ik denk trouwens ook dat dit een storm in een glas water is, ik denk echt wel dat ze rekening ermee gaan houden met de gemoedstoestand van de vrouw, en met het feit dat ze net bevallen is en haar leven volledig op zen kop staat. Ik mocht sowieso door de keizersnede niets doen voor 9 weken. Zelfs geen pak water oplichten want het mocht niet meer dan 5kg zijn. Chance dat mijn zoontje een lichtgewichtje was bij de geboorte, of ik kon zijn maxi-cosi zelfs niet dragen :).

    Anyway ondertussen 10kg kwijt. Huppel ende spring.

  • Tinne

    De svacature naar kraamkost kan ik wel eens invullen 🙂
    liefs
    Tinne

    • Kathleen

      Amaai! Ge wilt niet weten hoe blij deze reactie mij maakt! <3

      • Tinne

        Mijn brein draait al….

  • Mieke

    Ik vind de coach een goed idee. Maar dan eerder in het kader van: ge hebt er recht op tot 2 jaar na uw bevalling (ofzo).
    Dan kan je als mama zelf kiezen wanneer je klaar bent om de kilo’s aan te pakken.
    Mijn jongste is nu 1,5 en ik ben sinds 2 maanden in gang geschoten. Omdat ik de tijd, energie en goesting heb gevonden.
    Een coach zou nu handig zijn, maar had in het ziekenhuis de weegschaal tegen de kop gekregen.
    En, gewicht zegt ook niet alles over algemene fitheid en gezondheid.
    Uw beebje heeft er heus geen last van als er nog wat extra kilo’s aanhangen en zal zich er ook niks van herinneren later :p
    Veel succes, en vooral genieten.

  • Vera

    Volg je hart en niet je lezers. Doe geen enquête om te zien of je al dan niet je zwangerschapsverhalen mag delen met ons of niet. Ik denk dat je barst van de Beebje-in-spe-verhalen en dat je dat graag wereldkundig maakt. Uiteraard, wil je dat delen! Doen dus wat je hart je ingeeft!
    En wat betreft de zwangerschapskilo’s… ook hier je hart en je instinct volgen. Ik denk dat je gewoon een gezonde mama voor Beebje wil zijn, met of zonder wat kilootjes te veel. Zolang je maar gezond bent om van je Beebje te genieten en later misschien van klein-Beebjes en wie weet wel ooit van achterklein-Beebjes.
    Liefs!

  • zwartraafje

    <3 voor jouw blogpost én voor kraamkost. Ok, bij die laatste ben ik degene die hem maakt en vervolgens cadeau doet maar het is gewoon leuk omdat je met zoiets de kersverse ouders echt kan helpen. Toen we in het ziekenhuis op bezoek gingen had ik bijvoorbeeld de ijskoude chocoladetaart bij die mijn schoonzusje tijdens haar zwangerschap niet mocht eten omwille van de niet-gebakken eieren. Ok, die kraamkost was misschien niet zo ideaal mocht ze al bezig zijn met 'Oh, die kilo's' maar de Couscous met groene groenten en kippengehakt-balletjes was al een pak gezonder. Binnenkort moet ik nog maar eens iets anders in elkaar flansen voor hen.

  • Lies

    Hier (in Duitsland) hebben we “Rückbildung”, letterlijk vertaald een “terugbouw”, begint ten vroegste 8 weken na de geboorte (na keizersnee ten vroegste 10 weken erna), dat duurt 8 weken voor 1 keer per week en is het langzaam terug beginnen bewegen en spieren opbouwen, bekkenbodemspieren trainen etc. Iedereen op haar eigen tempo en afhankelijk van hoe de geboorte was mag niet iedereen alle oefeningen doen. Het is ook niet de bedoeling perse gewicht te verliezen huerbij, maar eer weer wat spieren opbouwen en leren inschatten hoever je kan gaan. Wel zinvol maar zeker niet te vroeg mee beginnen, dat is niet gezond!
    Hier wordt tegelijk ook nadruk erop gelegd zeker niet te beginnen met een dieet zolang je borstvoeding geeft, je hebt al die voedingsstoffen heel hard nodig!
    Om gewicht te verliezen moet je uw tijd nemen, gewicht dat zich in 9 maand tijd opbouwt terwijl je lichaam enorme veranderingen ondergaat moet zijn tijd krijgen om er weer af te gaan, ook minstens 9 maanden maar de meesten hebben langer nodig. Bij elk dieet wordt gezegd dat op korte tijd veel gewicht verliezen enorm ongezond is, waarom zou dat na een bevalling anders zijn?
    Een beetje opnieuw leren bewegen, 8 weken lang voor telkens 1,5u is nog iets heel anders dan een gewichtscoach voorgeschoteld krijgen.
    En na de geboorte heb je echt wel andere dingen aan uw kop dan gewicht… Leer eerst jouw kindje kennen, leer een evenwicht en routine te vinden, en na de borstvoeding kan je evtl nadenken over een dieet.
    Maar ik weet 1 ding: na de bevalling heeft uw lichaam zoveel doorgemaakt, dat het echt wel ok is als het nooit meer het oude wordt!

    • Kathleen

      Zie, dat vind ik dan wel heel interessant, die terugbouw. Ik heb door je reactie even zitten zoeken hoe het hier in België zit en ik vind er niet meteen iets over, buiten perinatale kiné. Misschien dat ik van dat soort kiné wel gebruik ga maken eens het lijf het toelaat na de bevalling. Merci om me hierop te wijzen in ieder geval!

      • Stephanie

        Postnatale kine kan je in de meeste ziekenhuizen volgen in groep (vanaf 6tal weken na de bevalling) of bij een kinesist. Aanrader!

  • Eilish

    Ik heb na mijn tweede bevalling werk gehad aan mijn gewicht. Niet dat ik zoveel verzwaard was en met veel restkilo’s bleef, maar omdat ik integendeel razendsnel vermagerde (tot 46kg). Want dat gebeurt dus ook soms.
    Gewoon voor en na de bevalling gezond blijven eten lijkt me het beste advies.

  • fieke

    Ha! Groot gelijk! Als ik dichterbij woonde, ik kwam je elke dag kraamkost brengen. Want daar hebben pasbevallen moeders wat aan.
    Hier was het tegenovergestelde een feit: ik kwam heel weinig bij, en viel na de bevalling heel snel af, zodat ik tegen mijn reserves aan zat, én nog eens borstvoeding gaf. Veel mensen spraken over hoe leuk het was, met mijn lijn. Maar ik vond het mentale véél zwaarder dan het fysieke. Maar goed ja. Ieder zijn verhaal en ervaringen. Ik schrijf er komende week nog een blogpostje over!

  • Nele Deneut

    4-5 kg is echt heel weinig, je bent goed bezig. Trek je van alle artikelen en zo maar niks aan, ik vind dat je er fantastisch uitziet!

  • goofball

    ‘k heb dat artikel nooit (kunnen) lezen (geen abonnement) dus ik weet niet welke timing ze vooropstellen. ‘k heb toch altijd gehoord dat je zeker 9 maand nodig hebt om te ontzwangeren. Op welke termijn praten ze in het artikel?? ‘k mag toch hopen niet binnen de eerste 3 maand?

    Bij mijn 2e zwangerschap kreeg ik wel van de artsen vooraf wat opmerkingen over gewicht maar ik had zwangerschapsdiabetes en in die context heb je groter risico om blijvend diabeet te blijven. Daarom wil men dat je je zwangerschapskilo’s zeker terug verliest. Maar ‘k mag niet klagen, dankzij langdurige borstvoeding vlogen de kilo’s er telkens af. Eerste keer pas na maand 4-6 en 2e keer was ik op week 8 al terug op basisgewicht maar toen was ik door streng diabetesdieet nooit zoveel bijgekomen tijdens de zwangerschap zelf.

    Zoals met alles moet je volgens mij hier met veel gezond verstand mee omgaan: overgewicht is ongezond. Maar overdreven focus op gewicht verliezen is dat eveneens. En serieus, de eerste maanden als jonge mama staat je hoofd wel ergens anders op …gelukkig maar. Alles loopt wel los.

  • Pin It on Pinterest