Beebje Gebeurd

En toen was er zwangerschapsdiabetes

Een paar weken geleden zat ik met twee collega’s te lunchen aan de Dijle in het Sluispark. Eén van de collega’s ging net vol goede moed beginnen aan het 6:1 dieet, een iets rustigere versie van het 5:2 dieet. Het gesprek ging al snel over wat we nooit zouden kunnen missen van eten. De andere collega antwoordde dat ze vlees nooit zou kunnen missen uit haar dieet. Waarop ik “Suiker zou wel moeilijk zijn voor mij,” antwoordde.

Het was dan ook één van die zaken waar ik wat schrik voor had bij mijn zwangerschap, die zwangerschapsdiabetes. Ik ben een zoetekauw, maar ik probeer me in te houden en niet toe te geven iedere keer ik goesting heb in zoetigheid. Ten huize Verbeelding geldt de regel nog altijd: “Als je dessert wil, dan moet je ze zelf maken,”, maar regels zijn er om te breken. Op het werk is er de koekendoos en er zijn genoeg sociale gelegenheden waarbij je al een keer in de desserts vliegt. Daarnaast ben ik ook een zeer grote fan van alles wat lijkt op brood of pasta.

Maar blijkbaar heeft mijn zoetekauwgedrag minder te maken met deze vorm van diabetes. Het is iets hormonaals, zo blijkt. Mijn placenta is een zeer enthousiaste placenta die allerhande hormonen mijn lijf injaagt en die hormonen beperken de aanmaak van insuline, waardoor je dus opeens tijdens je zwangerschap diabetes krijgt. Eens die placenta uit je lijf is, zou je insulinewerking zich terug moeten herstellen.

Daarnaast spelen zaken als overgewicht (check), ouder dan dertig zijn (check), te weinig beweging (ik haal mijn beweegdoelen volgens mijn Fitbit wel behalve in de weekends, dus… bwah-check?), bepaalde ethnische groepen (niet-check), een familiale achtergrond met diabetes (ook niet-check) en nog een aantal zaken een rol. Maar er zijn evengoed topsporters met een geweldig evenwichtig dieet die het wél krijgen en dames met een ferm overgewicht die dagelijks in de junkfood vliegen die het misschien niet krijgen. Oh well. Begrijpen wie het begrijpen kan.

Dat wil dus zeggen dat ik de komende drie maanden diabeet ben. Tijdelijke diabeet met verhoogde kans om fulltime diabeet te worden. Drie maanden valt gelukkig mee. Het nieuws krijgen dat er iets mis is met je lijf dat je risico’s meebrengt voor je Beebje, dat is dan weer wel even slikken. Serieus slikken. Maar nadat ik niet was geslaagd voor mijn 1uur suikertest, ben ik meteen een plan beginnen opstellen. Welke vrienden en kennissen met zwangerschapsdiabetes of een ander soort diabetes die kan ik contacteren voor tips. Welke keukenitems kunnen mijn leven als diabeet makkelijker of beter maken. Welke kookboeken kan ik uit de bib ontlenen om mee aan de slag te gaan. Dat soort zaken. Een plan B, hoewel ik na die gefaalde eerste suikertest wel zo’n vermoeden had dat ik ook niet zou slagen voor de tweede. En dat plan werd vrijdag na de resultaten van de 2uur suikertest meteen omgezet in actie (tussen een huilbui of twee, drie in, laten we eerlijk zijn).

Gisteren zat ik bij de diabeteseducator. Normaal gezien geeft zij groepsopleidingen rond zwangerschapsdiabetes, maar ik had geluk dat Het Vriendje en ik er die ochtend alleen zaten waardoor we dus heel gerichte vragen konden stellen. Ideaal. Na de opleiding kreeg ik een vervroegd verjaardagskadootje van het ziekenhuis in de vorm van een glucosemeter, zo’n apparaatje waarmee ik mijn suikerwaarden kan meten. Ik mocht er meteen mee aan de slag. En ik kus mijn twee pollekes dat ik geen problemen heb met kleine hoeveelheden bloed en geen problemen heb met naalden. De bedoeling is dat ik deze week een eetdagboek bijhoud en vier keer per week gedurende vier keer per dag prik en mijn waardes bijhoud. Volgende week mag ik dan een bezoek brengen aan de diëtist om te kijken wat er eventueel nog verbeterd kan worden aan mijn dieet en waar de problemen liggen (brood, anyone?).

Het klinkt misschien gek, maar ik kijk wel uit naar dit experiment. Zo prutsen en experimenteren en proberen uit te zoeken wat werkt, dat is helemaal mijn ding. En ik weet dat ik van de koeken, brood en aanverwanten kan afblijven. Enkele jaren geleden deed ik van Project Brooddoos en dat was achteraf gezien onbewust een koolhydraatarm dieet. Het doel was toen om minder brood en zoetigheid te eten en dat is gelukt. Het is nu dus een kwestie om terug in diezelfde mindset te geraken. En er is natuurlijk wel een extra drijfveer dankzij dat Beebje die maar dansjes blijft doen in mijn buik en mijn blaas blijft gebruiken als springkasteel (dank u, Beeb).

Er is in na één dag al een alternatief gevonden voor pizza dankzij deze gevulde courgette. Mijn waarde twee uur na het eten hiervan was 91 en ik moet onder de 120 blijven. Booyah! Making beetus mah bitch!

Soit. Ik kan er om zagen, ik kan er om wenen, ik kan er helemaal depri van worden, maar dat gaat me uiteraard niet verder helpen. Momenteel is het zoeken en een evenwicht vinden. Dat zal waarschijnlijk de komende maanden wel zo blijven. Maar ik zie het momenteel zitten. Het is een uitdaging, dat zeker wel, maar ik heb een zwangerschapssupportteam met een paar fijne dames die al dan niet uit ervaring spreken, ik heb Het Vriendje die me het beetus filmpje liet zien waardoor we nu steevast verwijzen naar de zwangerschapsdiabetes als beetus en ik woon in België in het jaar 2017 (Hallo, sociaal vangnet! Hallo, geweldig ziekenhuis! Hallo, medische vooruitgang!). Het had erger kunnen zijn. Veel erger.

Oh. En ik heb een relativeringsvermogen om U tegen te zeggen. Dat helpt gelukkig ook. 😉

You Might Also Like

  • Jessi

    Ah wat balen zeg! Een vriendin van mij had dat bij haar tweede kindje ook. Die kocht bijna niks meer eten. Gelukkig was ‘t maar voor even en is ze nu weer helemaal normaal :p succes met het experiment! Beebje zal je wel toejuichen met de dansjes 😉

  • Riet

    Oh. Dan toch. 🙁 Wim eet broodloos (anti-migraine-dieet) en vervangt met gepofte ongesuikerde rijst (van bij een zekere Indiër in Leuven) in combinatie met noten, havermout en voor het zoete wat rijstsuiker. (Mag je dat wel?) Verder: ik vertrouw op jouw immense systeempjeskracht dus dat lukt je wel. Maar toch een beetje snif.

  • Riet

    Oh zeg. Bweurk. Dan toch. 🙁 Wim eet brood/suiker/melkloos (anti-migraine-dieet) en vervangt brood door gepofte ongesuikerde rijst (want in Rice Krispies zit dus ook suiker), in combinatie met havermout en noten, en wat rijstsuiker voor een streepje zoet. (Geen idee of je dat dan wel mag.) Die gepofte rijst, daar valt aan te wennen, en hij haalt dat bij 1 of andere Indiër in Leuven. En verder tonnen rijstkoeken. En verder: ik én Beebje vertrouwen op jouw systeempjeskracht. Dat lukt wel. Maar toch bweurk.

  • Riet

    En toen kwam het niet door en begon ik opnieuw en kwam het blijkbaar toch door. 😉

  • Vanessa

    Ai nee… Dat zit niet mee. Gelukkig heb je de moed gevonden om er tegenaan te gaan. Niet dat je veel keuze hebt, maar toch. Ik wens je veel moed! Ben trouwens ook bang om zwangerschapsdiabetes te krijgen gezien mijn overgewicht en weinige beweging.

  • Tifosanele

    Ik had ook zwangerschapsdiabetes. Heb ook 2 maanden moeten letten op hetgeen ik at. Ook constant moeten prikken en meten, gelukkig bleef het daarbij. Ik ben ook een zoetebekje en vond het verschrikkelijk jammer dat het zich vlak voor Sinterklaas, mijn verjaardag, Kerst en nieuwjaar manifesteerde. Maar het lukte… Veel succes en liefs!

    • Kathleen

      Aah! Vlak rond Sinterklaas en de eindejaarsfeesten. Pfoeh! Het verjaardagsgedeelte herken ik dan weer wel, want die heugelijke dag staat morgen op het programma. 😉

  • Goofball

    ik heb het ook gehad. Mail me maar voor vragen. Al moet je zelf leren door eerste 1-2 weken met trial en error te leren hoe fel je lichaam op wat reageert (3 druiven…wow, glucose door het dak, chinees…merde daar gooien ze blijkbaar ook teveel bloem en suiker op, havermout…ok ca va, …).
    ik ben prompt, op aanraden van educator, na elke maaltijd 5 minuten beginnen wandelen. Verbazingwekkend hoeveel extra km je erdoor wandelt op een maand en hoe gemakkelijk je 5 min kan inplannen. En ik voelde me in die diabeteszwangerschap zoveel fitter dan bij de nietdiabeteszwangerschap

    mijn diagnose was eind november en als kerstkado kreeg ik insulinespuiten.

    maar goed, ‘t is even op tanden bijten maar je kan aftellen. ‘t zal je wel lukken, ‘t is voor beebje eh. Dan kan je elk dieet aan.

  • Resaarcle

    Oh, boe, niet fijn. Maar knap van je dat je het als een uitdaging en een experiment ziet. Die paar maanden, daar sla je je wel doorheen! Ik duim voor je!

  • Tinne

    Hey Kathleen,
    Als ervaringsdeskundige wil ik gerust wel wat dingen uitwisselen, maar het zal voor begin augustus zijn. Ik vertrek morgen op vakantie. Maar weet dat iedereen anders reageert op bepaalde koolhydraten. Wat bij mij in het begin wel heeft geholpen om te vertalen is de volgende app Sweetbee (http://be.sweetbee.eu/) Daar kan je heel makkelijk berekenen hoeveel koolhydraatwaarde een handvol bosbessen of een appel zijn. Ik geloof dat jij test-stripjes niet meer volledig terug betaald krijgt, maar als je er nog graag wat extra hebt (ik weet dat ik na mijn diagnose, me bijna constant wou testen om tekijken hoe ik reageerde op bepaalde dingen), ik kan er gerust wat missen :-). Veel succes om te experimenteren en ja af en toe is het vloeken.
    Btw tonnisteiner heeft een nieuwe suikervrije limonade op de markt (framboos/pompelmoes) en is zalig, vind ik toch.
    Als je toch nog vraagjes hebt, mail me gerust!
    x Tinne

  • Lize

    Dat is niet leuk maar wel fijn dat je het als een uitdaging ziet en er (niet te hard) tegenop ziet.

  • Samaja

    Dat is echt wel balen! Veel succes met het nieuwe eetpatroon. This too shall pass :-).

  • zwartraafje

    Ik bedacht me nadat ik je mailtje las dat de Superfood-boeken van Jamie Oliver misschien ook interessant voor je kunnen zijn. Daar staat er immers bij elk gerecht vermeld hoeveel koolhydraten een portie telt. En inderdaad een dikke hoera voor vooruitgang. Zo’n bloedmeter waar je amper bloed nodig hebt voor een meting en slechts vijf minuten op je resultaat moet wachten is een groot verschil met die van 27 jaar geleden waar je nog een rugzakje moest meesleuren voor al je materiaal, je vinger moest platknijpen vooraleer die druppel groot genoeg was en je vervolgens 2 minuten lang met je vingers mocht zitten draaien vooraleer je wist wat je suikerwaarde was.

  • Knijntje

    Knuffel ! Je bent niet alleen. Als het een troost kan zijn: dat was ongeveer de enigste kwaal die ik niet had tijdens de zwangerschap. Als het bij jou het enige dat je wel hebt komt dat ook wel goed. Kusknuf !

  • Leen Vandebergen

    Bah zeg!! Helemaal niet leuk. Geen idee hoe je daarmee om moet gaan, zelf een gigantische sugar addict zijnde, al heb ik wel heel wat dingen zonder (toegevoegde, dus geen idee of dat dan mag als diabeet) suiker en koolhydraten klaargemaakt tijdens mijn paleoperiode en daar ook heel wat uit geleerd, maar niet voldoende om dus met zekerheid u raad of recepten te kunnen aanbieden!

  • Liese

    Ai, niet fijn voor je!

  • Sarah

    Ik heb het zelf niet gehad maar was samen zwanger met een blogger die ‘t wel had, bij deze haar receptjes: http://eliseblaha.typepad.com/golden/2013/05/what-i-am-eating-with-gestational-diabetes.html

    • Kathleen

      Bedankt voor de tip! Die ga ik eens bekijken.

  • Joni | HFDST 3

    Ohoo, ik kan me daar niet goed wat bij voorstellen als zijnde full-time diabeet 🙂 maar iets in mij zegt dat dit nog moeilijker is.
    Ik bedoel.. ik moest geen suikertest doen, maar gewoon ‘van in den beginne’ opletten etc etc etc.
    Anywayz, veel moed! 😉

  • Pin It on Pinterest